بوستان‌های ترافیک محلی برای آموزش به شهروندان کوچک و بزرگ

به گزارش کودک پرس،هاشم رضایی موسس و مدیر ” پیشگامان آرین آویژه ” در یادداشتی اختصاصی برای کودک پرس به تحلیل و  بررسی در خصوص مشکلات ترافیکی و کودکان و همین طور پارک های ترافیکی شهر پرداخت.

طبق مطالعاتی که در سال های 90 الی 93 در تهران انجام یافته است، در تصادفاتی که منجربه فوت کودکان گشته است، 75 درصد کودکان عابرپیاده و 25 درصد به عنوان سرنشین خودرو بوده اند. در آمارهای دیگری که دسته بندی دیگری را به نمایش می گذارد آسیب های کودکان در ترافیک بر حسب جنسیت تقسیم بندی شده است که نشان می دهد پسران بیش از دختران در ترافیک آسیب پذیر هستند.

کودکان دارای قد و قامت کوتاه بوده که حتی گاه درختچه های یک بلوار مانع دیده شده آن ها توسط رانندگان می شود، بازیگوشی، عدم توانایی بر تمرکز بر روی چندین موضوع به طور همزمان در ترافیک و … از جمله مواردی هستند که موجب آسیب پذیری آنان در ترافیک می گردند اما این آسیب ها و خطرات نیز می توانند با آموزش و آگاهی سازی کنترل و پیشگیری شوند. شیوه های متعددی در زمینه آموزش رفتارهای ایمن ترافیکی وجود دارد و یکی از مهم ترین و موثرترین این شیوه ها، برنامه های آموزشی بوستان های آموزش ترافیک هستند.

بوستان های آموزش ترافیک، مجموعه هایی شبیه سازی شده از یک شهر و المان های ترافیکی واقعی اما در اندازه ای متناسب برای کودکان و شکل و شمایلی جذاب هستند که با اهداف و ماهیت آموزشی احداث گشته اند.

در بوستان های آموزش ترافیک، کودکان به دور از حوادث و خطرات واقعی در ترافیک شهری و یا جاده ای، مفاهیم مختلف در رابطه با عبور و مرور را می آموزند و با تجهیزات و تسهیلات ترافیکی و کاربرد آن ها آشنا می شوند. آن ها ضمن انجام بازی، دیدن نمایش های متنوع عروسکی و تئاتر، فعالیت های کارگاه های خلاقیت و تمرین عملی در محوطه شبیه سازی شده به اهمیت عمل به قوانین راهنمایی و رانندگی پی برده و می آموزند که در نقش هایی همچون نقش یک عابر پیاده و یا سرنشین خودرو و یا یک دوچرخه سوار چگونه عمل کنند تا از آسیب ها و حوادث مصون بمانند. این نکته را متذکر شویم که برنامه های آموزشی بوستان های آموزش ترافیک تنها منحصر به کودکان نیست و ترویج رفتارهای ایمن ترافیکی در بین بزرگسالان نیز در دستور کار این مجموعه ها قرار دارد.

کودکان پیش از سن 10 سالگی دارای سیستم شنوایی کاملی نیستند و تشخیص نزدیکی و دوری صداها و جهت آن ها برایشان به درستی مقدرو نیست و تاکید می شود که کودکان با سن کمتر از 10 سال بدون والدین و یا بزرگتر در خیابان حضور نیابند این در حالی است که متاسفانه در جامعه خود شاهد آن هستیم که بعضاً کودکان به تنهایی به مدرسه می روند و یا برای خرید از منزل خارج شده و به تنهایی از خیابان عبور می کنند!

خانواده ها برای آموزش زبان دوم فرزندان و یا برای کلاس های متنوع ورزشی و هنری زمان اختصاص داده و اهمیت ویژه ای برای آن ها قائل هستند اما آیا برای مهارتی که با جان و سلامتی کودکان در ارتباط است، نیز چنین حساسیتی وجود دارد؟

آموزش، تمرین و تکرار موجب نهادینه شدن رفتار در فرد می گردد، پس چرا این تلاش برای نهادینه سازی رفتارهای ایمنی و صحیح ترافیکی نباشد؟

بوستان های آموزش ترافیک مدارسی هستند که فرزندان و خانواده ها را برای داشتن ترافیکی ایمن و شهروندان سالم، آگاه ساخته و آموزش می دهد. این بوستان ها فضایی برای آموزش، تمرین و تکرار با شیوه های متنوع و اثر گذار آموزشی هستند. نسل آینده پیش را از گرفتن گواهینامه و رانندگی در خیابان ها، با حقوق و تکالیف یک شهروند ایمن، قانونمندار و با اخلاق آشنا کرده و تلاش دارد که در وی به صورت وجدانی اجتماعی درونی گردد.

زمانی که پشت فرمان اتومبیل خود هستیم تمامی حقوق را برای خود قائلیم و فراموش می کنیم که عابران پیاده نیز حقوقی دارند و به محض اینکه از اتومبیل پیاده شده تا به آن سوی خیابان برویم در نقش یک عابرپیاده ظاهر گشته و در این حال هم، همه حقوق را برای خود قائلیم و انتظار مان اینست که رانندگان به حقوق مان احترام گذارند.

یادمان باشد حق و تکلیف رابطه ای دوسویه دارند و این را بوستان های آموزش ترافیک به شهروندان کوچک و بزرگ آموزش می دهند.