مسئولان یک حوزه آموزشی در جنوب غربی ایالت میسوری آمریکا تصمیم دارند تنبیه بدنی را به عنوان شکلی از مجازات برای دانش آموزان در صورت موافقت والدینشان به کار گیرند حتی با وجودی که بسیاری از کارشناسان سلامت عمومی هشدار داده اند که این عمل برای کودکان مضر است.
مدیرکل ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش، تنبیه بدنی دانشآموزان را جزء خطوط قرمز این سازمان برشمرد و زمان حداکثری برای رسیدگی به شکایات در سامانههای پاسخگویی مدارس را حداکثر یک هفته عنوان کرد.
وزیر آموزش و پرورش گفت: گاهی در آموزش و پرورش نمونههایی از تنبیه مشاهده میکنیم که صرفنظر از اینکه تنبیه لفظی، بدنی، نگاه یا صحبتی نابجا باشد، آفت است و بخشهای مدیریتی آموزش و پرورش و مدیران مدارس بهعنوان نمایندگان ما باید با این موارد برخورد کنند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: تنبیه بدنی بچه هیچ گونه اثر تربیتی ندارد. والدین باید از تهدید به تنبیه بدنی یا عمل به آن جدا خودداری کنند، زیرا تنبیه بدنی فرزند نوعی کودکآزاری است.
کودکانی که مورد تنبیه فیزیکی قرار میگیرند، اعتماد به نفس ضعیفی دارند و از ضعف روابط اجتماعی رنج میبرند. اثرات مخرب تنبیه بدنی، در سنین بلوغ بیشتر نمایان می شود و تا پایان عمر ادامه دارد.
مدیر کل آموزش و پرورش هرمزگان به دنبال دریافت گزارش هایی مبنی بر تنبیه بدنی یکی از دانش آموزان توسط معلم خود در یکی از مدرسه های بندرعباس، دستور رسیدگی فوری به این موضوع را صادر کرد.
مدیر مدرسه شهید فاریابی جیرفت به هیئت رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان آموزش و پرورش معرفی شد.
والدین باید نصیحت را جایگزین تنبیه بدنی برای تربیت صحیح کودک کنند.
پدر و مادر ایدهآل بودن کار سادهای نیست و برای رسیدن به آن، هیچ قانون ثابتی وجود ندارد. مهمترین عامل برای تبدیل شدن به یک پدر یا مادر ایدهآل، این است که مفهوم مسئولیتمان را در برابر کودک بدانیم و بهترین ارزش را به ذهن کودک خود داده و اعتماد بهنفس او را تا سطح بالا رشد دهیم و از کودک، انسانی شاد و نوعدوست بسازیم. انسان بودن را به معنای واقعی به او آموزش دهیم. افرادی پدر و مادر ایدهآل هستند که بهترین ارزشهای خانواده را به فرزند خود میآموزند.
بیتوجهی و غفلت عاطفی از کودکان در جوامع مختلف مذموم بوده و از سوی جامعهشناسان و کارشناسان امر برای مقابله با آن راهکارهایی ارائه شده است تا این آسیب اجتماعی ریشهکن شود. امروزه کودکآزاری بهعنوان یکی از اولویتها و مسائل اجتماعی، بهداشتی و درمانی در کشورهای مختلف جهان مطرح است. کودکآزاری از هر نوع آن، بیتوجهی و غفلت عاطفی در جوامع مختلف مذموم است و در بسیاری از کشورها جرم تلقی شده و برای مرتکب آن عواقب قانونی در نظر گرفته شده است. به همین دلیل است که این کشورها در زمینه حقوق کودک به اندازه ما دچار مشکل نیستند.