به گزارش کودک پرس ، امیر حسین شبانی گفت: چنانچه نقش بخشی از جامعه مانند کودکان و سالمندان در برنامه‌ریزی‌های مربوط به شهر کمرنگ شود باید برنامه‌هایی برای ایجاد تعادل و سهیم کردن همه اقشار، سنین و جنسیت‌های ساکن در شهر مدنظر قرار بگیرد.
وی افزود: شهر دوستدار کودک به دنبال آن است تا حقی که مدت زمان مدیدی از جانب برنامه‌ریزان و مدیران شهری در مورد قشری از جامعه مثلا کودکان نادیده گرفته شده است به آنان بازگشته و کودکان در فرآیند برنامه‌ریزی و طراحی شهر خود دخیل باشند.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه شهر دوستدار کودک نیازمندی‌های این قشر از جامعه را پاسخ می‌دهد، خاطرنشان کرد: شهر دوستدار کودک باید ساختاری مشارکتی داشته باشد و همه اقشار جامعه از جمله کودکان در برنامه‌ریزی‌های مربوط به آن لحاظ شوند.
وی تصریح کرد: مدیریت مشارکت محور موجب شده تا هر قشر از جامعه سهمی از آینده شهر ساکن در آن داشته باشد بنابراین در یک شهر دوستدار کودک، انحصار طلبی مفهومی ندارد.
شبانی عنوان کرد: در حال حاضر نرخ بالایی از جمعیت متولد شده دهه ۷۰ و ۶۰ هجری شمسی در موقعیت باروری قرار دارند، فرزندان این نسل در سن کودکی بوده و تعداد قابل توجهی از جمعیت شهرهای امروز کشور را شامل می‌شوند، این در حالی است که سبک زندگی و شرایط اجتماعی امروز با ۱۰ یا ۲۰ سال گذشته تفاوت زیادی کرده است.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: شهر دوستدار کودک، شهر دوستدار انسان و شهری انسان مدار است و برای نیل به چنین دیدگاهی باید بازنگری اساسی در نگاه مدیران شهر نسبت به نحوه مدیریت جامعه شهری انجام شود.
شبانی افزود: براین اساس کودکان، زنان، سالمندان، اقشار کم توان ذهنی و جسمی که تا به حال سهم متناسبی در ساختارهای اجتماعی و کالبدی شهر نداشته‌اند، باید در این ساختارها سهیم باشند.
وی با اشاره به لزوم مشارکت کودکان در برنامه‌ریزی و مدیریت شهر گفت: اظهار نظر کودکان در مسائل تخصصی شهر و مسائلی فرای درک آنان به معنی مشارکت و سهیم کردن کودکان در فرآیند تصمیم‌گیری شهر نیست، این قشر از جامعه در ابتدا باید مفاهیم مشارکت را بیاموزند.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: آموزش کودکان موجب شده تا آنان در سنین بزرگسالی به عنوان شهروندی بالغ در جامعه شهری ظاهر شوند و چنانچه سازوکارهای مشارکت همزمان با آموزش کودکان فراهم شود، مفهوم شهر دوستدار کودک محقق می‌شود.
شبانی با اشاره به لزوم آموزش فرهنگ مشارکت از سنین پایین و در مقیاس‌های کوچک جامعه، گفت: یکی از مشکلات شهرهای امروزی نبود دیدگاه متناسب شهروندان نسبت به فرآیند مشارکت است، البته فرهنگ مشارکت به یکباره در یک نسل و جامعه نهادینه نمی‌شود بلکه مفاهیم فرهنگ مشارکت باید در طی سال‌های متمادی آموزش داده شود.
وی گفت: بزرگترین معضل در راه رسیدن به شهر دوستدار کودک، آموزش مفاهیم شهروندی برای کودکان و در نظر داشتن فضاهایی متناسب برای آنان است، در این راستا وجود زیرساخت‌های امن، شاد و باکیفیت در فضا همینطور نهادینه کردن دیدگاه مشارکتی برای کودکان در فرآیند آموزش، بستر را برای نیل به شهر دوستدار کودک فراهم می‌کند.
ارسال دیدگاه