سرطان کودکان، نیازمند درمان جسمی، روانی و اجتماعی است

به گزارش کودک پرس، حمیده عادلیان راسی، مددکار اجتماعی و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص تأثیر حضور مددکار اجتماعی در کنار کادر پزشکی و تحقق درمان چند‌تخصصی سرطان کودک، گفت: در این شکی نیست که در دنیای امروز، مداخلات و درمان‌ها به سمت تیمی و گروهی کار کردن پیش می‌رود. به دلیل ویژگی و حساسیت‌های خاص کودکان، این امر در زمینه درمان سرطان کودکان از اهمیت بیشتری برخوردار است. نگاه غالبی که در درمان سرطان کودکان در ایران مطرح است نگاه پزشکی و درمان جسمی این کودکان است. اما این نگاه در دنیا به سمت درمان جسمی، روانی و اجتماعی در حال تغییر است.

وی در ادامه افزود: گروه درمانی و پزشکان ما نیز به این نتیجه رسیده‌اند که برای درمان مؤثر، بایستی بخش روانی و اجتماعی بیمار نیز در نظر گرفته شود. مطالعات بسیار زیادی حتی توسط پزشکان و پرستاران انجام شده است که نتیجه این تحقیقات بر درمان bio psychosocial یا همان درمان همزمان جسمی، روانی و اجتماعی تاکید می‌نماید. من هم به استناد این مطالعات و همچنین بر اساس تجربیات مداخله‌ای و تحقیقاتی خود، معتقدم این نگاه می‌بایست در درمان سرطان کودک به طور جدی دنبال شود.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی درباره تأثیر نوع نگاه مددکاری اجتماعی در درمان خاطر نشان کرد: نگاه مددکار اجتماعی وقتی در کنار کادر درمان قرار می‌گیرد می‌تواند در مراحل درمانی از جمله تشخیص بسیار کمک‌کننده باشد. یکی از مهم‌ترین مواردی که توسط سایر حرفه‌های درگیر در گروه درمانی مغفول می‌ماند بحث مراجعه محوری و اهمیت دادن به کرامت انسانی است که این کار را مددکاران اجتماعی می‌توانند به نحو احسن انجام دهند.

وی تأکید کرد: در بحث مراجعه محوری و کرامت انسانی یکی از مهم‌ترین مسائل، بحث پذیرش و قبول موقعیت بیماری توسط فرد بیمار است. به علت نوع نگاه، تخصص و مشغله تیم پزشکی، آن‌ها نمی‌توانند به این مسئله بپردازند و این مسئله بایستی توسط مددکار اجتماعی بررسی شود. همچنین مددکار بایستی با هماهنگی با روان‌شناس، به کاهش استرس کودک و خانواده او کمک کند تا افراد از ترس‌ها و ناامیدی‌های خود به سمت امید حرکت کنند.

عادلیان در پایان گفت: یکی از مهم‌ترین کارهایی که در مرحله تشخیص بیماری توسط مددکاراجتماعی بایستی صورت گیرد کمک به فرد است تا به‌ جای فقط پرداختن به نگرانی‌های طبیعی خود و ماندن طولانی مدت در آنها به منابع امید روی آورد و این منابع را گسترش دهد.