به گزارش کودک پرس ، وقتی از مفهوم بازی برای کودکان صحبت می کنیم خانواده ها فکر می کنند بازی یعنی اینکه خود بچه به تنهایی بازی کند در حالی که وقتی با دید روانشناسی به مفهوم بازی می پردازیم به معنای این است که خانواده در بازی کنار کودک باشد.
مسئله مهم این است که بدانیم کودکان در صورت یادگیری باهوش می شوند حال اگر بخواهیم هوش ها را تقسیم کنیم اولین هوش همان هوش ریاضی یا همان آی کیو و دومین هوش، هوش اجتماعی است که روی تصمیم گیری ها و ارتباطات ما با دیگران تاثیر می گذارد.
هوش دیگری که در مورد آن کمتر بحث شده هوش معنوی و روحانی است، فردی که دارای این هوش معنوی باشد می تواند برای زندگی خود را به یک سطح بهینه و شکوفا برساند، در جامعه ما به این موضوع توجه کمتری شده است و والدین می توانند از خردسالی با بازی با کودک خود این هوش را در فرزندان خود افزایش دهند.
اگر کودک به تنهایی بازی کند مهارت های هوشی وی افزایش نمی یابد، وقتی قرار است کودکانمان را سرگرم کنیم خوب است این سرگرمی به حق و درست باشد.
فرشته رنجبر، روانشناس گفت: زیربنای استقلال مالی افراد این است که بتوانند در این حوزه بدون تحمیل مهارت های لازم را کسب کنند که متاسفانه تحمیل و تذکر همواره از کودکی همراه افراد بوده است بنابراین چگونه می توان انتظار داشت که یک کودک با این سبک تربیت در بزرگسالی استقلال مالی داشته باشد؟
وی با اشاره به اینکه هوش اقتصادی جدای از مسئله ولخرجی است، اظهار کرد: در مبحث روانشناسی موردی به نام «عشق به خود» وجود دارد که در ادامه همین روند عشق به خود می توان هوش اقتصادی کودک را افزایش داد به عنوان مثال بسیاری از افراد با خرید بهترین لباس ها و وسایل شخصی با بهترین برند باز هم نمی توانند این کار را با عشق درست به خود انجام دهند و معمولا زمانی که خرید می کند حال فرد بهتر نمی شود و این همان ضعف در هوش اقتصادی فرد است که در بسیاری موارد از والدین به کودکان انتقال می یابد.
رنجبر ادامه داد: بخش مهمی از بازی های کودکان به منظور همین افزایش هوش مالی است که مباحثی نظیر خرج کردن درست پول، صندوق پس انداز و پول توجیبی مطرح می شود و کودک با بازی در کنار والدین خود می آموزد که چگونه پول را درست خرج کند و حتی بجا بریز و بپاش کند. نکته مهم در این بازی ها این است که کودک را در بازی رها کنیم و اجازه دهیم آزادانه بازی کند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: یکی از نکاتی که می تواند به خانواده ها کمک کند تا کودک بتواند رشد ذهنی خوبی از طریق بازی داشته باشد این است که اجازه دهند کودک به اندازه کافی بازی کند و با عبارتهایی نظیر آرام باش، بنشین، مراقب باش و … در بازی او خللی ایجاد نکنند.
وی افزود: خانواده ها باید اهمیت تاثیرگذاری بر روی فرزندان خود را به درستی درک کنند و حفظ تعادل مقدار بازی انجام شده با کودک، از موارد ظریفی که باید به آن توجه کنند، اگر کودک صرفا بازی کند همه زندگی اش بازی می شود و این مطلوب نیست و نمی تواند به درستی رشد کند و به مراحل بعدی زندگی به موقع برسد و در جا می زند و کودکی هم که توسط پدر و مادر خود محدود شود در رشد ذهنی دچار مشکل می شود و از مراحل بعدی زندگی نسبت به همسالان خود عقب می ماند.
نحوه برخورد والدین با کودکی که با وسایل خانه بازی می کند می تواند در شکل گیری درست ذهن او موثر باشد.
وقتی ما سعی می کنیم تمام وسایل خطرناک را از جلوی کودکمان برداریم و همواره به او القا می کنیم که این وسایل خطرناک است در واقع جلوی کسب تجربه وی را گرفته ایم و این مشکل در بزرگسالی خود را نشان می دهد و فرد نمی تواند به موقع و درست تصمیم گیری و پیش بینی کند و انتخاب درست برای وی بسیار مشکل می شود.
اگر کودک را آزاد بگذاریم تا اتفاقاتی را تجربه کند و متوجه خوشایندی و ناخوشایندی شود در افزایش هوش اجتماعی و مالی وی موثر است و در آینده به راحتی می تواند در معرض تجربه های مختلف قرار بگیرد و ریسک پذیری برای وی کار چندان سختی نخواهد بود.
ارسال دیدگاه