حس تنهایی و بیکسی و نداشتن آیندهای امیدبخش در کنار شب و روزهایی ناآرام و ملتهب تنها بخشی از حواشی معضلی به نام “فرار از خانه” است، معضلی که در ابتدا و در فضای خانواده به صورت سرابی برای یک نوجوان جلوهگر میشود.
زمان تماشای برنامه های تلویزیونی را محدود کنید. توجه داشته باشید که تلویزیون را نباید دراتاق خواب بچه ها قرار دهید. با این عمل خود باعث می شوید که کودک با اثرات منفی برنامه های خشونت آمیز تلویزیونی ، به خواب نرود؛ همچنین نظم ساعت خواب و بیداری او مختل نمی شود.
سخنگوی یونیسف از شرایط وحشتناک کودکان روهینگیایی در بعد از خشونتهای اخیر در ایالت راخین خبر داد.
پلیس آمریکا در سال ۲۰۱۷ حدود ۹۷۰ نفر از جمله چند کودک را به قتل رسانده است.
کمیته ملی حقوق بشر در لیبی اعلام کرد که ۴۳۳ نفر از جمله ۷۹ کودک و ۱۰ زن در خشونتهای این کشور در سال ۲۰۱۷ جان باختهاند.
واشنگتن پست در این سرمقاله می نویسد؛ تیراندازی و خشونت های مسلحانه روزانه جان کودکان بسیاری را در سرتاسر آمریکا می گیرد و کودکان بیشمار دیگری را هم زخمی می کند.این واقعیتی است وحشتناک.
نظرسنجی که با کودکان، نهادهای مدافع کودک و اعضای خانواده آنها در پنج ولایت افغانستان انجام شده است، نشان میدهد که تنها نه درصد از کودکان از خشونت در امان هستند.
بیش از 900 کودک افغان طی درگیریهای نظامی در سال 2016 در این کشور کشته شدهاند.
پدر و مادر کودکان بدسرپرست به دلایل مختلف و از راههای متعدد میتوانند آسیبهای روحی در کودک ایجاد کرده و زمینه لازم برای ایجاد مشکلات رفتاری او در آینده را فراهم کنند.
مدرسه، برای اغلب بچه ها، اولین مکانی است که در آن زندگی در کنار همسالان را تجربه می کنند. مدرسه، یک نهاد کوچک اما پراهمیت است که نمی توان آنرا جدا و متفاوت از جامعه دانست. به این ترتیب ممکن است هر رویداد اجتماعی بر مدرسه هم اثر گذارد.