به گزارش کودک پرس ، مصطفی حیدری با بیان اینکه سینمای کودک و نوجوان دو فرایند جدا از هم هستند، اظهار کرد: مخاطب سینمای کودک طبق تعریف روانشناسان، افراد تا سن ۱۲ سال را شامل می‌شود و معولا برای این رده سنی فیلم‌هایی که فضای فانتزی و شاد در آنها رونق داشته باشد، اهمیت زیادی دارد، برای مثال می‌توان به فیلم‌های «پاستاریونی» و «آهوی پیشونی سفید۲» در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اشاره کرد.
وی افزود: سینمای نوجوان معمولا با جستجو و احراز هویت آمیخته شده است و چون نوجوان از مرحله کودکی گذر کرده و دنیا برایش جدی‌تر شده، مسائل نیز به فضای واقعیت و رئال نزدیک‌تر است و از فضای فانتزی فاصله می‌گیرد.
دنیا سینمای ایران را با فیلم‌های کودک و نوجوان می‌شناسد
رئیس دفتر تخصصی سینمای اصفهان با بیان اینکه سینمای کودک و نوجوان سابقه کمی در سینمای ایران ندارد، گفت: اگرچه اکنون با دوران رونق سینمای کودک و نوجوان فاصله داریم، ولی به نظر می‌رسد که در دوره‌های اخیر اهتمام جدی برای تقویت و احیای این نوع سینما شکل گرفته است. دنیا سینمای ایران را با فیلم‌های کودک و نوجوان می‌شناسد، مثلا «یک اتفاق ساده» مربوط به قبل از انقلاب، «خانه دوست کجاست» از عباس کیارستمی و «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی فیلم‌هایی بودند که سینمای ایران را به دنیا معرفی کردند.
حیدری ادامه داد: سینمای کودک و نوجوان در ایران پر و پیمان و ریشه‌دار است و اگرچه در مقاطعی به واسطه سیاست‌های برخی دولت‌ها دچار قوت و ضعف شده، ولی اگر آن را جدی نگیریم، حتما ضربه خواهیم خورد، چون اساس شکل‌گیری هویت افراد به سنین کودکی و نوجوانی برمی‌گردد. در حال حاضر فیلم‌های کودک و نوجوان جایگاه مناسبی در سینمای ایران ندارد، ولی تلاش‌هایی برای تقویت و احیای آن در حال انجام است.
سینمای کودک و نوجوان جدی گرفته نمی‌شود
وی با اشاره به نقاط قوت و ضعف سینمای کودک و نوجوان گفت: بزرگترین چالش سینمای کودک و نوجوان این است که معمولا در گیشه پر طرفدار نیست، چون تعداد فیلم‌های کمدی زیاد است و از طرف دیگر، برای پخش کننده‌ها و کسانی که اقتصاد توزیع را در اختیار دارند، پول اهمیت دارد و اینکه سینمای کودک و نوجوان باید وجود داشته باشد، دغدغه آنها نیست و فیلمی مثل هزارپا با وجود سخیف بودنش برای آنها مسئله‌دارتر از فیلم‌های کودک و نوجوان است. مسئله این نیست که چنین فیلم‌هایی نباید وجود داشته باشد، ولی کافی است بررسی کنیم که در طول یک سال چند فیلم کودک و نوجوان اکران می‌شود و در صورت اکران، چقدر موفق است.
رئیس دفتر تخصصی سینمای اصفهان تصریح کرد: سینمای کودک و نوجوان با دو چالش جدی مواجه است، یکی ارتباط نگرفتن فیلم با مخاطب و دیگری، جدی نگرفتن این نوع سینما از سوی کسانی که توزیع فیلم‌ها را انجام می‌دهند.
وی افزود: همه ما در زندگی روزمره دچار خستگی‌های جسمی و روحی می‌شویم و از طرف دیگر معمولا دوران کودکی و نوجوانی برای همگان نوستالژیک است، بنابراین سینمای کودک و نوجوان می‌تواند ما را به هویتی که در آن دوران داشته‌ایم، ارجاع دهد و چون اساس هویت افراد از کودکی و نوجوانی شکل می‌گیرد، سرمایه‌گذاری در این زمینه نقطه قوت بزرگی به حساب می‌آید که تلاش می‌شود این اتفاق رخ دهد. عدم تعادل میان ساخت آثار و توزیع آنها را می‌توان با گفت‌وگو حل‌وفصل کرد، به شرطی که واقعا خواهان رونق سینمای کودک و نوجوان باشیم. تلاش‌هایی در این زمینه در حال انجام است، ولی اینکه چقدر عزم و اراده جدی برای آن وجود داشته باشد، باید منتظر آینده بود و با توجه به برگزاری دائمی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در اصفهان، اگر تا سه چهار سال آینده انتظارات برآورده نشود، نیاز به بازنگری وجود دارد.
حیدری خاطرنشان کرد: اینکه فیلم‌های کودک و نوجوان تاکنون چقدر بر مخاطبانشان تأثیرگذار بوده‌اند، بحثی روانشناسی و علمی می‌طلبد، ولی معمولا گفته می‌شود که فیلم اجتماعی را از میزان تأثیرش بر اجتماع می‌توان شناخت. من به عنوان یک مخاطب بیرونی فکر می‌کنم سینمای کودک و نوجوان در چند سال اخیر رشد خوبی نداشته است؛ البته حرف من سند نیست و باید نظرسنجی‌ها را در نظر گرفت. شاید ارگان‌هایی مثل آموزش و پرورش و بنیاد فارابی بهتر بتوانند درباره میزان تأثیرگذاری این آثار اظهار نظر کنند.
جشنواره فیلم کودک و نوجوان باعث ایجاد شور و نشاط در جامعه می‌شود
وی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان را فرصت و نقطه شروعی برای تحقق اهداف این حوزه دانست و افزود: جشنواره نوعی شور و نشاط و مشارکت اجتماعی میان مردم و هنرمندان و بعضا مسئولان است که در نوع خود قابل تقدیر می‌باشد، ولی اینکه بعد از تمام شدن آن چه اتفاقی می‌افتد، جای ابهام دارد و نمی‌توان آینده را پیش‌بینی کرد.
رئیس دفتر تخصصی سینمای اصفهان با تأکید بر اینکه باید منظور خود را از موضوعات و مضامین دینی مشخص کنیم، گفت: فیلمسازانی هستند که دغدغه ساخت آثاری با موضوع و مضمون دینی را دارند، ولی آن را به صورت مستقیم ارائه نمی‌کنند. یکی از اهداف سینمای کودک، آموزش دادن به کودکان است، فیلم‌هایی که من در این دوره از جشنواره دیدم، مثل «پاستاریونی» و «آهوی پیشونی سفید۲» به چنین فضایی نزدیک بود، اینکه چقدر موفق بوده‌اند، باید نظر مخاطبان را جویا شد.
وی بیان کرد: اتفاق خوبی که در این دوره از جشنواره رخ داد، تلاش برای حضور اهالی مناطق محروم و کمتر اهل سینما در جشنواره بود که با همکاری معاونان فرهنگی مناطق ۱۵ گانه شهرداری انجام شد. بچه‌هایی بودند که برای اولین بار همراه با خانواده خود به سینما می‌آمدند که بسیار رضایت‌بخش بود.
منبع: ایرنا
ارسال دیدگاه