برخی دلایل بر رد شدن طرح ممنوعیت ازدواج دختران و پسران در سنین نوجوانی

به گزارش کودک پرس ، احمد دستاران نوشت: اصلاح ماده 1041 قانون مدنی به اتفاق آرا در کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس رد شد. پیش از این ازدواج دختران زیر 13 و پسران زیر 15 به دو شرط رضایت ولی و مجوز دادگاه مشروط بود. طرح فوق قصد داشت تا علاوه بر ممنوع کردن کلیه ی ازدواج های در این رنج سنی، ازدواج دختران 13تا16 و پسران 15 تا 18 سال را به همان دو قید مشروط کند. یعنی درصد قابل توجهی از سالم ترین، گرم ترین، کم طلاق ترین و فرزند آورترین ازدواج ها مشروط به اجازه پزشکی قانونی می شوند. شرطی که طبق گواه مسئولان قضایی عملاً با ممنوعیت کامل همراه است، چرا که دادگاه ها ظرفیت پرداختن به این حجم از پرونده های اضافی در یک سال را ندارند.
آنی از رد شدن همراه با دلایل محکم علمی و دینی نگذشته بود که صف موافقان طرح به آرایش جنگی درآمد و بی درنگ شجاعانه با اسلحه ی توهین و دروغ و برچسب زنی به مخالفان یورش برد. از طیبه سیاوشی و پروانه سلحشوری نماینده و جمعیت امام علی تا BBC و عباس میلانی و رادیو فردا و مانا نیستانی.

رسانه با متعصبانه ترین برچسب ها نسل کشی را تئوریزه می کنند …

دو نکته زیاده می کنم و یک توضیح.
1- این هم صدایی براندازِ خارج نشینی که علناً از سعودی و آمریکا و انگلیس مواجب می گیرد، با برخی داخلی ها مشکوک نیست؟ قطعاً رسانه ای مثل رادیو فردا که آشکارا از دشمن درجه یک ملت ایران تغذیه مالی و فکری می شود، نگران آسیب های اجتماعی درون کشور ما نیست، پس چرا اینطور حساس و باانگیزه به این موضوع پرداخته است؟
2- اینهمه اصرار متعصبانه برای چیست؟ اگر واقعاً حسن نیت دارند؛ چرا به جای ارائه دلیل های منطقی و برگزاری کرسی های آزاد اندیشی و میزگرد های مباحثه در مراکز تخصصی و دانشگاه ها، به ملتهب کردن فضا و بی اخلاقی می پردازند؟ چرا روی طرح شفافیت آرای مجلس که الزامش اظهر من الشمس است تا این اندازه اصرار نکردند؟ چرا روی طرح حمایت از گزارش کننده تخلف که همین چند روز پیش، با رخ دادن قضیه نماینده سراوان، درازهی، و به دلیل نبودن این قانون، کشور تا مرز بحران پیش رفت؛ تا این اندازه پافشاری نمی‌کنند؟
از همه بالا بگذریم و برسیم به یکی از دلایلی که موافقان طرح مذکور به بهانه مقابله با کودک آزاری (که مشخصاً احد الناسی یافت نمی شود که در سلامت عقل و قلب باشد و با این فاجعه انسانی موافقت کند) در موافقت با آن مطرح می کنن: جلوگیری از بارداری کودکان(این جمعیت بدون هیچ دلیل موجه علمی و فقط بنا بر شنیده هایشان، که آنهم ناقص و همراه با کج فهمیست، زیر 18 سال را کودک می داند!)

ادعای وجود بحران بارداری کودکان در کشور را بدون هیچ سند و آمار رسمی بپذیریم اما …

نکته اینجاست همانطور که بالاتر نوشتم؛ همین حالا هم قوانین مراقبتی برای ازدواج و بارداری سنین پایین وجود دارد، پس اگر ادعای وجود بحران بارداری کودکان در کشور را همانطور که موافقان طرح دوست دارند، بدون دریافت هیچ سند و آمار رسمی بپذیریم، باز هم به حکم عقل راه جلوگیری از آن وضع کردن یک قانون محدود کننده دیگر نیست. زمانی که قانون اولی نتوانست از رخداد عملی غیر قانونی جلوگیری کند، قانون دومی چه طور می تواند؟ چرا قدرت تعقل موافقان به اینکه احتمالاً مریض های جنسی و کودک آزاران به قانون دوم هم مطابق با نحوه رفتارشان نسبت به قانون اول، بی اعتنا هستند و احتمالاً راه حل نه سخت تر کردن قانون بلکه وضع قوانین محکم تر حمایتی و نظارتیست نمی رسد؟!

به این آمار توجه کنید:

بر اساس آمار وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده آمریکا، در سال 2016؛ از هر 1000 دختر نوجوان و جوان 15 تا 19 ساله آمریکایی، 20 نفر آنها باردار می شوند.(2 درصد)
89درصدشان هم خارج از قانون و خارج از ازدواج بوده اند! یعنی بی توجهی 89% از آن ها به قانون.
منبع:

https://www.hhs.gov/ash/oah/adolescent-development/reproductive-health-and-teen-pregnancy/teen-pregnancy-and-childbearing/trends/index.html

آمار بارداری نوجوانان در سه کشور اروپایی

همینطور بر اساس آمار سازمان مردم نهاد بین‌المللی DSW:

در سال 2014؛ 0٫89 درصد نوجوانان در آلمان 15 تا 19 ساله باردار شده اند.
در سال 2014؛ 2٫5 درصد نوجوانان در انگلیس 15 تا 19 ساله باردار شده اند.
در سال 2014؛ 1٫3 درصد نوجوانان در فرانسه 15 تا 19 ساله باردار شده اند.
منبع:

https://www.t-online.de/leben/familie/schwangerschaft/id_16940298/teenagerschwangerschaft-probleme-unterstuetzung-und-statistik.html

 

 

افزایش سن ازدواج هزار ضرر دارد و هیچ سودی …

پس بالا بردن محدوده قانونی سنی ازدواجنه تنها به نوجوان و جوانی که شرایط ازدواج را داراست ظلم می کند،بلکه به تنهایی برای جلوگیری از آسیب های اجتماعی نیز اصولاً سودمند نیست. همه ی اینها را باید در کنار آنکه ما هم اکنون قانون کاملی برای مراقبت از ازدواج ها و بارداری های دختر زیر 13 سال دارا هستیم سنجید.
سخن آخر: مشخص است که در خیلی از موارد (مخصوصاً در برخی مناطق جغرافیایی) افراد در سنین پایین تر به بلوغ جسمی می رسند. حال اگر استعدادهای خود فرد و نوع تربیتش نیز به نحوی باشد که او به انواع دیگر بلوغ هم رسیده باشد؛ چرا باید با قانونی پرضرر و بی منفعت جلوی زندگی کردنش را گرفت؟
موافقان از آسیب های ازدواج برای زیر 13 سال حرف می زنند اما از آنکه این قانون عملاً زیر 18 ساله ها را نیز محروم می کند غافلند، یا حداقل خود را مغفول نشان می دهند.

چرا جوانان را تحقیر می کنیم؟

راستی چرا با جوان ها لج هستیم؟ چرا وحشیانه به جان انگیزه و توان جوان در کشور افتاده ایم. در ورطه سیاسی یا اجرایی به جوان بی اعتمادیم. عملاً می‌خواهیم نسل سوم انقلاب را به پادویی برای نسل اول و دوم عادت بدهیم. جسارتاً چیزی شبیه عمله که سقف کوتاه،بالا رفتنش را مُحال می‌کند را از یک جوان متوقعیم. یک منفعل فکری، یک اخته سیاسی-اسلامی، یک کارگر بدون اختیار ذهنی. ما 33 میلیون جوان داریم که اسیر پیرکاری جاری در کشور هستند.این آفت که تاکنون در موضوعات سیاسی و در مقام گرفتن های اجرایی بوده، حالا دارد به عرصه های اجتماعی نیز کشیده می شود.

با خود فکر نمی کنیم که با برچسب کودک زدن به نسل جوان و نوجوان، جز تحقیر کردن آنها و جز آنکه باعث خفگی و انزوایشان می شویم، آورده ی دیگری برای کشور ایجاد نمی کنیم.