به گزارش کودک پرس ، خدیجه مهدوی، دانش‌آموخته طراحی صحنه و لباس اظهار کرد: تئاتر و نمایش، تشکیل شده از چندین هنر، که شامل ادبیات، نقاشی، موسیقی و معماری است؛ ضمن اینکه تئاتر بر سه رکن بازیگر، صحنه و تماشاگر استوار است و تنها چیزی که در تئاتر اهمیت دارد و مکمل آن محسوب می‌شود وجود مخاطب است در واقع با حضور مخاطب تئاتر هم تکمیل و هم مجدد خلق می‌شود.
وی گفت: هر بار نمایشی اجرا می‌شود مفهومی از تئاتر بازآفرینی می‌شود و در واقع تئاتر برای مخاطبین و تماشاگران خود یک مفهوم تازه از رابطه اجتماعی را بیان می‌کند.
این کارگردان تئاتر کودک ادامه داد: مقایسه تئاتر ایران با سطح جهانی درست نیست؛ اگر نصف امکانات تئاتر اروپا، در اختیار جوانان ایرانی باشد عرصه فرهنگ و هنر کشور دچار دگرگونی خواهد شد؛ ضمن اینکه خارج شدن تئاتر از حالت سنتی خود، توجه به کتب ترجمه شده در این راستا و توجه به دانش روز جهانی یقیناً در تحول این هنر بی‌تأثیر نیست.
تئاتر خوب برای کودکان باید…
وی در ادامه با اشاره به ویژگی‌های تئاتر کودک و نوجوان گفت: تئاتر خوب برای کودکان باید دارای ارزش‌هایی چون سرگرمی، رشد روانی، جنبه‌های آموزشی، درک زیبایی‌شناسی، تربیت تماشاگران آینده باشد البته سرگرمی، تربیت وروان‌شناسی سه حوزهٔ اصلی ارزش‌های تئاتر خوب برای کودکان و نوجوانان محسوب می‌شود.
مهدوی ادامه داد: به‌طورکلی این حوزه تئاتر قادر است امکانات متفاوتی چون شادی، سرگرمی، مشارکت خلاقانه، فرصت برای آموختن و ایجاد زمینه رشد روانی و سلامت روحی کودک و نوجوان را به وجود آورد و در نهایت می‌توان گفت ایجاد نشاط، شادی، لذت، هیجان، حس کنجکاوی، ماجراجویی، سادگی در طرح، ایده و داستان از ویژگی‌های تئاتر خوب برای کودک و نوجوان است.
نگاه کلان به تئاتر کودک و نوجوان باید تغییر کند
وی در ادامه با اشاره به وضعیت تئاتر کودک در ایران افزود: دراین زمینه چند سوال می‌پرسم، فعالین عرصه تئاتر مخصوصاً در حوزه کودک و نوجوان در ماه چند کار خارجی را می‌بینند و مورد کنکاش، تحلیل و نقد قرار می‌دهند؟ چند کار پژوهشی و تحقیقی انجام داده‌اند؟ آیا با نویسندگان مشهور در این امر ارتباط دارند؟ آیا کار خود را ملزم به وجود و مشورت روانشناس، جامعه‌شناس می‌دانند؟
این کارگردان نمایش تصریح کرد: ضعف در مخاطب شناسی، زبان و ساختار و نبود ارتباط عمیق و صادقانه با کودک، فراموشی قشر نوجوان در این باب، سبب شده به این رشته در سطح پایینی نگاه داده شود، کیفیت کارهای کودک و نوجوان در سطح آماتور و حرفه‌ای با هم فرق چندانی ندارد.
وی خاطرنشان کرد: تأسیس این رشته در دانشگاه مشکلی راحل نمی‌کند زیرا تا وقتی‌که مسئولان دغدغه‌مند و دلسوزی نداشته باشیم فعالیت‌ها بیهوده خواهد بود، نگاه کلان به تئاتر کودک و نوجوان باید تغییر کند تا امیدی در این زمینه ایجاد شود.
این کارشناس در ادامه با اشاره به برخی مشکلات تئاتر کودک و نوجوان گفت: مقوله تئاتر کودک و نوجوان را می‌توان هنری دانست که به لحاظ کمی و کیفی در پایین‌ترین حد ممکن شناخته شده هنوز هم تردید در این مسئله وجود دارد که آیا هنر تئاتر کودک و نوجوان در ایران به‌عنوان یک شاخه هنری مستقل شناخته شده است یا خیر.
مظلومیت تئاتر کودک حتی در میان دانش‌آموختگان این هنر
مهدوی ادامه داد: دانشجویان و دانش‌آموختگان تئاتر کودک این رشته را جدی نمی‌گیرند و این شاخه از هنر را هدف نمی‌دانند بلکه آن‌را وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف دیگر چون چهره شدن و رسیدن به کارهای تلویزیونی و سینمایی قلمداد می‌کنند.
وی افزود: موارد دیگری چون کمبود بودجه، کسری کمک‌هزینه، تعداد فراوان گروه‌های هنری و اجرایی، تبعیض‌ها، نبود مدیران متخصص، فرهنگی و دلسوز، لابی‌گری و وجود رابطه‌ها باعث شده که فعالین این عرصه خیلی برای ورود به تئاتر کودک و نوجوان تمایل نداشته باشند و در نهایت این گزاره که هنر تئاتر در جهت پروراندن جسم و روح کودکان و نوجوانان است در جامعه ما شعاری بیش نباشد.
این هنرمند در پایان با اشاره به راهکارهای بهبود تئاتر کودک در جامعه بیان کرد: دولتمردان و قانون‌گذاران می‌توانند با ایجاد شرکت‌هایی در این زمینه هنرمندان تئاتر را در هر رشته و شاخه‌ای استخدام کنند و آن‌ها به‌عنوان پرسنل هنری، موظف به تولید هنر باشند مانند یک کارمند حقوق‌بگیر حداقل مشکل مالی و دغدغه زمان نداشته باشند.
منبع: ایسنا
ارسال دیدگاه