توانمند شدن 30 درصد بیماران مبتلا به اوتیسم با مداخله پزشکی

به گزارش کودک پرس، طبق آمار رسمی سازمان بهداشت جهانی در سال 1975 از هر 5 هزار نفر یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر به اوتیسم مبتلا شده است.
علایم اوتیسم از 9 ماهگی قابل تشخیص است اما از2 تا 3 سالگی کاملاً محرز می شود و سن طلایی درمان اوتیسم تا قبل از 5 سالگی است.
كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند.
این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد؛ در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری  نیز دیده می شود.
در این افراد حركات تكراری  دست زدن، پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیاء و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند.
در واقع  هسته مركزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.
امروز به منظور کسب اطلاعات بیشتر درباره بیماری اوتیسم، گفتگویی را با “دکتر افسانه کرباسی- فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان” انجام داده ایم که در ادامه مشروح آن را می خوانید:

بیماری اوتیسم چیست؟
کلمه اوتیسم به معنای درخود ماندگی است، عمده مشکل یک کودک اوتیسم مشکل در ارتباط است.
این ارتباط را می توان در جنبه هالی مختلف بررسی کرد تا اگر کودک زمینه های اختلال اوتیسم را دارد، زودتر شناسایی شود.
البته زمان طلایی برای انجام مداخلات پزشکی وجود دارد و هر چه بیماری زودتر تشخیص داده شود، روند درمان آسانتر خواهد بود.
مشکل ارتباطی این کودکان کلامی و غیر کلامی کودکان است.
در بخش کلامی کودک دیر زبان به سخن می گشاید و شایع ترین علت مراجعه والدین هم زمانی است که کودک در زمانی که باید، سخن نمی گوید و پیشرفت کلامی کُندی دارد.
به طور معمول والدین زودتر از 2 سالگی کودک نمی توانند به وجود این  بیماری در کودک خود پی ببرند تا اینکه با تأخیر در کلام کودک، مراجعه به پزشک انجام شود؛ اما زودتر از 9 ماهگی هم می توان این بیماری را تشخیص داد.
اگر نوزاد در 2 ماهگی واکنشی به سخن والدین یا تکان دادن جقجقه نشان نمی دهد یا حرکت های چشم او هدفمند نیست، می توان به وجود اوتیسم در او پی برد.
نوزاد از 2 ماهگی شروع به خنده های اجتماعی و هدفمند می کند و به محیط و محرک ها واکنش نشان می دهد اما بچه های اوتیسم این ویژگی را ندارند و اگر وسیله رنگی جلوی آن نشان داده شود، به خوبی دنبال نمی کند.
بسیاری از اوقات والدین گمان می کنند وقتی کودک به صدای موزیک اسباب بازی ها واکنش نشان نمی دهد، شنوایی یا بینایی او مشکل دارد اما این علایم حکایت از علایق و ارتباطات محدود کودکان اوتیسم دارد.

ریشه این بیماری به چه زمانی باز می گردد؟
بیماری اوتیسم یک طیف است و ممکن است از دوران جنینی به وجود آید، اگر دور سر جنین کم باشد احتمال اوتیسم وجود دارد.
گاهی ممکن است فرزند تا مدتی خوب تکامل داشته باشد اما در 30 درصد موارد کودک به ناگهان پسرفت می کند و قدرت کلامی خود را از دست می دهد، که این اتفاق می تواند به دنبال حادثه با حتی به خودی خود اتفاق بیفتد، یا بر اثر تشنج کودک توان کلامی خود را از دست می دهد و فقط جیغ می زند.
بنابراین همه این احتمالات و موارد ممکن است اتفاق بیفتد.

به چه دلیل این بیماری شیوع پیدا کرده است؟
مهمترین دلیل این است که در دنیا هنوز به صورت قطعی دلیل به وجود آمدن این بیماری مشخص نشده است.
اخیراً این بیماری شناخته شده تر است چون مراجعات بیشتر شده و علایم شناخته شده تر هستند.
در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیك را مطرح می كند، اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است .
پژوهشگران در مورد نقش ژنتیك در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند، هر چند چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیك به طور دقیق اثبات نشده است.

از چه زمانی باید به نشانه های احتمالی اوتیسم حساس شویم؟
کودکان مبتلا به اوتیسم علایق تکراری و محدودی دارند که نمونه بارز آن در بازی آنها دیده می شود.
بازی ها و اعمالی که از این بچه ها هنگام بازی دیده می شود، می تواند بیانگر وجود یا عدم وجود این بیماری در کودکان باشد.
کودکان اوتیسم به اسباب بازی علاقه نشان نمی دهند یا علاقه ای محدود دارند.
بازی این کودکان هدفمند نیست و علاقه ای به بازی با دیگران ندارند یا به اشیاء بی جان محیط بیشتر علاقه دارند .
اگر اوتیسم در کودک شدید باشد، این واکنش را به مادر خود هم دارد و مادر گلایه می کند که فرزندش نسبت به او هیچ حسی ندارد.
30 درصد بیماران مبتلا به اوتیسم  با مداخله به موقع پزشکی می توانند توانمند شوند.

آیا بیماری اوتیسم می تواند ضریب هوشی کودک را تحت تأثیر قرار دهد؟
متأسفانه یکی از مشکلات کودکان مبتلا به اوتیسم، اختلالات همراه آنها از جمله عقب ماندگی ذهنی است.
اکثر این کودکان باید مورد تست هوش قرار گیرند؛ درمان بیماری اوتیسم بیشتر مداخله و آموزش چهره به چهره است.
خانواده ها باید هم مداخله قوی داشته باشند و هم صبوری پیشه کنند تا کودک آنها بهبود یابند.
منبع : ایمنا