نگران سینمای کودک، اجتماعی و کمدی اصیل هستم
عبدالله باکیده معتقد است سالهاست سینمای اصلی ایران از ریل خودش خارج شده است و به مسیری دیگر پیوند خورده است، در گذشته سینمای ایران تلفیقی از ژانرهای مختلف بود اما حالا گویی سینما تنها به ژانر طنز قائل شده است، به عبارتی ساده کمدی های نخ نمای امروزه سینما مخاطب های مارا در دست دارند.
به گزارش کودک پرس ، عبدالله باکیده کارگردان قدیمی و پیشکسوت سینمای ایران است. وی فعالیت سینمایی را از سال ۱۳۴۸ در سینمای آزاد همدان با فیلم هشت میلیمتری نذر آغاز کرد. سپس از سال ۱۳۵۴ با دستیاری کارگردان در فیلم فریاد زیر آب به کارگردانی سیروس الوند وارد کار در سینمای حرفه‌ای شد و از سال ۱۳۵۸ به عنوان مسئول واحد فیلمسازی و کارشناس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شروع به فعالیت کرد.
عبدالله باکیده درباره رکوردشکنی فیلم‌های کمدی در سینماهای کشور گفت: «در سینما گونه‌های متفاوت داریم اما اخیرا سینمای کمدی توانسته رکوردهای فروش و مخاطب را جابه‌جا کند و سینما با همراهی ژانر طنز و کمدی به حیات خود ادامه داده است البته هیچ اشکالی ندارد که مردم به دیدن فیلم های طنز بروند و سینمای کمدی پیشرفت کند اما این موضوع اشکال دارد که سینمای اجتماعی به فراموشی سپرده شود.»
وی افزود: «سالهاست سینمای اصلی ما از ریل خود خارج شده و به مسیری دیگر پیوند خورده است. در گذشته سینمای ما تلفیقی از ژانرهای مختلف بود اما حالا گویی سینما فقط به ژانر طنز قائل شده است. به عبارتی ساده، کمدی‌های نخ‌نمای امروزه سینما مخاطب‌های ما را در دست دارند.»
وی ادامه: «اگر سینمای طنز بتواند بیشتر از موضوعات سطحی که فقط موجب لبخند مخاطب می‌شود به موضوعات طنز تلخ یا اهمیت به اجتماع و اتفاقات روز مهم بپیوندد، می‌توانیم بیشتر به این ژانر و سینما امیدوار باشیم یا سینمای طنز کمی از ابتذال خود را کنار بگذارد تا یک خانواده با خیال آسوده به سینما برود.»
این کارگردان پیشکسوت سینما ادامه داد: «برخی فیلمسازان ساده‌انگاری را رواج دادند و چشم بر ابتذال بستند. از اوایل انقلاب تا 20 سال بعد از آن سینما وجه خاصی داشت و هر ژانر و محتوا مخاطب‌های مخصوص به خود را داشت. من این روزها نگران سینمای اجتماعی، کودک و ژانرهای دیگر هستم زیرا سینما دارد مخاطب‌های اصیل و وفادار خود را از دست می‌دهد.»
باکیده درباره اینکه چرا از سال 84 تاکنون فعالیتی در سینما نداشته و از این فضا دور شده است، گفت: «در حقیقت از یکنواختی خسته شدم و دلم نمی‌خواست سینما را با حالت یکنواخت جلو ببرم و تکرار را بر چشم مردم، عادی جلوه دهم. تصمیم گرفتم با عشق و احترام این فضا را ترک کنم و برای پیشرفت سینما آرزوی موفقیت کنم.»
ارسال دیدگاه