آموزش احترام به کودکان

به گزارش کودک پرس ، بسیاری از والدین نگران احترام گذاردن فرزندشان به خودشان هستند، ولی چندان به فکر نیستند که خودشان با فرزندشان به احترام رفتار می کنند یا خیر. بچه ها با این آمادگی به دنیا می آیند که به والدینشان احترام بگذارند و می خواهند شبیه آنان باشند. آن ها بزرگتر که می شوند و به نقاط ضعف والدین خود پی می برند، و نگاه آرمانی آنان به والدین کمرنگ می شود. این شرایط طبیعی و قابل درک و اغلب ضروری است (خودِ شما می خواهید فرزندتان تصویر و چشم اندازی اطمینان بخش و درست از جهان داشته باشد، و این مهم شامل داشتن چشم انداز اطمینان بخش و صادقانه از خود شما نیز می شود).

به شرطی که با فرزندتان به مهربانی و عدالت رفتار کرده، صمیمانه نگران رفتارهایش باشید و خودتان برایش الگوی رفتاری قابل قبولی باشید، هرچه از شخصیت شما برداشتی صحیح تر و واقع بینانه تر به دست بیاورد، حتی اگر با شما موافق نباشد و گاهی برخلاف آرزوها و آرمان های شما حرکت کند، باز هم به شما احترام خواهد گذاشت.

حتی وقتی فرزند، لجوج و نافرمان و اهل بحث و جدل می شود، باز هم این کارهایش انگیزۀ بی احترامی ندارد، بلکه به احتمال زیاد به سبب گذر کردن از یک مرحلۀ سنی (از قبیل سال های اولیۀ نوجوانی) دست به چنین کارهایی می زند، چنانکه می دانید در این دوران مخالفت کردن با شما و به مبارزه طلبیدن شما همانا شیوۀ عادی برای تاکید و تثبیت شخصیت خودش است.

باید اصرار داشته باشید فرزندتان حتی وقتی با شما مخالفت می کند نیز رفتاری احترام آمیز داشته باشد، اما اگر مجبورش کنید با شما موافق بشود، یا به خاطر احترام دهانش را ببندد، فقط باعث می شوید کشمکش به درازا کشیده شود. احترام را با میزان توافق میان مردم نمی سنجند بلکه به رفتار آنان با یکدیگر در مخالفت ها بستگی دارد.

نکتۀ مهم این است که اگر به کودکان فرصت بدهیم از فواید شک کردن بهره مند شوند، بهتر از آن است که بدرفتاری و مجادلۀ آنان را به پای بی احترامی عمدی بگذاریم و نتیجه بگیریم که می خواهند عرصه را بر والدینشان تنگ کنند. اگر دلایل زیادی برای اثبات بی احترامی فرزندتان ندارید، باید بنا را بر این بگذارید که به شما احترام می گذارد؛ و اگر رفتاری آزار دهنده و لجوجانه و همراه با سرکشی یا ناامید کننده دارد علت آن را در جای دیگری جستجو کنید. بدرفتاری کودک همواره توضیح منطقی تر از بی احترامی با غرض ورزی یا ستیزه جویی عمدی دارد.

نباید اولین سؤال شما این باشد که چرا فرزندم به من احترام نمی گذارد؟ یا چگونه می توانم وادارش کنم به من احترام بگذارد؟ بلکه باید بپرسید: چرا فرزندم دست به چنین کاری زد؟ بنابراین از این سؤال که آیا به شما احترام می گذارد یا خیر بگذریم، و بپذیریم که به احتمال زیاد برای شما احترام قائل است. حال باید از شما پرسید: آیا با فرزندتان به احترام رفتار می کنید؟