قصه‌گویی باعث افزایش سازگاری اجتماعی فرزندان می‌شود

به گزارش کودک پرس ، نرگس عطریان با اشاره به اهمیت قصه گویی و داستان و تاثیر آن در رشد تربیتی فرزندان اظهار کرد: قصه گویی و داستان حاوی اتفاق‌ها و حوادثی است که در ظاهر واقعی به نظر می‌رسند و روایت‌های تخیلی هستند که معمولا شخصیت‌های داخل داستان واقعی نیستند و به صورت خیالی روایت می‌شوند.
وی با بیان اینکه در داستان گویی شخصیت‌ها واقعی نیست و مخاطبین خاصی ندارد، افزود: یکی از بهترین راه‌های انتقال عقیده، نظر و ایده به فرزندان استفاده از ابزار داستان گویی است. داستان از دوره کودکی تا سالمندی زیباست و بر اساس شرایط سنی گروه های متعدد میتوان داستان زیبا را خلق و برای آنها لذت بخش و اثر گذار کرد.
متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری معتقد است که در تربیت فرزندان در قالب سرزنش والدین به نتیجه نمی رسند اما در قالب داستان گویی به آسانی می توانند ایده و انتظارشان را به فرزندان انتقال دهند. والدین می توانند با استفاده از لحن های متعدد و وسایل نمایشی و وسایل بازی گونه داستان را برای فرزندان روایت کنند.

وی با تاکید به اینکه خداوند در قالب قصه های قرآنی بسیاری از سفارشات خود را به مخلوقات منتقل کرده است، افزود: بنابراین داستان گویی نوعی فرهنگ شفاهی است و به طور مستقیم وارد ذهن فرزندان می شود. مولفه هایی مثل صبر، شجاعت، عشق ورزی، محبت کردن، کینه ورزی، دشمنی، ایثار و شجاعت در قالب داستان به راحتی قابل بازگویی است.
عطریان با اشاره به اینکه داستان به لحاظ روانی ظرفیت و بستر فراونی دارد و میتوان مفاهیم را در قالب داستان تاثیر گذار کرده و به فرزندان منتقل کرد، اظهار کرد: مخاطبین جوامع امرورزی از سه تا ۱۹ سال و حتی بالاتر به شدت درگیر ابزارهای تکنولوژیک هستند. اما داستان از قدیم بوده و امروز باید به احیای آن بپردازیم برای اینکه داستان گویی بر عکس تاثیرات منفی ابزارهای رسانه ای می تواند تاثیر مثبتی بر روی شخصیت کودک و نوجوان و خانواده داشته باشد.

وی تصریح کرد: داستان و روایت باعث رشد عاطفی و هیجانی کودک می‌شود و به تعادل سلامت روحی و روانی او کمک می‌کند. رسیدن به حس آرامش و لذت و تصویر سازی و مجسم کردن از دیگر تاثیرات مثبت داستان گویی برای کودکان است.
متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری معتقد است نداشتن دقت و تمرکز در بین دانش آموزان یکی از اختلالات یادگیری است یکی از مواردی که دانش آموزان با آن مواجه هستند و خانواده می تواند با قصه و داستان گویی در این زمینه به کودک و نوجوان کمک کند و تمرکز فرزند ان راتقویت کرده و با کاهش اضطراب آرامش را فراهم کند و ادامه این روند به به یادگیری پایدار در نظام آموزشی کمک می‌کند و به وسیله خانواده این بهینه سازی اتفاق می‌افتد.
وی با تاکید به اینکه تا قبل از یک سالگی بهتر است که بدون کتاب داستان را برای کودکان گفت تا در حافظه دراز مدت آنها وارد شود، تصریح کرد: بعد از یک سالگی می‌توان از کتاب استفاده کرد و کتاب هایی که برای کودک ۱.۵ساله خوانده می شود بیشتر جنبه تصویر خوانی دارد وتصویر خوانی در روان خوانی مقطع ابتدایی کودک موثر است.

به گفته عطریان؛ والدین کتاب هایی را که برای کودکان در این گروه سنی انتخاب می کنند باید جذاب با تصاویر درشت و رنگی باشد و شخصیت روی تصویر را برای کودک تحلیل کنند و مفاهیم پایه ای را به او بیاموزند.
وی با بیان اینکه کودکان تا شش سالگی حافظه طوطی وار دارند، افزود: این گروه از بچه ها به شدت از تکرار لذت می برند. بهتر است که از داستان هایی استفاده شودکه یک مفهوم جدیدی را به فرد منتقل کند و برای او جذاب بوده و کسل کننده نباشد و بهتر است که از ابعاد و موضوعات مختلف صحبت شود و دنیای کودک را هم تک بعدی نکنند.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: داستان خوانی و ارتباط صمیمی بین اعضای خانواده در محیط شاد خانواده های موفق که الگوهای رفتاری هستند همواره برقرار بوده است. نشاط اجتماعی یکی از مهم ترین رسالت های والدین است و باید با الگو برداری از این خانواده ها این نشاط را در محیط خانواده ایجاد کنند.
وی با اشاره به اینکه داستان خوانی باعث اعتماد بین والدین با فرزندان می شود، اظهار کرد: زمانی که ارتباط صمیمی بین والد و فرزند اتفاق می افتد و با توجه به اطلاعاتی که والدین به او ارایه می دهند میزان اعتمادی و حرف شنوی او از والدین هم بیشتر می شود.
عطریان تصریح کرد: مهارت های اجتماعی و اخلاقی این گروه از فرزندان در این خانواده ها رشد پیدا می کند. در واقع داستان صمیمانه باعث نصحیت پذیری کودک می شود و از آن پند می گیرد.

متخصص حوزه مطالعات فرهنگی و علوم رفتاری افزایش با اشاره به اینکه سازگاری اجتماعی از دیگر تاثیرات مثبت داستان و روایت خوانی خانواده ها برای فرزندان است، خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه یکی از مهم ترین مشکلات اجتماعی در خانواده ها این است که قدرت سازگاری اشخاص کاهش پیدا کرده و رقابت های سالمی اتفاق نمی افتد، بنابراین مخالفت ها و تعارضاتی در خانواده ها وجود دارد.

وی تاکید کرد: اما داستان باعث می شود که افراد به خصوص فرزندان آداب و رسوم و فرهنگ های دیگران را یاد بگیرند و به آرامی و با درک تفاوت های اعتقادی و فرهنگی و با سعه صدر و صبر تحمل نظرهای مخالف را هم داشته باشد.

منبع: ایمنا