اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند/ روایتی از عشق و ارادت نوجوانان مشهدی به سالار شهیدان

به گزارش کودک پرس ، در کنار سبک و سیاق‌های مختلف عزاداری محرم در مشهد الرضا، چند سالی است که نوجوانان هم دست به‌کار شدند و با یاری مولا و کمک گرفتن از بزرگترها، دور هم جمع می‌شوند و برای سید الشهدا(علیه‌السلام) عزاداری می‌کنند.

محرم ماهی است که نمی‌توان با قطعیت درباره آن سخن گفت، نمی‌توان گفت که از آمدنش خوشحال می‌شویم یا ناراحت؟

غم و اندوهی که در این ماه وجودت را فرا می‌گیرد، الحق و الانصاف کمی با دیگر غم‌های آدمی فرق دارد، اصلا حسین جنس غمش فرق می کند.

غمی است که در پس آن شادی نهفته است، قصه‌ شهادتی است که در پس آن حیات موج می‌زند، حیات انسانیت، آزادگی و اسلام.

از کودکی و دوران نوجوانی ماه محرم برایمان جاذبه‌ای همراه با شوق داشت، دیدن دسته‌های عزاداری در شهر، ایستگاه‌های صلواتی و مراسم‌های عزاداری.

در این مراسم‌ها سلسله مراتبی را طی کردیم، کودک که بودیم مراسم روضه صرفا بازی کردن با بچه‌های هم سن و سالمان در محوطه جلوی مراسم بود.

کمی بزرگتر که شدیم موقع نوحه‌خوانی مداح، وارد مجلس می‌شدیم و شوق شرکت و حضور در حلقه‌ اول سینه‌زنی را داشتیم.

نوجوان شدیم و کم کم صحبت‌های سخنران هم برایمان شنیدنی بود، آری اینگونه بود که محرم‌ها برایمان معنی پیدا کرد.

دست من و تو نیست اگر نوکرش شدیم

خیلی حسین زحمت ما را کشیده است

حسینیه مؤسسه جوانان آستان قدس رضوی از همان مکان‌هایی است که نوجوانانش عشق ارباب را در سینه دارند و برای آن حضرت عزاداری می‌کنند.

 

شب پنجم ماه محرم است وارد محفل عزاداری می‌شوم که مخاطب آن نوجوانان هستند، اگر هم داخل پوستر مراسم ‌نمی‌نوشتند مخصوص نوجوانان اینکه بفهمیم مراسم را نوجوانان اداره می‌کنند خیلی سخت نبود، همان نوجوانانی که برایتان گفتم از کودکی چه مسیری را طی کردند، اکنون خود متولی برگزاری روضه عزای ارباب هستند.

جلوی در ورودی با راهنمایی چند پسربچه سیاه‌پوش پارکینگ را پیدا می‌کنم.

وارد که می‌شوم می‌بینم انگار کمی زود آمدم، نوجوانی در حال آبپاشی محوطه است و صدای جاروبرقی از داخل حسینیه‌ می‌آید.

انگار همه در تکاپوی برگزاری مراسمی هستند که یکسال انتظارش را می‌کشیدند، کم کم بزرگترها هم در جمعشان دیده می‌شوند، مجلس امام حسین(علیه‌السلام) محدودیت سنی ندارد، همه به اندازه‌ خود بهره‌ای از آن می‌برند.

رو به قبله می‌نشینیم و زیارت عاشورا را زمزمه می‌کنیم، بی‌ریا بودن مراسم را در همین دقایق اولیه می‌توان حس کرد.

هر بندی از زیارت را که می‌خوانم گاهی به پشت سر نگاه می‌کنم، هر بار مجلس شلوغ‌تر می‌شود.

 

اندک اندک جمع مستان می رسند … دعا تمام می‌شود و مشتاقان به درک و یادگیری شعائر مکتب حسینی حلقه‌های فشرده‌ای در جلوی منبر ایجاد می‌کنند.

سخنران وارد مجلس می‌شود و بحثی مرتبط با مخاطب خود را شروع می‌کند، گویی که بحث خوبی را آغاز کرده، چرا که سکوتی فراگیر مجلس را در بر می‌گیرد و این یعنی همه مشتاق شنیدن دروس خودسازی هستند.

بعد از سخنرانی، مداح برای ذکر مصیبت در جایگاه حاضر می‌شود و روضه حضرت قاسم(علیه‌السلام) را می‌خواند.

بغض و گریه‌ نوجوانان و جوانان نشان از همذات‌پنداری‌شان با حضرت قاسم(علیه‌السلام) را دارد.

در هر سنی که باشی مکتب عاشورا و امام حسین(علیه‌السلام) برایت گفتنی‌ها دارد، این نوجوانان هم با سن کم خود بزرگ مردانی هستند که درس غیرت و مردانگی را از مولای متقیان به ارث بردند و عشق یل او را دستمایه ارادت به سالار شهیدان قرار دادند تا برای یاران او که قاسم ابن الحسن(علیه‌السلام) هم از برترین یاران ایشان بود، عزاداری کنند.

 

این مراسم بی‌ریا ضیافتی آسمانی و کامل است، چرا که نوجوانان حسینی امشب غذایی ساده را برای پذیرایی از عزاداران در نظر گرفته‌اند و بار دیگر نشان دادند رسم ارباب را به نیکی حفظ کرده‌اند.

 

 

 

منبع: فارس