به گزارش کودک پرس ، پس از گذشت بیش از ۴۰ سال از جنگ‌ها، خطر انفجار مین افغان‌ها را در مزارع، مدارس و جاده‌های سراسر افغانستان تهدید می‌کند.
در استان غزنی در شرق افغانستان، پس از فرو نشستن دود و گرد و غبار سیاه ناشی از انفجار مین، کودکان در اطراف گودالی جمع شدند، این مین ضد تانک در ۱۰۰ متری روستای قاش قلعه در این ولایت کار گذاشته شده بود و قدمت آن به دوره تهاجم شوروی (۱۹۷۹-۱۹۸۹) می‌رسید.
این انفجارها یکی از ابزارهای مرگ در افغانستان است و قربانیان آن عمدتا کودکان هستند. کارشناسان پاکسازی مین از سازمان Halo Trust با دقت زمین اطراف مین را حفر کردند و آن را منفجر کردند اما قبل از شنیده شدن صدای انفجار در سه کیلومتری، یکی از اعضای خشمگین طالبان با موتور سیکلت وارد صحنه شد و گفت: «این مین را به من بدهید! من آن را در خانه خود نگه می‌دارم و بعدا زمانی که افغانستان دوباره اشغال شد، می‌توانیم از آن بار دیگر استفاده کنیم.»
وی بر خواسته خود پافشاری کرد و پیش از آنکه کارگران سایت او را از محل دور کنند، گفت: «مین آنقدرها هم خطرناک نیست زیرا در این سال‌ها منفجر نشده است».
«نیک باند»، رئیس بخش مین روبی سازمان ملل متحد در افغانستان تاکید کرد: دولت طالبان «به طور کامل از روند پاکسازی مین‌ها حمایت می کند و می‌خواهد که این روند پیش برود.»
عملیات پاکسازی مین در افغانستان در سال ۱۹۸۸ میلادی آغاز شد اما با ادامه درگیری‌ها، مین‌گذاری در سراسر این کشور ادامه یافت، باند گفت: «در حال حاضر تقریباً غیرممکن است که بدانیم مین‌ها که ۸۲ درصد قربانیان آن کودکان هستند و باعث کشته یا زخمی شدن آن‌ها می‌شوند، چند درصد اراضی افغانستان را آلوده کرده‌اند.»
در همین ارتباط، «زابتو مایار»، از اعضای سازمان Halo Trust اعلام کرد: سازمان ما با «فقدان بودجه و تامین مالی» مواجه است بنابراین کارمندان سازمان ما با توجه به درصد کمک‌های مالی که از خارج از کشور می‌رسد، اراضی آلوده را یکی پس از دیگری پاکسازی می‌کنند.
وی گفت: «تقریباً در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۵۵۰۰ نفر در پاکسازی مین مشغول به کار بودند و تعداد این افراد در حال حاضر به ۳۰۰۰ نفر می‌رسد از جمله دلایل این امر، بروز بحران در دیگر کشورها و مناطقی مانند اوکراین یا غزه و تشکیل دولت طالبان در سال ۲۰۲۱ میلادی که توسط هیچ کشوری به رسمیت شناخته نمی‌شود.»
ارسال دیدگاه