تاکید مهم اسلام بر مهر مادری

وی افزود: آموزش و پرورش نیز کلمه‌ی درستی نیست چرا که پرورش برای حیوانات و گیاهان قابل استفاده است. به کار بردن آن ایرادی ندارد اما پرورش به تنهایی معنای ایجاد کردن می‌دهد.
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به سخن شهید مطهری که «تربیت به معنای شکوفا کردن است» گفت: زمانی شما می‌خواهید فرزندی درس‌خوان داشته باشید اما زمانی با ایجاد شرایط مناسب، کاری می‌کنید که فضا برای درس‌خوان شدن او فراهم باشد این دو فرض با یکدیگر متفاوت هستند. در فرض اول شما فشار را ایجاد کرده‌اید که نتیجه‌ای جز گریز ندارد اما در فرض دوم به دنبال راه بهتر و بسترسازی زمینه رشد او هستید.
وی افزود: ۷۵٪ والدین به دنبال آن هستند که فرزندانی مطیع و حرف گوش کن داشته باشند و به دنبال استعدادیابی نبوده و وظیفه‌ی خود را درباره‌ی ایجاد زمینه‌ی رشد فراموش می‌کنند.

«تربیت» فراهم آوردن زمینه‌ی رشد کودک است

حسینی یمین با اشاره به اینکه باید به دنبال عوامل موثر در تربیت باشیم گفت: قرآن کریم می‌فرماید «قل کُلّ یعمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ؛ بگو هر کس بر اساس شاکله و ساختار خود عمل می‌کند» (اسراء/آیه ۸۴).

وی افزود: انسانها با سرشت به دنیا می‌آیند، سرشت برابر است با طبیعت یعنی فصل مشترک انسان با گیاهان؛ غریزه نیز فصل مشترک انسان با حیوانات است و فطرت ممیزه‌ی انسان با بقیه‌ی موجودات.
وی افزود: طبیعت، غریزه و فطرت برابر با سرشت است. انسان ها با سرشت متولد می‌شوند به همین علت گاهی شاهد تفاوت زیادی بین کودکانمان هستیم اما انسان‌ها تنها با سرشت عمل نمی‌کنند محیط و اراده نیز در عمل انسانها موثر است. سرشت، محیط و اراده، شاکله‌ را تشکیل می‌دهند.

این کارشناس مذهبی در خصوص نقش والدین در شکل گیری «شاکله» گفت: خانواده در ابتدا در وراثت و سپس در ایجاد محیط نقش دارد، بنابراین خانواده از این شش عنصر موثر در تربیت فرزند تنها از دو راه می‌تواند وارد شود این موضوع بدان معنا نیست که اگر تمام کارها به خوبی پیش رفت فرزندی مصلح خواهیم داشت چرا که انسان اراده نیز دارد.
حسینی یمین در ادامه اذعان کرد: برخی از والدین سعی دارند با کور کردن اراده‌ی کودک او را صحیح تربیت کنند حال آنکه این کار غلط و ضعف محض است. والدین خوب پدر مادری هستند که به اراده‌ی فرزندشان احترام گذاشته و بسترساز تربیت باشند.

مبنای تربیت صحیح فرزندان

وی با اشاره به اینکه تربیت خوب، مبنای صحیحی دارد افزود: اولین مبنا «مهر مادری» است، اگر در منزلی مهر مادری نباشد وجود هرچیز دیگری نمی‌تواند فقدان این مهر را پر کند در واقع در صورت عدم مهر مادری، فرزندی که باید، تربیت و استعدادی که باید، شکوفا نخواهد شد؛ مهر مادری مبنای تربیت اسلام است.
وی تصریح کرد: مبنای دوم «لبریز کردن محیط خانه از محبت» است بطوری که کودک را ارضا کند گاهی والدین محبت می‌کنند به دلیل رضایت و نیاز خود، یعنی اگر حالشان خوب باشد کودک را در آغوش می‌کشند و زمانی که حوصله ندارند کودک را از خود دفع می‌کنند در این صورت کودک هم باید حال بد را بپذیرد چرا که پدر و مادر نمی‌توانند با او تعامل کنند این روش محبت کردن تاثیری عکس در تربیت فرزند دارد و او را متوجه هوا و هوسی بودن محبت می‌کند.

وی در ادامه بیان کرد: والدینی که صاحب نوجوان هستند کاری بس دشوارتر را دنبال می‌کنند زیرا این دوران برزخ، برای فرزند نیز بسیار سخت است او خود نمی‌داند کودک است یا جوان، والدین نیز نمی‌دانند از او انتظار چه کارهایی را داشته باشند، تداخل بلوغ و ایجاد شخصیت نیز به سختی این دوران می‌افزاید.
وی افزود: والدین در دوران نوجوانی فرزندان خود می‌گویند «فرزندم به حرفهایم گوش نمی‌دهد» و برای بهتر شدن اوضاع از راه تسلط استفاده می‌کنند که کاری بس اشتباه است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: محبت باید صادقانه باشد نه منافقانه. گاهی محبت بیش از اندازه کودک را منافق می‌کند، سه نوع محبت وجود دارد، محبت گفتاری، رفتاری و نوشتاری. گاهی می‌شود از راههایی ساده مانند نامه نوشتن مانند امام علی(علیه‌السلام) که به فرزندشان امام حسن (علیه‌السلام) ۱۴۰۰ سال پیش نامه می‌نوشتند یا گفتن جملاتی محبت آمیز، کودکانی صادق و مصلح تربیت کرد.