بعدازظهر 27 دی سال گذشته بود که ماموران کلانتری 126 تهرانپارس در جریان کودکآزاری در داخل کانال آب سرپوشیده در خیابان بهشت قرار گرفتند. زمانی که در محل حاضر شده و تحقیقات را آغاز کردند، معلوم شد پسری نوجوان مورد آزار و اذیت جوانی پراید سوار قرار گرفته است.
خبر کشته شدن « ندا » کودک ۴ ساله افغانستانی ساکن مشهد، اگرچه کوتاه بود، اما غمی سنگین به همراه داشت. این بار نیز کودکی دیگر قربانی خشونت شد و بار دیگر چرایی وقوع چنین حوادثی را درحالی مطرح کرد که لایحه «حمایت از حقوق کودکان» همچنان در انتظار رسیدگی نمایندگان مجلس به سر میبرد.
به غیراز خود کودکان، مراکز آموزشی، خانواده و محله حتی مساجد هم باید در این آموزش سهیم بوده و آن را جدی بگیرند.
پشت داستان ندا روایت تلخی از محرومیت و فقر وجود دارد. یک ساختار فقر در منطقه قلعه ساختمان مشهد وجود دارد و سهل الوصول بودن دسترسی به مواد مخدر، بی شناسنامه بودن برخی ساکنین، محرومیت از تحصیل و بیکاری زمینه کودک آزاری و بسیاری مشکلات اجتماعی دیگر را در این منطقه رقم زده است.
یک گروه کودکآزار در انگلیس بیش از هزار کودک را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است.
قرار است انسانی تربیت شود، با میلیاردها دکمه که پدر و مادر ندانسته آن ها را میزنند و آسیب زیادی به کودکان وارد میکنند. هر چند از سال ۸۱، کودکآزاری جرم عمومی تلقی شده و نیاز به شاکی خصوصی ندارد، اما همچنان قوانین مربوط به کودکآزاری نواقصی دارد.
پدر و مادرهایی که به لحاظ بلوغ فکری به رشد کافی نرسیدهاند و همچنین آن دسته از والدینی که در رابطه خود با یکدیگر درگیر مشکلات مختلف هستند، بیشتر کودک خود را مورد آزار و اذیت قرار می دهند.
رئیس موسسه تحقیقات علوم جزایی و جرم شناسی دانشگاه تهران گفت: خشونت علیه کودکان در برخی مناطق حاشیهنشین به حدی گسترش یافته که دیگر سطوح کودک آزاری پایین دیده نمیشود و بخشی از زندگی عادی آنها به شمار میرود.
رئیس اورژانس اجتماعی کشور گفت: سال گذشته از میان ۱۶۴۲ مورد کودک آزاری، ۶۰ درصد توسط پدر و مابقی یعنی ۷۳۹ مورد که شامل ۲۶ درصد توسط مادر، ۸ مورد توسط خواهر و ۲۰ مورد توسط برادر صورت گرفته است.
عدم شناسایی کودک آزاری غیرعمدی از ناحیه مقنن برخلاف استانداردهاي جهاني و سازمان بهداشت جهاني است.