جای خالی تولیدات فاخر و مناسب در حوزه کودک و نوجوان

به گزارش کودک پرس ، عدم تولیدات کافی و وافی در رده سنی کودک و نوجوان یکی از مسائلی است که به ویژه در ماه های اخیر به مطالبه ای جدی از طرف کارشناسان حوزه های مختلف بدل شده است.
یکی از گلایه های مطرح شده از سوی صاحبنظران دغدغه مند در حوزه تولیدات مرتبط با کودک و نوجوان، بی اهمیتی به توجه به این رده به دلیل عدم صرفه اقتصادی است.
به طوری که چندی پیش سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس با انتقاد از سهم اندک سینمای کودک از اکران و بی توجهی به این رده، این موضوع را خلا بزرگی در تولیدات سینما و تلویزیون دانسته و گفته بود: برخی تصور می کنند تولید فیلم در حوزه کودک و نوجوان صرفه اقتصادی ندارد، بنابراین در این حوزه به صورت محدود و انگشت شمار، فیلم بلند داریم.
«احد آزادی خواه» همچنین گفته بود: برای ایجاد رابطه تنگاتنگ میان کودک و سینما و تربیت صحیح فرزندان باید دریچه و درگاهی را در صنعت سینما به صورت ویژه مخصوص کودک و نوجوان ایجاد کرد.

موضوع عدم پرداختن مناسبت مباحث کودکان و نوجوان به رغم اهمیت حیاتی تربیت در این برهه از زندگی به ویژه در زمانی تشدید می شود که جایگزین برنامه های ساخته نشده برای این رده سنی با برنامه های بزرگسالانی پر می شود که به لحاظ علمی و اخلاقی مناسب این رده نیستند. یعنی جای خالی برنامه های آموزشی و مناسب این رده سنی که به دلیل پیشرفت تکنولوژی نه صرفا با هدف پرکردن اوقات فراغت که با هدف انتقال دانش و آموزش بینش ساخته می شود، با برنامه هایی پر می شود که به دلیل عدم تناسب با سن، کودک و نوجوان را دچار مسائلی چون بلوغ زودرس جنسی، اضطراب، افسردگی و… ساخته و تاثیری سوء بر روح و روانشان برجای می گذارند.

**کودک امروز ما حالش خوب نیست
برنامه «تب تاب» که با اجرای باربد بابایی و تهیه‌کنندگی مریم جلالی و عباس اختری هر سه شنبه بعد از خبر سراسری شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود، برنامه ای انتقادی با رویکردی آسیب شناسانه در باب مسائل روز در زمینه های پزشکی، ورزشی، هنری، فرهنگی و… است. برنامه ای که تلاش دارد تا درباره مسائل نگو یا اصطلاحا تابوهای مختلف صحبت کرده و آنها را بشکند.
در جدیدترین قسمت این برنامه «داریوش فرضیایی» یا عمو پورنگ میهمان این برنامه بود که به طرح دغدغه هایش در باب کودکان پرداخت.
فرضیایی (متولد1352) برنامه ساز و مجری برنامه کودک و نوجوانان تلویزیون است که سه دهه فعالیت در این زمینه، او را به یکی از شناخته شده ترین فعالین برنامه های کودکان بدل ساخته است.

عموپورنگ در ابتدای صحبت هایش ضمن ابراز دلخوری از وضعیت اقتصادی به عنوان مساله ای که تاثیر مستقیمی چه به لحاظ اجرایی و چه به لحاظ روانی روی کارش دارد، گفت: کودک امروز ما حالش خوب نیست چون برنامه های کودک ما حالش خوب نیست و دلیل آن این است که این برنامه ها جدی گرفته نمی شوند. من دهه 60 را به یاد دارم که زمان جنگ بود و در آن فشار اقتصادی، برنامه ها خیلی خوب بودند و برنامه های ماندگاری داشتیم که هرچه جلوتر می رویم متاسفانه رو به نزول هستیم. در این وضعیت و اوضاع اقتصادی چرا باید برنامه های کودک ما متزلزل بشوند؟
«برنامه های ماندگار برنامه هایی هستند که طرف در آنها دلسوزانه کار کرده باشد. در حال حاضر تنها برنامه کودک تلویزیون «محله گل و بلبل» است که به خاطر عدم حمایت مالی و نبودن اسپانسر دو ماه متوقف می شود.

فرضیایی با انتقاد از عدم استقبال سیما نسبت به تولید کار کودک و لزوم حمایت سرمایه گذار برای ساخته شدن این دست آثار اذعان داشت: چرا برنامه کودک باید اسپانسر بخواهد، در صورتی که برنامه های دیگر چنین نیست؟ من خودم برند تلویزیون هستم… چرا نباید تولید کارهای کودک زیاد شود؟ همه جای دنیا سرمایه هایشان کارهای کودک است و چرا در ایران نباید برای کودک سرمایه گذاری کنند؟ حوزه ی کودک، فقط برنامه تلویزیونی نیست،کتاب کودک است، آموزش و پرورش است.

**کار کودک جدی گرفته نمی شود
فرضیایی در ادامه و با توجه به این مساله که برای سه دهه (70،80 و 90) تولید محتوا و اثر داشته است، تفاوت بچه ها و شرایط آنان در این سه دهه را به ویژه به دلیل سلطه وسایل ارتباطات جمعی و نمودهایی چون موبایل، تبلت و لپ تاپ بسیار متفاوت خواند و افزود: دهه ی 80 آنقدر دسترسی به اینترنت و فضای مجازی زیاد نبود، اما امروز بچه ها همه دسترسی دارند و دغدغه من دقیقا همین است.
«فضای مجازی هرچقدر خوب است، می تواند مخرب باشد و ما باید به بچه هایمان آموزش بدهیم. دغدغه کلی من امروز این است که از طریق همین فضای مجازی بچه هایمان دچار بلوغ زودرس شده اند. باید قبول کنیم که بچه هایمان خیلی از سنشان جلوتر رفته اند. و این باید به نوعی کانالیزه و هدایت شود. و محله گل و بلبل واقعا دغدغه اش این بود و این کار را کرده است. ولی صد قسمت برای این مساله کافی نیست و خیلی بیش از اینها نیاز است».
این مجری برنامه های کودک و نوجوان تصریح کرد: چرا کار و تولیدات کودک نباید زیاد باشد و چرا تهیه کننده ویژه و تخصصی کودک نداریم؟ واقعا برای کار کودک پول نیست و از نظر بسیاری، این گونه آثار ارزش اقتصادی ندارد. من گله مند هستم و مدیران باید در این زمینه بازنگری کنند. انگار کار کودک اصلا جدی گرفته نمی شود. مدیران حتی به پروژه ما سر هم نمی زنند. این نشان دهنده بی توجهی به کار کودک است. در صورتی که به پروژه های دیگر می روند و سر می زنند. چرا به ما سر نمی زنند؟ کودک اصلا برایشان جدی نیست؟

**تابوهایی که باید بشکنند
فرضیایی با بیان این مطلب که ما به لحاظ فرهنگی درگیر تابوهایی هستیم که باعث می شوند مشکلات کودکان نادیده گرفته شوند یا بیان نشوند ادامه داد: چرا بچه ها اعتماد به نفسشان کم است؟ چرا بچه ها نباید آنقدر با پدرو مادرها رفاقت داشته باشند که اگر اتفاقی افتاد به آنان بگویند؟ چرایی اش در این است که ما آموزش نداده ایم و آموزش و فرهنگ ما باعث این محدودیت ها است.
وی تابوهای بسیار در خصوص مسائل کودک را به عنوان یکی دیگر از موانع و محدودیت های حرفه ای اش عنوان کرد: ما (رسانه) اگر کار نکردیم چون فضای آن را نداشته ایم و این فضا باید باز شود.

فرضیایی در باب مسائل مطرح شده در فضای مجازی و اظهارنظرهایی که از قول وی در مورد جایگزینی برنامه وی «بالش ها» با مجموعه «کلاه قرمزی« در ایام عید نوروز مطرح شده است، تاکید کرد این برنامه هرگز جایگزین آن برنامه نخواهد شد، چرا که اساسا جنس این دو کار با یکدیگر تفاوت دارد؛ ضمن این که کلاه قرمزی بیش از آن که برنامه ای برای کودکان باشد برنامه ای نوستالژیک برای بزرگسالان است.
عمو پورنگ در انتها خاطرنشان شد: بچه های ما حالشان خوب نیست، چون حال بزرگسالان خوب نیست. بچه های ما شاد نیستند، چون پدر، مادرها و جامعه مان شاد نیست. وقتی پدر و مادر دغدغه های زیادی دارند که هیچکدام از نظر من اولویت نیست، بچه دچار بی توجهی می شود در حالی که هیچ گناهی این وسط ندارند و من اینجا دنبا ل امید دادن به آینده برای بچه ها هستم.

«جشنواره کودکی داشتیم که سال های نخست خیلی خوب کار می کرد اما تمام شد. من نمی دانم طرح های کودک چرا همه نیمه کاره می مانند و هم دچار بی توجهی می شوند. ما همیار پلیس را راه انداختیم و خیلی خوب بود و فرهنگ سازی کردیم ولی رها شد چرا؟ اینجا همه چیز برای بزرگسالان است».