مشکلات و راه حل های مهمانی رفتن کودک در نوروز
والدین نباید تمام رفتارهای کودکشان را مورد ارزیابی قرار دهند و دائم بگویند «این کار را بکن»، «این کار را نکن» این نوع رفتار والدین باعث میشود که کودک کمکم نسبت به این کلمات بیتوجه شود، درست مثل ضبطصوتی که در خانه روشن است، به صحبتهای والدین توجه نمیکند.
به گزارش کودک پرس ، مهمانی رفتن و شیطنت کودک برای بسیاری از پدر و مادر ها خودش یک داستان پرتنش و دلهره آور است. این مسئله در زمان تعطیلات نوروز و دید و بازدیدهای عید بیشتر به چشم می خورد، زیرا در این ایام حجم مهمانی ها افزایش یافته و در راستای آن بی قراری ها و بهانه گیری های کودکان نیز بالا می رود…
چرا که برخی از کودکان و فرزندان ما زمانی که در مهمانی هستیم شروع به اذیت کردن می کنند، در اینجا سه مشکل را به همراه راه حل آن برایتان عنوان می کنیم:
مشکل ۱: روشهای مختلف پاداش و تنبیه را اجرا میکنید اما نتیجه نمیگیرید.
راهحل: آن والدینی که از انجام این رفتار به نتیجهای نرسیدهاند، معمولاً این رفتار را به درستی اجرا نکردهاند. معمولاً این والدین فقط بخش تهدید و مجازات این رفتار را اجرا میکنند و براساس یک ضابطه و قانون، قبل از رفتن به مهمانی موارد لازم را به فرزند خود گوشزد نکردهاند، بلکه در طی مهمانی با حرکات دست و چشم، فقط کودک را تهدید میکنند.
گاهی اوقات هم با به تعویق انداختن جایزهای که به کودک وعده دادهاند، باعث سلب اعتماد کودک نسبت به خود میشوند یا جریمهای که برای کودک از طرف والدین در نظر گرفته شده است، به علت گریه و التماسهای کودک، اجرا نمیشود. این رفتار و ارفاق والدین باعث زیر سؤال رفتن قاطعیت آن ها نزد کودک میشود و کودک به این موضوع پی میبرد که با اجرای ترفندی مثل گریه کردن میتواند از زیر بار جریمه فرار کند.
گاهی اوقات هم جریمه در نظر گرفته شده آنقدر طولانی مدت و زیاد است که عملاً تأثیر خود را از دست میدهد. والدین به این نکته مهم باید توجه داشته باشند که تنبیه زمانی مؤثر است که کوتاهمدت، ویژه و برای یک رفتار خاص باشد. این مجازات باید کاملاً قابل اجرا باشد تا توسط کودک درک شود.
برای مؤثر بودن رفتار پاداش و مجازات و اصلاح رفتارهای ناصحیح کودک، باید رفتار او به صورت جزیی مورد بررسی قرار بگیرد زیرا بررسی کلی رفتارهای کودک در یک مدت زیاد و ارزیابی طولانیمدت کودک، هیچ تاثیری در تغییر رفتارهای نادرست کودک نمیگذارد.
در روانپزشکی مبحثی به نام درک از مرکز کنترل مطرح است، یعنی در رفتاری که یک فرد انجام میدهد، چهقدر رضایتمندی خود شخص در انجام آن رفتار دخیل است و چهقدر به خاطر عوامل و محرکهای خارجی است. والدین نباید به کودک خود این حس را منتقل کنند که تمام رفتارهای تو به خاطر محیط خارجی است و هیچ چیزی در درون تو ارزشمندی رفتارهای خوب تو را تأیید نمیکند و تو تلاش میکنی تا موجبات رضایت افراد دیگر را فراهم نمایی.
وقتی کودکی به مدت طولانی تحت ارزیابی قرار میگیرد، به این حس دچار میشود. برخی از کودکان هستند که حاضرند برای حفظ دیگر همسالان در کنار خودشان هر کاری انجام بدهند، حتی حاضرند از حق خود بگذرند تا اطرافیان خود را راضی نگه دارند.
این نوع رفتار کودکان خطرناک است چون در بزرگسالی روی شخصیت فرد آثار بسیار نامطلوب میگذارد. اگر کودک شما در برابر اجرای مجازات مقاومت میکند و یا با اجرای یک ترفند مخصوص قصد دارد که شما را از اجرای تنبیه در نظر گرفته شده منصرف کند، شما باید برای مقابله با این نوع رفتار کودک خود، قبل از اجرای جریمه، یک جریمه نیز برای این مقاومت او در نظر بگیرید.
والدین توجه داشته باشند که تعیین یک جریمه در زمان وقوع رفتار نادرست کودک، فایدهای در تربیت او ندارد. تنبیه و تشویق زمانی ارزشمند است که کودک احساس کند، این به منزله یک قانون قبلی است که اجرا میشود، یعنی والدین باید قبل از آنکه رفتار نادرست از کودکشان سر بزند، این قانون را معین کرده باشند.
مشکل ۲: کودک در مقابل مهمانان رفتاری غیرمنتظره و دور از ادب انجام میدهد!
راهحل: اگر کودک شما، یک رفتار غیرمنتظره نادرست انجام داد، هیچگاه او را در انظار دیگران تحقیر، سرزنش و یا تنبیه نکنید. به او بگویید: «این رفتار تو شایسته و پسندیده نبود و چون دفعه اول بود که این کار زشت را انجام دادهای فکر میکنم، ندانسته بود و از زشتی این کار خود آگاه نبودهای. از تو میخواهم دیگر این رفتار را انجام ندهی».
اگر والدین شاهد تکرار این رفتار بودند، طبق همان برنامه تشویق و تنبیه، دوباره باید برنامهریزی انجام دهند. نکته دیگر در اصلاح رفتارهای کودک این است که والدین باید رفتارها و اشتباهات خفیف کودک خود را نادیده بگیرند و از کنار آن بیتوجه بگذرند.
گاهی اوقات کودکان خردسال از کلمات زشتی استفاده میکنند که معنی آن را نمیدانند. در این مواقع بزرگترها باید به آن رفتار کودک بیتوجهی کنند، انگار هیچ حرفی نشنیدهاند. این بهترین روش برای حذف اینگونه رفتارهایی است که از سر کودکی از فرزند شما سر میزند.
والدین نباید تمام رفتارهای کودکشان را مورد ارزیابی قرار دهند و دائم بگویند «این کار را بکن»، «این کار را نکن» این نوع رفتار والدین باعث میشود که کودک کمکم نسبت به این کلمات بیتوجه شود، درست مثل ضبطصوتی که در خانه روشن است، به صحبتهای والدین توجه نمیکند. آن زمان والدین در برابر مشکلات بزرگتر و اصلاحات مهم رفتاری موفق نمیشوند چون امر و نهیهای آنها برای کودکشان تکراری شده است. باید به این نکته توجه کرد که تمام انسانها جایزالخطا هستند و باید رفتارهای اشتباهی که انجام میدهند، را بپذیرند.
والدین نباید برای بروز هر اشتباه رفتاری یا کرداری، کودک خود را وادار به عذرخواهی کنند. این نوع رفتار باعث میشود که کودک برای انجام رفتارهای معمول هم دچار هیجانات منفی شود و با عذاب آن را انجام دهد.
مشکل ۳: کودک حاضر نیست اسباببازیهایش را به بچههای مهمان بدهد تا با آن ها بازی کنند.
راهحل: بچهها تا سن پنج سالگی همه چیز را مال خود میدانند و این یک حس طبیعی است. والدین باید به کودک خود بگویند: «این وسایل بازی مال تو است و حالا که قرار است بچه دیگری به عنوان مهمان به اینجا بیاید، بهتر است این اسباببازی را دور از چشم او قرار دهی، تا مجبور نشوی، آن را به وی بدهی. اگر تو اسباببازیهایت را به او بدهی تا بازی کند، دفعه بعد هم که ما به خانه آنها برویم، شما میتوانید با اسباببازیهای او، با هم بازی کنید.» والدین باید بدانند کودک نسبت به وسایل خود، احساس دارد و آنها نباید با تعارف بیجا موجب ایجاد حس ناامنی برای کودک خود شوند.
ارسال دیدگاه