انتقاد بازیگر مطرح سینما و تلویزیون از غفلت و بی‌توجهی به ظرفیت‌های موجود در سینمای کودک و نوجوان

به گزارش کودک پرس ، بهنوش بختیاری، بازیگر سینما و تلویزیون، با اشاره به اهمیت سینمای کودک و نوجوان بیان کرد: در دوره‌ای سینمای کودک و نوجوان رونق داشت اما به تدریج دچار رکود نسبی شد که به نظرم مهم‌ترین علت آن جدی نگرفتن شخصیت کودک در زندگی عادی است چه برسد به فیلم و برنامه‌های فرهنگی ویژه.

وی افزود: در سال‌های اخیر در چند مجموعه تلویزیونی و فیلم سینمایی ویژه کودکان و نوجوانان بازی کرده‌ام. مهم‌ترین آن‌ها سریال «محله گل و بلبل» است که تجربه‌ای لذت‌بخش بود. امیدوارم کار کودک در سینما و تلویزیون جدی گرفته شود و برای تولید آن زمان و سرمایه گذاشته شود.

بختیاری با بیان این که آرزو دارد برای کودکان یک فیلم خوب بسازد، بیان کرد: همیشه آرزو داشته‌ام برای بچه‌ها یک فیلم بسازم اما برای این منظور به حمایت نیاز دارم.

وی درباره تاثیر جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان بر سینمای کودک و نوجوان ادامه داد: این جشنواره می‌تواند به سینمای کودک کمک کند اما به شرط آنکه صرفاً یک جشنواره نباشد که پس از برگزاری فراموش شود. بلکه بعد از برگزاری می‌توان با مقایسه و ارزیابی آثار آن دوره با دوره‌های گذشته مشخص کرد به چه تغییراتی نیاز است.

 

بازیگر «محله گل و بلبل» خاطر نشان کرد: اگر سینمای کودک نیازمند سرمایه‌گذاری است، باید این موضوع مهم بررسی و نیاز فیلمسازان شناسایی شود. اگر نیاز به تحقیق و پژوهش است، انجام شود و جشنواره می‌تواند بستر این امر را فراهم کند.

بختیاری با اشاره به جایگاه سینمای کودک و نوجوان در جهان گفت: سینمای کودک در سطح بین‌المللی وضعیت مطلوبی دارد. زیرا سینماگران و مسئولان این موضوع را در نظر دارند که بخش مهمی از شخصیت کودک در سنین سه تا هفت سال شکل می‌گیرد. درست به همین دلیل در آمریکا 70 درصد بودجه کشور را صرف آموزش و پرورش می‌کنند.

 

وی در پایان تصریح کرد: کشورهای پیشرفته به کودک و دوره کودکی در تمام حوزه‌ها اهمیت می‌دهند و برای آنها مهم است که کودک در چه فضایی رشد کند، چه فیلمی ببیند اما متاسفانه در سینما و تلویزیون ایران برای مخاطبان کودک و نوجوان فکر و برنامه ریزی جدی نشده است و از نمونه‌های تلویزیونی اخیر می‌توان به سریال «محله گل و بلبل» و نمونه های موفق سینمایی در دهه‌های 60 و 70 اشاره کرد. در حالی که نیاز و ظرفیت بسیاری در حوزه کودک و نوجوان وجود دارد که مغفول مانده است.