تاثیر بازی‌های هیجانی در رشد احساسی کودک

به گزارش کودک پرس ، یک روانشناس کودک با اشاره به اینکه بازی‌‌‌های هیجانی شامل بازی با رنگ، آب بازی، حباب بازی، گل بازی، بادکنک بازی و عروسک دستی است، گفت: احساس خشنودی و شادکا‌‌‌می ‌کودک زمانی تحقق ‌‌‌می‌یابد که تبادلات هیجانی بین والدین و کودک به شکل پویا و هدفمند گسترش یابد.

دکتر سعید رحیمی ‌پردنجانی، درباره ضرورت توجه به تربیت کودکان پیش دبستانی اظهار کرد: این کودکان درسنین حساس رشد و تحول هستند بنابراین والدین، اطرافیان کودک و مربیان باید توجه زیادی به آن‌‌ها داشته باشند.

وی با بیان اینکه  توجه به تحول هیجانی که خود زیربنای تحول اجتماعی، شناختی و جسمی ‌کودک است از اهمیت خاصی برخوردار است، افزود: این مسئله از طریق  پاسخ دهی هیجانی، آغازگری در توجه و اشتراکی که از بدو تولد از طریق بازی‌‌‌های نوازشی یا حسی – حرکتی مبتنی بر هیجانات مادر و نوزاد آغاز می‌شود، شکل ‌‌‌می‌گیرد.

این روانشناس کودک خاطرنشان کرد: پاسخ‌دهی هیجانی مبنای اولین ارتباط‌‌‌های نوزاد با مادر است، چراکه این مسئله نوزاد را به عنصری فعال در دریافت محرک‌‌‌های محیطی، تحول شایسته و پویا آماده ‌‌‌می‌کند.

رحیمی ‌پردنجانی با اشاره به اینکه تجارب هیجانی مثبت و متفاوت کودکان در ابتدای تولد ‌‌‌نقش مهمی در آینده تحولی آنها ایفا کند، ادامه داد: این  امر از طریق هدایت کودک به سوی اعتماد به استقلال و احساس شادکا‌‌‌می‌ بیشتر در قالب بازی‌‌‌های تعامل والد- کودک میسر می‌شود. چرا که اتکای کودک به هیجان‌‌‌های مثبت مادر زمینه دریافت چنین توانشی را برای کودک به همراه داشته و  والد به ویژه مادر مسئولیت پذیر و شاد، چنین فضای روان شناختی را برای افزایش یادگیری و تعامل بهتر با محیط آماده می‌کند.
وی اضافه کرد: زمینه چنین تحولی از تصمیم گیری و انتخاب درست والدینی است که مسئولانه اهمیت فرآیند والدگری خویش را پذیرفته و با ایفای نقش درست و منطقی، فرزندانی شاد و خلاق تربیت ‌‌‌می‌کنند. در این راه نقش بازی‌‌‌های هیجانی به عنوان ابزار رابطه والدین  و کودک ‌‌‌می‌تواند تسهیل کننده این فرآیند و پاسخگوی نیازهای روان شناختی کودک باشد.

این روانشناس عنوان کرد: بازی به عنوان دنیای تفکر و فعالیتی خود جوش و لذت بخش در قالب اشکال گوناگون هیجان، تحول کودک را سرعت بخشیده و به نیازهای روان شناختی وی پاسخ می‌دهد.

 

وی یادآور شد: برخی والدین از نقش والدگری خویش به خاطر عدم آمادگی برای فرزند آوری و سپس تربیت وی گریزانند که چنین مسئله‌ای فضای هیجانی تعامل والد-کودک در محیط خانواده‌‌‌های آشفته، اغلب نارسا و برای فرزندان غیر قابل تحمل را به وجود می‌آورد.
این روانشناس با بیان اینکه شرایط اقتصادی خانواده‌‌‌ها اغلب فرزند پروری و کاربرد هیجان‌‌‌های مثبت را در معرض آسیب قرار می‌دهد، افزود:عدم هماهنگی عوامل تربیتی و ارتباطات هیجانی سالم موجب نابسامانی و فاصله گرفتن فرزندان از والدین می‌شود.

رحیمی پردنجانی خاطرنشان کرد:عدم آموزش مهارت‌‌‌های پاسخ دهی هیجانی والدین به ویژه مادران در پیش از ازدواج، مسئولیت پذیری والدگری آنان را دشوار ساخته است.

 

وی با اشاره به اینکه مسئولیت گریزی برخی والدین نسبت به بازی با فرزند خود شرایط پرخاشگری و لجبازی کودکان را فراهم می‌کند، گفت: والدین مسئول به‌ویژه مادران کسانی هستند که بکارگیری بازی‌‌‌های هیجانی و همدلانه را از اولویت‌‌‌های مهم برنامه زندگی خود ‌‌‌می‌دانند.