به گزارش کودک پرس ، دکتر فریبا یادگاری افزود: میزان شیوع لکنت زبان هفت دهم تا یک درصد افراد یک جامعه است و البته بروز لکنت زبان در کودکان و مردان بیشتر از سایر اقشار بروز می کند.
وی با تقسیم بندی لکنت زبان به انواع رشدی (ارثی) و اکتسابی گفت: بیشتر لکنت ها از نوع لکنت رشدی است و در لکنت های رشدی، کودک پس از آنکه شروع به صحبت می کند یا به اصطلاح زبان باز می کند ممکن است بدون هیچگونه آسیب مغزی، عارضه و حادثه ای دچار لکنت زبان شود.
یادگاری اضافه کرد: لکنت های اکتسابی شامل لکنت های ناشی از ضایعات مغزی، حوادث و مشکلات روانشناختی حاد، درصد کمی از لکنت ها را به خود اختصاص می دهند.
مدیر گروه گفتار درمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی اظهار داشت: لکنت های رشدی و اکتسابی هر دو درمان پذیر هستند. اگر درمان از سنین پیش از دبستان آغاز شود، احتمال برطرف شدن کامل لکنت زبان وجود دارد.
یادگاری افزود: درمان لکنت در دوران نوجوانی و جوانی، سخت تر و پیچیده تر می شود؛ بنابراین توصیه می شود والدین با مشاهده علائم لکنت زبان در فرزندان خود در اسرع وقت به گفتاردرمان ها مراجعه کنند.
وی ادامه داد: لکنت زبان به ویژه لکنت زبان از نوع رشدی ممکن است ارثی و خانوادگی باشد و خانواده ها تصور می کنند چون ارثی است درمان نمی شود؛ در حالی که باید آگاه باشند لکنت زبان چه ارثی باشد و چه از انواع دیگر فرقی نمی کند و بهبودپذیر است.
یادگاری گفت: خدمات گفتار درمانی بیمه نیست و برای درمان لکنت زبان یک کودک در دوران پیش از دبستان حداقل هفته ای یک جلسه 45 دقیقه ای گفتار درمانی نیاز دارد که باید 6 تا 9 ماه تداوم یابد و مهم است هنگامی که خانواده ها درمان را آغاز می کنند، تصمیم به ترک درمان نگیرند.
منبع: ایرنا
ارسال دیدگاه