به گزارش کودک پرس ، فرزاد مومنی اظهار کرد: شهر دوستدار کودک به معنا و مفهوم ایجاد شرایط و بستری است که کودکان بتوانند به کمک ابزارهایی که توسط شهر در اختیار آنها گذاشته می‌شود، در فعالیت‌ها مشارکت داشته و نسبت به امور جاری تصمیم‌گیری کنند؛ وظیفه اصلی در راستای عملیاتی شدن این موضوع بر عهده والدین به عنوان حامی کودک و جامعه به عنوان بسترساز است .
این کارشناس طراحی شهری با تاکید بر اینکه آموزش به کودک باید باعث رشد شاخص‌های رفتاری او شود، خاطرنشان کرد: این آموزش‌ها باید به گونه‌ای برنامه ریزی شود که شاخص‌هایی نظیر جسارت، شجاعت، اعتماد به نفس، حس مسئولیت، هوش مالی، اجتماع پذیری و… در کودکان به صورت مثبت تقویت شود؛ و همچنین مدیریت شهری با ایجاد بسترهایی امن و مناسب برای کودکان در فضای شهری بتواند شاخص های مطرح شده را به صورت عملیاتی به نمایش بگذارد.
مومنی افزود: این بسترها می‌توانند از نوع کالبدی مانند فضای پارک‌ها و محل‌های بازی کودکان و یا از جنس قوانین همچون شرکت دادن کودکان به عنوان پلیس راهنمایی و رانندگی و یا شهردار کوچک باشد.
وی ادامه داد: با توجه به اسکلت‌بندی شهر اصفهان که در طول تاریخ شکل گرفته و ساختار کالبدی آن که از واحدهای همسایگی به صورت سلسله مراتب تا منطقه شهری طبقه‌بندی شده است، می‌توان نتیجه گرفت که در بافت تاریخی توجه بیشتری به کودکان و نیازهای آنها شده است لذا انتظار می رود در عصر حاضر در راستای توسعه شهر اصفهان این‌گونه ساختارها از بین نرود و برعکس با برنامه‌ریزی دقیق دیگر الگوهای تکمیلی همچون شبکه معابر و دسترسی، امنیت اجتماعی و جانی، زیبایی و کارایی، مدیریت، اجتماع‌پذیری، اقتصادی و مالی، هوش هیجانی، روان شناسی و عواطف و…در فضای شهری با حمایت والدین و بسترسازی مدیریت شهری شکل گرفته و به این ترتیب آینده‌سازان شهر و دیار را از همین امروز برای فردایمان و نسل‌های بعدی آماده کنیم.
منبع: ایمنا
ارسال دیدگاه