جدا کردن کودکان اویغوره از خانواده در چین
تازه ترین گزارش از سیاستهای تبعیض آمیز چین علیه اقلیتهای مسلمان این کشور نشان می دهد که دولت کودکان اویغور را از والدینشان جدا و به یتیم خانه های تحت نظارت دولت میفرستد.
به گزارش کودک پرس ، به نقل از اسوشیتد پرس؛ «مریپت» مادر چهار کودک اویغور که به استانبول گریخته، هر شب با کابوس از خواب بیدار می شود. با آنکه او و همسرش زنده هستند اما دولت چین کودکان او را به یتیم خانه فرستاده اند.
مریپت و شوهرش که برای پرستاری از پدر بیمارش به استانبول رفته بودند، بچه ها را نزد مادربزرگشان گذاشته بودند. اما وقتی ماموران دولتی با ادعای کشف جرم از جمله سفر به خارج، به بازپرسی خانه هزاران اویغور پرداختند، سفر آنها به تبعید تبدیل شد.
او از یکی از دوستانش شنید که مادر شوهرش را زندانی کردند و چهار کودک او را به یتیم خانه ای تحت نظر حکومت در منطقه سین کیانگ سپرده اند.
این خانواده اویغور یکی از دهها هزار خانواده مسلمان هستند که تحت سرکوب دولت چین قرار دارند. اکنون شواهدی در دست است که دولت، فرزندان مسلمانان بازداشت شده در اردوگاههای اجباری را به دهها یتیم خانه در سرتاسر سین کیانگ فرستاده است.
موضوع یتیم خانه ها، تازه ترین نمونه از تلاش هدفمند دولت چین برای جدا کردن کودکان اویغور از خانواده ها و فرهنگشان است.
دولت چین هزاران مدرسه به اصطلاح «دوزبانه» را ساخته است که به کودکان اقلیت ها، ماندرین (زبان رسمی چین) آموزش می دهد و بچه ها در آنجا به خاطر صحبت به زبان مادری تنبیه می شوند.
دولت چین می گوید این یتیم خانه ها به کودکان بی سرپرست کمک می کند و وجود بازداشت گاه برای والدین آنها را رد می کند.
سخنگوی دولت چین روز پنج شنبه گفت: اقدامات دولت در سین کیانگ برای آرامش، پیشرفت و هماهنگی و مقابله با جدایی طلبان قومی ضروری است.
کارشناسان می گویند اقدامات دولت چین، یادآور سیاستهای استعمارگران در آمریکا، کانادا و استرالیا است که رفتار مشابهی با کودکان بومیان داشتند. حاصل این سیاست ها چندین نسل آسیب دیده در ادوار بعدی بود.
سخنگوی دولت چین روز پنج شنبه گفت: اقدامات دولت در سین کیانگ برای آرامش، پیشرفت و هماهنگی و مقابله با جدایی طلبان قومی ضروری است.
کارشناسان می گویند اقدامات دولت چین، یادآور سیاستهای استعمارگران در آمریکا، کانادا و استرالیا است که رفتار مشابهی با کودکان بومیان داشتند. حاصل این سیاست ها چندین نسل آسیب دیده در ادوار بعدی بود.
مریپت مادر ۲۹ ساله اویغور، یک سال و نیم پس از دوری از کودکان خود، عکسی از یک ساختمان را نشان می دهد که در محاصره سیم های خاردار است و گفته می شود کودکان در آنجا نگهداری می شوند.
وی با چشمانی گریان می پرسد: آیا اگر دوباره بچه ها را ببینم آنها مرا می شناسند؟
ارسال دیدگاه