قتل رومینا اشرفی و مواضع مدعیان تریبون به‌دست و قلم به‌دست کودک‌همسری
ماجرای قتل رومینا اشرفی توسط پدرش که این روزها نقل هر مکان و هر فضایی‌ست، فعالان بسیاری را به فکر واداشته که آیا روش برخوردشان با موضوع کودک‌همسری یا ازدواج نوجوانان درست بوده است؟!
به گزارش کودک پرس ، چند سالی‌ست که در حوزه کودک و نوجوان فعالیت رسانه‌ای کرده‌ام، در طی این چند سال هفته‌ای نشده که خبری در باب مذمّت کودک‌همسری نخوانده باشم و مطلبی از برخی نماینده‌های مجلس نهم و دهم ندیده باشم.
خانم‌ها ابتکار، مولاوردی، سلحشوری، سیاوشی و … که تریبون‌های فراوانی را در این سالها به این موضوع اختصاص دادند و ساعت‌های زیادی از مجلس و دولت را صرف این مقوله کرده‌اند.
در باب کودک‌همسری فکر نمی‌کنم درصد قابل توجهی موافق آن باشند امّا این موضوع را نمی‌توان با دستورالعمل‌ها و قوانین بازدارنده جا انداخت چراکه موضوعات فرهنگی نیازمند سپری شدن زمان هستند. از این رو اگر کار فرهنگی درست و بجا صورت نگیرد نتیجه عکس خواهد داد.
وقتی نماینده‌های محترم در هر تریبونی کودک‌همسری را سیاه و در حد یک قتل نشان می‌دهند، خواه ناخواه مخاطبان این سخنان نیز نسبت به این موضوع موضعی تهاجمی می‌گیرند. و باعث شعله‌ور کردن تعصبات نادرست و بی‌جا می‌شوند.
ماجرای قتل رومینا اشرفی(۱۴ ساله) توسط پدرش که این روزها سرتیتر روزنامه‌ها و سایت‌های خبری کشور شده، ماجرایی که می‌توانست رنگی سیاه و خون‌آلود به خود نگیرد.
این موضوع تاسف‌بار ابعاد گوناگونی را شامل می‌شود:
– نقش آموزش و پرورش در قبال آموزش مسائل عاطفی به نوجوانان
– فرهنگ‌سازی برای مشاوره‌های ازدواج
– قوانین ممنوعیت ازدواج در سنین نوجوانی
– نقش صدا و سیما در پرداختن به این موضوعات
– نقش علما و روحانیون در پرداختن به این موضوع
– نقش اساتید و محققین در ایجاد نگاهی درست و منطقی به موضوع ازدواج در سنین نوجوانی
– نقش دستگاه‌های فرهنگی در ایجاد نگاهی عمیق به بحث ازدواج نوجوانان
و …
در بالا تنها بخشی از مسئولان این امر آورده شده است، موضوع ازدواج نواجوانان مقوله‌ای نیست که با مواضع تند و احساسی و سیاه و یا مواضع ترویج و گسترش آن بخواهد در جامعه پیاده شود.
متاسفانه فعالان دولتی و فرهنگی ما ادبیات درست و لازم را برای این موضوعات بکار نبرده‌اند و گفتارهای نابجا و نادرست‌شان شاید در ماجرای قتل این دختر نوجوان و رفتار این پدر گنهکارِ پشیمان بی‌تاثیر نباشد.
امید است قبل از سیاسی‌کاری‌ها و نگاه‌های افراطی و نادرست به مقوله های فرهنگی، کمی به وجدان خود رجوع کنیم تا هر نفسی و هر قلمی را به منافع حزبی، جناحی، سیاسی و متعصبانه و جاهلانه خود آلوده نکنیم. تا مقصر قتل رومیناهای دیگر نشویم.
محمّد دماوندی‌نیا ۱۰ خرداد ۱۳۹۹
ارسال دیدگاه