سینمای کودک بیشتر دچار افول می شود/ نامدیران جشنواره فیلم کودک را سیاست زده کرده اند

به گزارش کودک پرس ، این منتقد سینما افزود: روزگاری سینمای کودک و نوجوان در کشورمان دارای موقعیت و جایگاه مهم و تعیین کننده و حتی سرنوشت ساز در سینمای ایران بود به ویژه در دهه ۶۰ که دوران رونق، رشد و شکوفایی نسبی این سینما تلقی می شد اما در ۳ دهه اخیر به دلیل تغییر مدیریت های سینما با برخی نامدیران و سینماناشناسان و به خصوص کسانی که هیچ گونه شناخت و دانش و تجربه مدیریتی و تولیدی در زمینه سینمای کودک و نوجوان نداشتند و تصدی گری آن ها در پست های مدیریتی سینما، سینمای کودک و نوجوان مغفول واقع شد و آنچه در سینمای ایران و به دنبال آن در سینمای کودک جلوه گری آغاز کرد برنامه ریزی برای تولید آثاری همسو و هم جهت با سیاست های متولیان دولتی سینما شد.

وی ادامه داد: در واقع به جای آنکه سعی و تلاش مسئولان سینما معطوف به ایجاد سینمای ملی و رشد و ارتقای سینمای کودک شود، سینمای ویژه کودک و نوجوان در عمل کنار گذاشته شد و در عوض به مرور تولیدات ساده، بازاری و نازل در صدر تولیدات سینمای کشور جایگزین گردید. بسیاری از هنرمندان عرصه سینمای کودک و نوجوان به دلیل حمایت نشدن از سوی مسئولان سینما و اختصاص هزینه های ملی به تولید فیلم هایی در گونه های دیگر انگیزه و علاقه خود را نسبت به تولید آثار برای مخاطب کودک و نوجوان از دست دادند و یک باره سینمای کودک و نوجوان ایران که اندک اندک در جهان سینما برای خود جایگاه قابل احترام به دست می آورد به علت ناکارآمدی نامدیران سینما به سقوط میل کرد.

آذین سپس با بیان اینکه از آن پس تاکنون گرچه فیلم هایی به همت بعضی سینماگران شیفته و با یاری پول های توجیبی خود فیلم هایی ساخته می شود ولی هیچ کدام از این آثار به دلیل نداشتن حامی و سرمایه های لازم از سطح متوسط فراتر نرفته اند اظهار داشت: اغلب این فیلم ها به دلیل کاستی های فنی و هنری چندان مورد استقبال مخاطب قرار نگرفته اند. در سال های رونق این سینما جشنواره فیلم کودک و نوجوان هم جلوه پرشکوهی داشت.

وی یادآور شد: این جشنواره که از قدیمی ترین، معتبرترین و تأثیرگذارترین جشنواره های ایران و جهان ارزیابی می شد در کنار نداشتن تولیدات سینمایی سیر نزول را طی کرد و تبدیل به ابزار قدرت و بازیچه دست گروه های سینمایی-سیاسی شد. به عبارتی این جشنواره که باید ویترین و آینه سینمای کودک باشد آوردگاه مشاجرات و کشمکش های غیرسینمایی شد و حتی برای آنکه در کجا و چگونه برگزار شود میان مسئولان سیاسی شهرها چالش به پا گردید. ماحصل این روند آنکه سینمایی به نام کودک و نوجوان در کشورمان وجود خارجی ندارد و جشنواره آن به عنوان یک جشنواره ایرانی چون تولیدات ایرانی کودک و نوجوان ندارد صرفاً مبدل به محفلی شده است تا سردمداران سینمایی با ریخت و پاش های تجملاتی پول ملت را بر باد داده و با ظاهرنمایی از راه دعوت از چند مهمان سینماگر دست چندم خارجی آن را بین المللی جلوه دهند.

این مدرس سینمای کشور تأکید کرد: از سوی دیگر گاه توسط برخی سازمان ها و نهادهای دولتی و ارگانی فیلم هایی در عرصه کودک و نوجوان تولید شده اند اما این آثار بیش از آنکه حاصل نیاز سینمای ایران و مخاطبان کودک و نوجوان به فیلم ها و سینمای خود باشد نتیجه تفکرات انحرافی مدیریتی سینما بوده است به گونه ای که اغلب این فیلم ها چه به لحاظ مضمون و محتوا از جنس احتیاج ها، سلیقه ها و انتظارهای دنیای کودک و نوجوان نبوده اند و از منظر ساختار سینمایی هم دارای قابلیت های استاندارد سینمایی نمی شدند چرا که این آثار با بودجه دولتی و ارگانی ساخته شده و استقبال و فروش برای سازندگان آن ها و مدیران سینمایی ملاک نبوده است و در واقع سازندگان آن ها در هنگام تولید فیلم ها سودهای خود را برده اند و برایشان ابداً رضایت مخاطب شرط نبوده است چرا که اگر چنین بود از سینماگران حرفه ای آثار کودک و نوجوان که پرونده سینمایی قابل تأمل دارند و برخی ساخته های شان در صدر پر فروش ها و مطلوب ترین آثار کودک و نوجوان قرار دارد استفاده می کردند.

آذین تصریح کرد: نمونه شاخص این رویداد فیلم «خاله قورباغه» است که با سرمایه وابستگان به مافیای سینما و بنیاد سینمایی فارابی تولید شده و چون در هنگام تولید سود خود را برده اند برایشان چگونگی ساختار فیلم مهم نبوده است از همین رو فیلمی که می خواستند در سینمای کودک پیشتاز و رکوردشکن باشد از حد متوسط جلوتر نرفته است. تا زمانی که سینمای ایران از تمامی مناظر فنی و تخصصی و مدیریتی مورد تأمل، بازنگری و بازسازی و اصلاح قرار نگیرد و مدیران شایسته کرسی دار سینمای کشور نشوند و هنرمندان مورد حمایت قرار نگیرند نه فقط سینمای کودک که ما افزون بر اینکه سینمای ملی نخواهیم داشت که اساساً سینمای ایران صرفاً بازارمکاره ای خواهد بود که بیشتر تولیداتش بازاری، تجارتی و بنجل است.

وی در پایان این گفتگو افزودا: برگزاری جشنواره کودک و نوجوان که در آستانه آن هستیم صرفاً یک محفل نمایشی و تجملاتی و بزمی برای تاراج بیت المال و ظاهرسازی های مدیریتی است و هیچ نقش و سهمی در شکل یابی و ارتقای سینمای کودک و نوجوان ندارد؛ برای احیاء و بازسازی این سینما عزم ملی و استواری سینماگران و حضور تعیین کننده مدیران کارشناس ضرورت تام دارد.