جهان فیلم‌سازان نوجوان را جدی بگیریم

به گزارش کودک پرس ، برنامه تولید مشترک بخش جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان که با حضور مهمانانی از کشور فرانسه و کره جنوبی همراه بود، پیرامون چگونگی روند تولید یک اثر سینمایی مشترک بین دو کشور ایران و صربستان برگزار شد.

وکویچ که سال ها تجربه داوری و برنامه ریزی  جشنواره های بین المللی را در کارنامه خود دارد به بیان چارچوب های تولید مشترک سینمایی پرداخت.

او گفت: مسئله تولید مشترک بسیار پیچیده است؛ در صربستان یک مرکز برای تولید مشترک سینمایی وجود دارد و با کشور هایی مانند یونان برای تولیدات مشترک در ارتباط است. قرارداد تولید مشترک بین ایران و صربستان در جشنواره بین المللی آلمان امضا شد؛ این قراداد با توجه به استانداردهای اخلاقی هر دو کشور تنظیم شده و به امضای دو طرف رسیده است.

وی افزود: مرکز هنر و صیانت از هنر در کشور صربستان تمایل بسیاری دارد که به این قراداد پایبند باشد. بند دیگری که در این قرارداد وجود دارد این است که بین دو کشور، تجربه مشترک برگزاری جشنواره شکل گیرد. برای خلق این تجربه شهرهای تهران، شیراز و تبریز انتخاب شدند.

وکویچ ضمن ابراز خوشحالی از تجربه میزبانی سینماگران ایرانی مانند عباس کیارستمی تصریح کرد: برای ۱۲ سال در مرکز تولیدات سینمایی صربستان به رصد سینماهای دنیا پرداخته و ایران یکی از مهم ترین سینماهایی بود که مورد توجه این مرکز بوده است.

او اظهار کرد: نخستین گام برای محقق شدن این قرارداد، رسیدن به فهم مشترک بین دو کشور ایران و صربستان است. در تولیدات مشترک نخستین گام این است که باید مطمئن شویم که در تولیدهای مشترک دو کشور، نباید هیچ گونه مشکل و اشتباهی رخ بدهد.

او ادامه داد: موضوعات دیگری در این قرارداد وجود دارد که باید هر دو کشور به آنها پایبند باشیم؛ مانند اقتصاد و اخلاق؛ مهم ترین مسئله پیرامون یک تولید مشترک این است که هنگامی که یک ماده خام با کیفیت وجود دارد، می توان با افزودنی های بسیاری، باعث بهبود محصول تولیدی شد، اما باید توجه داشت که ما فقط یکبار فرصت ساخت یک محصول را داریم و فرصت اشتباه نداریم.

وکویچ سه مدل برای تولید مشترک بین دو کشور بر شمرد که بدین شرح بود: نخستین مدل، ارگانیک است و نخستین مسئله این است که چه چیزی وجود دارد که یک تهیه کننده یا فیلم ساز را ترغیب کند که یک تولید مشترک را رقم بزند.در مدل ارگانیک تولید مشترک، باید یک موضوع مشترک بین دو طرف وجود داشته باشد که می تواند در قالب یک داستان یا روایت باشد که در فیلم خودش را به منصه ظهور می رساند.

او اظهار کرد: دومین مدل، تکنیکال است؛ هنگامی که موضوع مشترک بین فرهنگ دو کشور وجود نداشته باشد، دو کشور می توانند در ابزار فیلمسازی با یکدیگر شراکت داشته باشند مانند دوربین های فیلمبرداری و یا حتی در مرحله سرمایه گذاری می توانند با یکدیگر همکاری کنند و یا لوکیشن های فیلمبرداری را در اختیار هم قرار دهند.

وکویچ سومین مدل تولید مشترک را مدل خاص بیان کرد و افزود: این مدل تولید مشترک ایده های اصلی و تمایلات اصلی برای ساخت یک پروژه سینمایی جدید و نو از لحاظ محتوایی یا تکنیکال؛ یک فیلم می تواند همان مسائل ساده و اتفاقات روزمره باشد که سیناپس فیلمنامه را شکل دهد. در واقع دو حقیقت وجود دارد؛ حقیقتی که روی پرده سینما می بینیم و حقیقتی که در زندگی واقعی وجود دارد.

او تصریح کرد: در مدل ارگانیک  مسئولیت هایی وجود دارد که شامل مسئولیت هنری و واقعی است و در قالب نمادهای سینمایی نمود پیدا می کنند. این المان ها میتوانند یا یکدیگر را پوشش دهند و یا یکدیگر را تا مراحل بالاتر در داستان فیلم تعقیب کنند.

این منتقد صربستانی در مورد تولید مشترک تکنیکال افزود: این مدل تولید، اگرچه مسئولیت خاص خودش را درد اما فرصت ها و شرایط  آزادانه تری برای فیلمسازان وجود دارد. در این نوع تولید ما می توانیم امکاناتی در اختیار یکدیگر قرار بدهیم مثل انتقال مالی یا شرکت در مرحله بعد از تولید  مانند تصحیح رنگ و صدا و نور که می توان از نیرو های انسانی در این مدل تولید کمک گرفت.

او در مورد سومین مدل تولید مشترک گفت: در این الگو می توان گفت که نوعی رقابت هم وجود دارد. رقابتی بین فیلمسازان جوان و نوجوان دو کشور که می تواند آثارشان در قالب مستند باشد. این رقابت یا می تواند به صورت جداگانه بین فیلمسازان دو کشور باشد یا در تولید محصول، مشارکت داشته باشند و بعد در مرحله محصول تولید شده به رقابت بپردازند.

او ادامه داد: در این مدل، باید توجه داشت که نگاه  فیلمسازان جوان و نوجوان به واقعبت زندگیشان چیست و آنها چگونه این واقعیت را درک می کنند. رویکرد فیلمسازان جوان قطعا می تواند برای افرادی که از لحاظ سن و تجربه اندوخته بیشتری دارند، جذابیت خاص خودش را داشته باشد.

وکویچ اظهار  کرد: اگر مسئولیتی که به این فیلمسازان جوان و نوجوان می دهیم، سنگین و قابل توجه باشد، خروجی بهتری دارد و می توان آنها را برای آینده مسیر سینماییشان آماده کرد تا فرم جدی و البته زیبایی به خود بگیرد.

این منتقد در مورد تربیت فیلمسازان جوان و نوجوان گفت: نباید به هیچ وجه فیلمسازی این فیلمسازان را تصریح گرفت یا از آنان ایراد گرفت؛ باید آنها را باور کنیم چرا که آنها این قابلیت را دارند که بتوانند جهان خود را ساده بیان کنند و چگونگی بیان موقعیت و دیدگاه خودشان در جهان می تواند بسیار جذاب باشد چرا که آنها احساسات و هیجانات خود را در آن فیلم ها بیان می کنند.

منبع: ایمنا