نگاهی به نشانه های کودک عصبی و روش‌های درمان

به گزارش کودک پرس ،کودکان نیز مانند بزرگسالان می‌توانند اضطراب و خشم را تجربه کنند. در چنین شرایطی شناخت نشانه های کودک عصبی اولین قدم برای بهبود این وضعیت است. خوشبختانه، روش‌های مختلفی برای کمک به درمان این کودکان و ارائه پشتیبانی لازم برای عبور از چالش‌های مرتبط با این مشکل وجود دارد.

آشنایی با نشانه های کودک عصبی

شناخت نشانه های کودک عصبی برای ارائه حمایت مورد نیاز آنها بسیار مهم است. در چنین شرایطی والدین نقش حیاتی در درک و پرداختن به تظاهرات ناشی از خشم و اضطراب در کودکان خود دارند.

علائم جسمانی

اگر کودک شما علائمی جسمی مانند معده درد، سردرد یا مشکلات خواب از خود نشان می‌دهد، این علائم می‌توانند نشان دهنده افزایش سطح استرس و عصبیت در کودک باشند.

رفتار اجتنابی

کودکان عصبی ممکن است رفتارهای اجتنابی از خود نشان دهند. به عبارت دیگر آن‌ها سعی می‌کنند تا از موقعیت‌ها یا فعالیت‌هایی که باعث اضطرابشان می‌شوند، دوری کنند. اگر کودک شما به طور مداوم از تعاملات اجتماعی یا فعالیت‌های این چنینی اجتناب می‌کند، بهتر است این نشانه را جدی بگیرید.

تغییر در عادات غذایی

مراقب عادات غذایی کودک خود باشید. یک کودک عصبی ممکن است تغییراتی در اشتها نشان دهد یا به طور قابل توجهی بیشتر یا کمتر از حد معمول غذا بخورد.

مشکل در تمرکز

اضطراب و عصبیت می‌تواند در توانایی کودک برای تمرکز اختلال ایجاد کند. مراقب نشانه‌های حواس پرتی، بی قراری یا ناتوانی در تمرکز بر روی کارها توسط کودک خود باشید زیرا این موارد می‌توانند از جمله نشانه های کودک عصبی به شمار روند.

طغیان‌ های عاطفی

عصبی بودن می‌تواند به صورت طغیان‌های عاطفی از گریه گرفته تا خشم ظاهر شود. نوسانات خلقی ناگهانی ممکن است نشان دهنده اضطراب اساسی در کودک باشد.

کمال گرایی

برخی از کودکان در تلاش برای به دست آوردن کنترل بر محیط خود کمال گرا می‌شوند. در حالی که میل به برتری رفتاری مثبت است، اما نیاز بیش از حد به کمال می‌تواند یک پرچم قرمز باشد که والدین باید به آن توجه کنند.

نگرانی بیش از حد

نگرانی مداوم و بیش از حد درباره جنبه‌های مختلف زندگی از علائم شایع اضطراب و عصبیت در کودکان است. اگر کودکی به صورت مداوم درگیر رویدادهای آینده یا پیامدهای منفی یک اتفاق است، باید به این نشانه‌ها توجه کنید.

عدم توانایی جدا شدن از والدین

یکی از نشانه های کودک عصبی خصوصا در سنین پایین‌تر، عدم توانایی جدا شدن از والدین است. کودکان ممکن است در هنگام احساس اضطراب نتوانند حتی برای لحظه‌ای از والدین خود جدا شوند زیرا به دنبال اطمینان دائمی هستند.

انزوای اجتماعی

کودکان عصبی ممکن است از فعالیت‌های اجتماعی کناره گیری کنند و تنهایی را ترجیح دهند. تغییرات رفتار اجتماعی و ارتباط کودک با همسالان او را جدی بگیرید و به آن توجه کنید.

رفتارهای مخرب

مراقب رفتارهای مخرب مانند شب ادراری، مکیدن شست یا سایر رفتارهای غیرمعمول در سنین پایین باشید. چنین رفتارهایی می‌تواند مکانیزم مقابله با استرس و عصبیت باشد.

روش‌های درمان کودک عصبی

روش‌های درمان مختلفی وجود دارد و تجویز هر یک از این روش‌ها به نشانه های کودک عصبی و میزان شدت آن بستگی دارد. در ادامه برخی از رایج‌ترین روش‌های درمانی این مشکل را بررسی خواهیم کرد.

ارتباطات باز با کودک

کودک را تشویق کنید تا احساسات خود را آشکارا بیان کند. فضای امنی برای او ایجاد کنید که در آن احساس راحتی کند و نگرانی‌های خود را بدون ترس از قضاوت شدن به اشتراک بگذارد.

برنامه روزانه مشخص و ثابت

یک روال قابل پیش بینی می‌تواند حس ثبات را برای کودک عصبی ایجاد کند. برنامه‌های روزانه ثابت به کاهش عدم اطمینان و ایجاد یک محیط آرام برای او کمک می کند.

تکنیک های ذهن آگاهی و آرامش

تکنیک‌های تمرکز حواس و تمدد اعصاب متناسب با سن مانند تمرینات تنفس عمیق یا تصویرسازی هدایت شده را به کودک آموزش داده و او را تشویق به انجام آن‌ کنید. این تکنیک‌ها می‌توانند کودک را برای مدیریت موثر استرس و اضطراب توانمند کنند.

تقدیر از کودک

یکی از روش‌های مبارزه با نشانه های کودک عصبی و بهبود آن‌ها، این است که از تلاش‌ها و دستاوردهای کودک تقدیر و تمجید کنید. تشویق کردن کودک به افزایش اعتماد به نفس آنها کمک می‌کند و باعث می‌شود تا اضطراب کمتری را تجربه کنند.

مداخلات درمانی

درمان حرفه‌ای، مانند درمان شناختی- رفتاری (CBT) یا بازی درمانی، می‌تواند در بهبود و مدیریت اضطراب کودک عصبی بسیار ارزشمند باشد. درمانگران آموزش دیده می‌توانند با کودک برای توسعه راهبردهای مقابله ای کار کنند.

پیروی از یک سبک زندگی سالم

مطمئن شوید که کودک خواب کافی، رژیم غذایی متعادل و فعالیت بدنی منظمی دارد. پیروی از یک سبک زندگی سالم به رفاه کلی و انعطاف پذیری کودک در برابر استرس و عصبیت کمک می‌کند.

توانمندسازی از طریق افزایش آگاهی

اطلاعات مناسب سن کودک را درباره موقعیت‌های ایجاد کننده اضطراب به او آموزش دهید. درک اینکه چه چیزی باعث عصبی شدن آنها می‌شود، می‌تواند کودک را برای مقابله موثرتر توانمند کند.

یک فضای امن ایجاد کنید

منطقه خاصی را در فضای خانه تعیین کنید که کودک در هنگام احساس گیجی یا عصبی شدن بتواند در آن پناه بگیرد. این فضای امن را می‌توان با وسایل آرامش بخش پر کرد و پناهگاهی را برای کودک ایجاد کرد تا آرام شود.

حمایت اعضای خانواده

از تمام اعضای خانواده بخواهید تا در حمایت از کودک عصبی مشارکت کنند. ایجاد یک فضای حمایتی و پرورش حس تعلق می‌تواند پایه‌ای قوی برای رفاه عاطفی کودک فراهم کند.

آموزش راهبردهای مقابله سالم

مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم را برای مدیریت نشانه های کودک عصبی و تنش مربوط به آن، در اختیار فرزند خود قرار دهید. کودکان اغلب با مثال یاد می‌گیرند و دیدن استراتژی‌های مثبت در عمل می‌تواند برای آن‌ها تاثیرگذار باشد.

دریافت راهنمایی حرفه ای

اگر با وجود راهکارهای ذکر شده باز هم اضطراب کودک ادامه داشت یا به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره او تأثیر می‌گذاشت، جستجوی راهنمایی حرفه‌ای از یک متخصص اطفال، روانشناس کودک یا مشاور ضروری است. این متخصصین می‌توانند استراتژی‌ها و مداخلات مناسب ارائه دهند.

کلام آخر

در بررسی نشانه های کودک عصبی و توجه به علائم او، به یاد داشته باشید که هر کودکی منحصر به فرد است و هیچ رویکرد یکسانی برای بروز این علائم وجود ندارد. همان طورکه در این مقاله اشاره کردیم، رویکردهای مختلفی برای درمان این مشکل وجود دارد. ترکیب این روش‌ها، متناسب با نیازهای فردی کودک، می‌تواند محیطی جامع و حمایتی برای کودک ایجاد کند و تاب‌آوری عاطفی و بهزیستی او را تقویت کند.