شرایط دشواری که کودکان غزه، از جمله یحیی ودیع ابو السعود، با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، اجازه نداد تا مانند دیگر کودکان جهان زندگی کنند. بلکه آن‌ها را وادار کرد تا فراتر از سن خود عمل کنند و بار سنگین وطن و انسانیت را به دوش بکشند.
یحیی که کوچک‌ترین خبرنگار جهان به شمار می‌رود، تلاش می‌کند با صدای کودکانه و بیان ساده خود این فاجعه را به تصویر بکشد.
یحیی با معصومیتی دردآلود می‌گوید: “مردم می‌میرند… مردم به خاطر اشغال غزه تکه‌تکه می‌شوند… مردم غذا ندارند… کار ندارند… زندگی نیست… هیچ‌کس نیست… مردم می‌میرند، کودکان هم همین‌طور.”
در غزه، مثل معروفی هست که می‌گوید: “پسر کو ندارد نشان از پدر، تو بیگانه خوانش مخوانش پسر.” این واقعیت در بیمارستان معمدانی شهر غزه، جایی که خبرنگاران گرد هم آمده‌اند تا حقیقت را بازگو کنند، به وضوح قابل مشاهده است.
خبرنگار کودک پرس به گوشه‌ای اشاره کرد که در آن خودروها و تجهیزات پخش ماهواره‌ای خبرنگاران قرار داده شده؛ صحنه‌ای که شاهدی بر تداوم نسل‌های خبرنگاران در غزه است و بار دیگر مثل معروف را تأیید می‌کند: “پسر کو ندارد نشان از پدر، تو بیگانه خوانش مخوانش پسر.”
ارسال دیدگاه