تضمین شدن بهبودی کودکان ضربه مغزی با فعالیت زودهنگام

به گزارش کودک پرس ،آندره آن لدو، یکی از محققان این تحقیق در بیمارستان کودکان موسسه تحقیقاتی شرقی انتاریو در اتاوای کانادا، گفت: دوره گذران روزهای استراحت در یک اتاق تاریک گذشته است.

تحقیق جدید شامل ۴۵۶ بیمار ۱۰ تا ۱۷ سال بود که ضربه مغزی داشتند. یک گروه تا زمانی که علائم دیگری نداشتند، استراحت کردند. بقیه ۷۲ ساعت پس از ضربه مغزی فعالیت بدنی خود را از سر گرفتند. ۲ گروه بررسی‌هایی را درباره علائم خود تکمیل کردند.

محققان گفتند ۲ هفته پس از ضربه مغزی هر ۲ گروه علائم مشابهی داشتند که این موضوع نشان می‌دهد بازگشت زودهنگام به فعالیت بدنی مضر نیست.

محققان همچنین دریافتند شرکت‌کنندگانی که ۷۲ ساعت پس از ضربه مغزی فعالیت خود را از سر گرفتند، نسبت به کسانی که بدون علائم استراحت کردند، بهبود بیشتری در علائم و میزان تاخیر کمتری در بهبودی داشتند.

محققان گفتند این اولین و بزرگترین کارآزمایی بالینی تصادفی شده در دنیای واقعی در این گروه سنی است.

آنان خاطرنشان کردند: تحقیقات قبلی کوچکتر بود، در آزمایشگاه انجام شده بود یا فقط ورزشکاران را شامل می‌شد.

لدو در بیانیه خبری دانشگاه اتاوا گفت: یافته‌های این تحقیق باید به هر متخصص مراقبت‌های بهداشتی که کودکان مبتلا به ضربه‌های مغزی را مدیریت می‌کند، اطمینان بدهد که بازگشت زودهنگام و کنترل‌ شده به فعالیت بدنی را تجویز کنند؛ حتی اگر علائمی داشته باشند.»

وی افزود: نتایج این تحقیق تایید می‌کند بازگشت زودهنگام به فعالیت بدنی بی‌خطر است و می‌تواند علائم ضربه مغزی را کاهش دهد. همچنین میزان تاخیر در بهبودی را کاهش دهد.

محققان بر اساس یافته‌های خود دستورالعمل‌هایی را برای بازگرداندن تدریجی فعالیت بدنی به برنامه روزانه جوانان پیشنهاد کردند.

پس از ۷۲ ساعت بیمار باید ۱۵ دقیقه پیاده‌روی متوسط را شروع کند. به گفته محققان اگر علائم قابل تحمل باشد، فرد باید روز بعد فعالیت خود را افزایش دهد. به‌ عنوان مثال به آهسته دویدن روی آورد.

اگر علائم حین یا بعد از فعالیت بدنی قابل تحمل نباشد، بیمار باید به آخرین سطح فعالیت بدنی که به خوبی تحمل شده، بازگردد و سعی کند پس از ۲۴ ساعت دوباره آن را افزایش دهد.

لدو و همکارانش گفتند که بیماران قبل از بازگشت به ورزش‌های تماسی باید از ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه خود اجازه بگیرند.

یافته‌های این تحقیق که به تازگی در مجله British Journal of Sports Medicine منتشر شد.