به گزارش کودک پرس ، براری درخصوص وضع فعلی سینمای کودک و نوجوان در ایران و با اشاره به پیشینه این سینما در کشور گفت: قبل از انقلاب در حوزه کودک و نوجوان اتفاق خاصی رخ نداد و اگر کاری انجام شد، ناقص بوده و سینمای ایران محدود به فیلم‌های ژانر کلاه مخملی و تعداد انگشت‌شماری فیلم روشنفکری بوده است؛ اما بعد از انقلاب عرصه فرهنگ برای مصرف‌شدن و استفاده مناسبتی مطرح بوده است و نهادهای فرهنگی ما هم بر همین اساس شکل گرفتند؛ یعنی جشنواره‌ها تبدیل به ویترینی برای به نمایش گذاشتن ما و اقدامات ما شدند.
وی افزود: مثلا ما جشنواره فیلم کودک و نوجوان را برای تبلیغ برگزار کردیم نه با هدف جریان‌سازی در سینمای کودک و نه ایجاد موجی در فرهنگ و هنر این سرزمین؛ بنابراین وقتی موضوع اصلی کودکان نباشند، طبیعی است که به کودکان هم سودی نمی‌رسد.
این فیلمساز با اشاره به ظرفیت بالای آموزش‌وپرورش برای حمایت از سینمای کودک و نوجوان و نقشی که دستگاه تعلیم و تربیت کشور می‌تواند در شکوفایی این بخش از سینمای کشور ایفا کند، اظهار کرد: وزارت آموزش‌وپرورش مهم‌ترین تشکیلات متولی امور کودکان و نوجوانان است و نقشی انکارناپذیر در شکل‌گیری شخصیت نزدیک به نیمی از جمعیت مملکت دارد، اما در سال‌های گذشته به نوعی خودش را از این جایگاه پایین کشیده است؛ یعنی آموزش‌وپرورش که باید متولی همه کارهای فرهنگی جریان‌ساز و تاثیرگذار در حوزه کودک باشد، اکنون این جایگاه را ندارد.
کارگردان فیلم «شهر در دست بچه‌ها» معتقد است جشنواره کودک و نوجوان باید در سیستم هنری و آموزشی ما موجی بیافریند تا همه آثار تولیدی از آن متاثر شود. براری افزود: من به عنوان یک کودک قدیم سینما را با فیلم‌های «مسافر» کیارستمی، «بادکنک قرمز» آلبر لاموریس شناختم. این فیلم‌ها بر سرنوشت من تاثیر گذاشت و امروز مرا در سلک فیلمسازان کودک قرار داد. جشنواره فیلم کودک و بالطبع همه جشنواره‌ها وظیفه‌ای جز موج‌آفرینی فرهنگی ندارند و اگر نتوانند تولید موج و جریان‌سازی کنند، فلسفه وجودی خود را از دست داده‌اند.
حتی یک سالن سینما به فیلم کودک اختصاص ندارد
وی در ادامه به معضلات و کاستی‌هایی که مانع شکوفایی سینمای کودک و نوجوان می‌شود اشاره کرد و گفت: شما می‌بینید از حدود 300 سالن سینما که در کشور وجود دارد حتی یکی از آنها به فیلم کودک اختصاص ندارد؛ یعنی اگر شما امروز بخواهید دست بچه‌های خانواده را بگیرید و آنها را برای تماشای یک فیلم مناسب خودشان ببرید به طور ثابت جایی را برای رفتن سراغ ندارید. امروز درصد بالایی جمعیت تهران را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند که این جمعیت عظیم یک سالن سینما مخصوص خودشان ندارند. من فکر می کنم حتی اگر یک سالن به نام کودکان ثبت شود می‌تواند گام خوبی باشد؛ همانند «سینما تجربه» که با یک سالن شروع کردند و امروز یک گروه سینمایی را در اختیار دارند. تهران یک سالن سینمای ویژه کودکان و نوجوانان می‌خواهد.
فکر می‌کردیم سینما فلسطین، پایتخت سینمای کودک می‌شود
براری در ادامه به برخی اقدامات مثبت آموزش‌وپرورش برای ایجاد سینمای مخصوص مخاطبان خود اشاره کرد و گفت: وقتی وزارت آموزش و پرورش سینما فلسطین را خریداری کرد، تصور همه بر این بود که این سینما به همت آموزش‌وپرورش تبدیل به پایتخت فیلم کودک و نوجوان در تهران می‌شود؛ اما متاسفانه این سینما فقط محلی برای مراسم و برنامه‌های رسمی آموزش و پرورش شد.
مدیران دنیای کودک و نوجوان باید عوض شوند
کارگردان فیلم «دوازده صندلی» در پاسخ به این پرسش که برای ایجاد حرکتی مثبت در سینمای کودک که مسیر را برای شکوفایی و رونق این بخش از سینما بازکند نیازمند چه تغییراتی هستیم؟» گفت: اولین نکته‌ای که مدیران ما باید باور کنند این است که کودکان موجوداتی دست و پا بریده و نیازمند نیستند که ما مسئول نگهداری‌شان هستیم. آنها فکر و اندیشه دارند و اگر ما را نپذیرند می‌توانند ما را از دنیای‌شان بیرون کنند.
وی افزود: پیامبر اکرم یک روز هنگام نماز جماعتِ جامعه تازه‌مسلمان مدینه حاضر نشدند فقط به این علت که با بچه‌ها مشغول بازی بودند و کودکان را بر پشت خود نشانده بودند و به آنها سواری می‌دادند. برای ذکر اهمیت دنیای کودکان مثالی بهتر از این سراغ نداریم. اگر خارج از این معیارها عمل کنیم لاجرم خلاف جریان آب پارو می‌زنیم.
منبع: پانا
ارسال دیدگاه