والدین به سکوت کودکان اهمیت دهند

به گزارش کودک پرس ، فرناز امیراصلانی اظهار کرد: محققان می‌گویند حرف نزدن بعضی بچه‌ها می‌تواند به علت وضعیتی موسوم به selective mutism باشد. این اختلال در واقع نوعی ترس یا فوبیای حرف زدن است که در آن کودک موقع حرف زدن به یک نقطه خیره شده و عضلاتش سفت می‌شود. این حالت با خجالتی بودن کاملا متفاوت است.

این مشاور ادامه داد: این بچه‌ها در خانه به راحتی حرف می‌زنند ولی در شرایط دیگر کاملا ساکت می‌شوند. محققان می‌گویند این وضعیت معمولا از سنین قبل از ۵ سالگی شروع می‌شود ولی می‌تواند تا سنین مدرسه رفتن تشخیص داده نشود. جالب آن‌که شیوع این نوع سکوت در بچه‌های دو زبانه سه برابر بیش از معمول است که می‌تواند به علت بیشتر بودن میزان استرس در زندگی آن‌ها باشد.

وی افزود: این وضعیت می‌تواند موجب اختلالات جدی در ارتباطات کودک شده و در یادگیری او مشکلاتی ایجاد کند و با توجه به این‌که سکوت اضطرابی می‌تواند همراه با دیگر اختلالات مربوط به اضطراب و یا همراه با اوتیسم بروز کند، درمان این نوع از سکوت با تغییر در محیط زندگی کودک‌امکان پذیر است.

 

امیراصلانی تاکید کرد: در واقع والدین باید کودکان را در مراحل جداگانه در معرض محیط‌های جدید قرار داده و در هر مرحله میزان شلوغی و استرس محیط را بیشتر کنند. در همان حال کودک را از علائم اضطراب و راه‌های مواجه شدن با آن آموزش دهند.

 

این مشاور با بیان این‌که کلید موفقیت در مواجهه با این افراد، وجود یک مربی مورد اعتماد کودک است که با این اختلال آشنایی کامل داشته باشد، یادآور شد: کودکان به شدت کم‌حرف از معاشرت کناره می‌گیرند تا حدی که فعالیت‌های طبیعی آن‌ها، مانند دوست پیدا کردن یا بازی کردن در حیاط مدرسه، دچار اختلال می‌شود. هرچه این کناره‌گیری طولانی‌تر بشود، کودک فرصت کمتری می‌یابد تا مهارت‌های اجتماعی را در خود پرورش دهد تا آن‌که سرانجام، به دلیل نداشتن این مهارت‌ها، در مقایسه با افراد هم‌سن خود، رفتارش عجیب به نظر می‌رسد.