بعضی والدین در مقابل بهانه گیری و شیطنت کودک خود زود از کوره در می روند و با او جر و بحث و دعوا می کنند ولی با شناخت علایق و عادت های فرزند خود می توان از بسیاری تنش ها و دعواها با او جلوگیری کرد.
کودکان خوشحال که دورهم میچرخند؛ دانشآموزان شاد و باهوش که کتابها و مدادرنگیهایشان را با هم شریک میشوند… بچههای رقیب که همدیگر را برای نفر اول بودن در صف هل میدهند.
دروغگویی از نظر معنوی به معنای کتمان واقعیت است، در واقع فرد دروغگو از طریق شنونده را گمراه می سازد و خود را بیشتر نجات میدهد و بدینوسیله توجه دیگران را به خود جلب میکند.
دروغ گفتن و سر هم کردن گه گاه داستان های غیر واقعی، در بچه های پیش دبستانی طبیعی است و چنانچه از والدین دیگر سوال کنید آنها هم چنین تجربیاتی را به شما خواهند گفت.
برای اکثر والدین، کمک به فرزندشان برای کنترل خشم، در صدر کارهایی است که دلشان میخواهد انجام دهند.
صبر و تحمل در برابر کار اشتباه کودک از اهمیت بالایی برخوردار است و نباید از مجازات و تنبیه بدنی استفاده کرد.
فریبا کلهرنویسنده ایرانی مقیم کانادا از فضای تربیتی نویسندگان جوان که از لحاظ حرفهای تربیت شدهاند اما از لحاظ تربیت اخلاقی ضعیف هستند گله کرد.
پوشش مناسب والدین در حضور کودکان چگونه باید باشد؟ حد و مرز رعایت پوشش در حضور فرزندان چیست؟ آیا بین دختران و پسران در این باره تفاوتی هست؟ بیمبالاتی در روابط جنسی والدین چه اثرهایی بر روحیه کودکان دارد؟ چگونه باید عفت یا مراقبت جنسی را در حضور کودکان رعایت کرد؟ آیا اصلا نیازی به چنین مراقبتهایی هست؟ اینها از جمله پرسشهایی است که آگاهیهایی درباره آن را در ادامه این مطلب پیش رویتان نهادهایم.