به گزارش کودک پرس ، نیره عابدینزاده پیش از این نیز به شهرآرا گفته بود بیشترین جرایم جنسی کودکان معمولا در مکانهایی روی میدهد که مرکز بازی است. مدارس و کلاسهای خصوصی ورزشی و آموزشی غیر از مدرسه، محلهای بازی در مجتمعهای مسکونی و… از بیشترین مکانهایی است که در آن، کودک، آزار جنسی دیده است.
او سال گذشته نیز در گزارشی به شهرآرا گفته بود در شش ماهه ابتدایی سال ٩۶ در مشهد حدود ۱۸درصد از پروندههای تجاوز به عنف، با موضوع کودکان کمتر از ۱۲ سال بوده است. در پروندههای آدمربایی با موضوع سوءاستفاده جنسی (که ۵۰ درصد از تمام آدمرباییها را شامل میشود) نیز ۸۸ درصد از بزهدیدگان، کودکان کمتر از ۱۸ سال بودهاند.
حالا معاون دادستان مشهد روز گذشته به تشریح پروندههای کودکآزاری جنسی در گیمنتها پرداخت و در اینباره گفت: در بررسیها شاهد بودیم «گیمنت» از مکانهایی است که جرایم جنسی در آن به تعداد بسیار بالا اتفاق میافتد. این مکانها معمولا در زیرزمین قرار داشتند، تاریک بودند و کودکان قشر متوسط برای بازی به آنجا میرفتند. برخی از کودکان در این مکان توسط صاحبان گیمنت مورد آزار و اذیت جنسی قرار میگرفتند و بیشتر آنان به خانواده خود اطلاع نمیدادند، زیرا این اتفاق در برابر مثلا پنج هزار تومان بازی رایگان رخ میداد.
او افزود: برای رسیدگی به گیمنتها از رئیس اتحادیه محصولات فرهنگی و بازیهای رایانهای خواسته شد تا به گیمنتها در زیرزمین مجوز داده نشود و هیچیک در زمان فعالیت تاریک نباشند. همچنین اعلام شد این اتحادیه افرادی را به عنوان بازرس برای سرکشی به گیمنتها آماده کنند.
عابدینزاده از موضوعی دیگر در زمینه فعالیت گیمنتها انتقاد کرد و گفت: وقتی مهدهای کودک که چندین مجوز از ارگانهای مختلف دارند، باز هم از دوربین مداربسته استفاده میکنند، چرا در گیمنتها دوربین مداربسته وجود ندارد؟ در بعضی از جرائمی که اتفاق افتاده هیچ دوربینی اقدامات انجام شده را ثبت نکرده است.او همچنین نکات قابل توجهی درباره کودکآزاریهای مختلف در مشهد داشت و گفت: در اتاقهایی شیک و زیرکولرگازی مینشینیم و اتاق فکر در رابطه با اینکه چرا ازدواج کودکان افزایش یافته است، برگزار میکنیم و این در حالی است که خانوادهها در حاشیه شهر هنوز نمیدانند ازدواج دخترانشان با اتباع خارجی غیرقانونی است یا هنوز برای درخواست ازدواج کودکان زیر ١٣ سال به دادگاه مراجعه میکنند تا مجوز بگیرند.
نقاط کور حقوق کودک
معاون دادستان مشهد با اعتقاد بر اینکه نقاط کور حقوق کودک بسیار زیاد است و هیچوقت برای این نقاط برنامهریزی نشده است، اضافه کرد: برای یکبار هم که شده باید به حاشیه شهر رفت و آنها را نسبت به حقوق خود آگاه کرد. جلسات مدیران دستگاهها خیلی خوب برگزار میشود اما زمانی که مورد شاخصی اتفاق میافتد، هیچکس پای کار نیست.
دور زدن قانون
وی با اشاره به اینکه «برخی دستگاهها میخواهند موضوع مطرح شده را به نام خود بزنند» گفت: بهطور مثال زن معتادی که باردار است و کودک خود را در بیمارستان به دنیا میآورد، بعد از زایمان به راحتی ترخیص میشود؛ این در حالیاست که کودک این مادر که بهطور طبیعی معتاد است، باید پنج روز در آیسییو بماند تا بدنش از اعتیاد پاک شود اما علوم پزشکی برای تأمین نشدن هزینهها این کار را انجام نداده است. همچنین بهزیستی نیز امکانات مورد نیاز برای انجام کار را ندارد.
عابدینزاده افزود: این موضوع باعث میشود نه بهزیستی و نه علوم پزشکی کار را قبول نکنند و برگه ترخیص مادر و کودک داده شود، در حالی که برای اینکار، هم قانون داریم و هم بودجه اما کار در نهایت انجام نمیشود.
وی به مثال دیگری درباره دور زدن قانون اشاره و اظهار کرد: کودکان معتاد زیر ١٨ سال باید به بیمارستانهای روانی بروند و بهطور رایگان درمان شوند. این موضوع در مشهد به بیمارستانهای اکبر و ابنسینا ابلاغ شده است. با این حال مادران معتاد از این موضوع اطلاع ندارند و تصور میکنند ترک اعتیاد کودکشان هزینهبر است، به همین دلیل به این مکانها مراجعه نمیکند؛ همچنین این افراد توسط دستگاهها نیز مشمول بیتوجهی قرار میگیرند و کنار گذاشته میشوند.
معاون دادستان مشهد اظهار کرد: اگر بهترین قوانین را هم داشته باشیم اما بدون اخلاق حرفهای، این قوانین فایدهای ندارد زیرا همه میتوانند قوانین را دور بزنند.
وی با بیان اینکه تاکنون سهم آموزش در حوزه کودکان بسیار ضعیف بوده است، گفت: همیشه دیدهایم که چه اتفاقات سادهای باعث شدهاست جنایتهایی علیه کودکان صورت بگیرد؛ از مسموم شدن کودکان با داروهای متادون و شویندهها گرفته تا جرایم جنسی که تنها با آموزش ساده میشد از وقوع آنها جلوگیری کرد.
عابدینزاده اظهار کرد: در موضوع کودکان نباید منتظر حادثه باشیم. وقتی که یک سرسره بادی در پارکی باعث مرگ یک کودک شد، تمام سرسرههای بادی را جمعآوری کردند اما میشد قبل از اتفاق با بازرسی و نظارت از مرگ همان یک کودک هم جلوگیری کرد.
او اضافه کرد: ناآگاهی و بیاطلاعی مردم به حدی است که یک دختر یازدهساله باردار میشود و مادر او بعد از هفت ماه تازه این موضوع را میفهمد و به ما مراجعه میکند، در این زمان چه میتوان کرد؟ مردم ما میفهمند و میخواهند بدانند اما اطلاعرسانی و آموزش ضعیف است.
منبع: شهرآرا
ارسال دیدگاه