رسول سلیمیان: به سینمای کودک خیلی اجحاف می‌شود
سینمای کودک و نوجوان که روزگاری در آن بزرگانی اقدام به تولید فیلم برای این ژانر کردند که از تجربیات آن‌ها می‌توان بارهای فیلم‌های با محتوا برای کودک و نوجوان تولید کرد اگر چه این بزرگان مدت‌هاست در این بخش سکوت معناداری را اختیار کرده‌اند.
به گزارش کودک پرس ، با وجود اینکه بیش از 3 دهه از عمر جشنواره فیلم کودک ونوجوان می‌گذرد اما هنوز نتوانسته به نقطه مطلوب برسد وبه سینمای کودک و نوجوان که روزگاری روزهای درخشان خود را سپری می‌کردند، برسد.
سینمایی که به گفته هنرمندان دهه 60 و 70 پله ترقی آن محسوب می‌شد اما در دهه‌های بعدی سیر نزولی به خود گرفت و پس از آن آثار مطلوب تولید نشد.
سینمائی که روزگاری در آن بزرگانی اقدام به تولید فیلم برای این ژانر کردند که از تجربیات آن‌ها می‌توان بارهای فیلم‌های با محتوا برای کودک و نوجوان تولید کرد اگر چه این بزرگان مدت‌هاست در این بخش سکوت معناداری را اختیار کرده‌اند.
با رسول سلیمیان کارگردان سینمای کودک و نوجوان در رابطه با سینمای کودک و نوجوان و مشکلات آن گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانیم.
نظرتان نسبت به سینمای کودک چگونه است؟ چه روندی دارد؟
رسول سلیمیان : نظر ما نسبت به سینما کودک مثبت است، ما متولدین دهه 60 شانس خوبی داشتیم آن هم این بود که سینمای کودک خوبی را تجربه کردیم و خاطرات خوبی از آن زمان داریم، آن موقع فرم در خدمت محتوا بود، با وجود امکانات کم گرافیک و گریم‌های خوبی داشتیم و کارهای فاخری تولید می‌شد و بزرگان زیادی در این عرصه فعالیت می‌کردند.
چرا آن زمان با امکانات کم کار فاخر زیاد داشتیم اما حالا این چنین نیست؟
رسول سلیمیان : زیرا تصمیم‌گیران کسانی بودند که هنوز کودک درونشان زنده بود، اما بعد از آن قدرت به دست کسانی افتاد که به دنبال شعار دادن بودند وبه همین دلیل سینمای کودک و نوجوان ضربه خورد.
در سال‌های اخیر همان بچه‌ها کارگردان سینما شده‌اند و خاطرات را به سینما بر می‌گردانند زیرا کودک درونشان زنده است و سواد سینما دارند، سینما یعنی تصویرو نه دیالوگ صرف و شعار، فکر می‌کنم از این پس سینمای کودک رشد می‌کند.
برگزاری جشنواره چقدر به سینمای کودک کمک می‌کند؟
رسول سلیمیان : به سینما کودک خیلی اجحاف می‌شود اما حداقل با برگزاری چنین جشنواره‌ای و حضور هنرمندان سبب می‌شود رسانه‌ا پیگیر شوند و اشکالات نقاط قوت و ضعف مطرح شود قدمت سینمای کودک پس از سینمای رشد بالاترین قدمت را دارد و ریشه‌دار است.
هر جشنواره در هر جای دنیا آن را با نام همان شهر می‌شناسند، جشنواره فیلم کودک و نوجوان را در دنیا به نام اصفهان می‌شناسند اما یک کج سلیقگی سبب شد این جشنواره با مدیریت بد به همدان برود پس از آن جشنواره یک بیمار شد که تازه بر گشته و جان می‌گیرد نباید این اتفاق بیفیتد و جشنواره باید در اصفهان نفس بکشد به همان بلندی و شکوه برسد.
فیلم شما به زبان ترکی بود بهتر نبود که به زبان فارسی باشد تا کودکان بهتر درک کنند؟
رسول سلیمیان : اینجا یک جشنواره بین‌المللی است که همه زبان‌ها با فرهنگ‌های مختلف حضور دارند، در اینجا فیلم‌ها با زیرنویس و یا دوبله هم‌زمان را می‌بینیم که این نشان دهنده فرهنگ‌ها و همدلی بین فرزندان سرزمین است.
در فیلم “افسانه عقاب دندان نقره‌ای” در آذربایجان تصویر برداری شده که با فرهنگ و لباس مردم همانجا است و دیدیم تنها چیزی که همانگ با همه می‌شود زبان است برای همین زبان آن را هم ترکی انتخاب کردیم زیرا بازی و نوع پوشش در همان سرزمین است و سعی کردیم زبان هم به همان شکل حفظ شود، فیلم آنگونه که می‌طلبد زیرنویس فارسی دارد و والدین آن را برای فرزندان می‌خوانند و بچه‌ها نیز از تصویر لذت می‌برند.
به نظر شما فیلمنامه‌ها در حال حاضر در چه سطحی هستند؟
رسول سلیمیان : اصل و بنای سینما فیلمنامه است، ما در فیلمنامه ضعف داریم ما یک سری اسم داریم، بخاطر اینکه این اسم‌ها بزرگ هستند فیلمنامه از آن‌ها می‌گیریم ، ممکن است شخص زمانی فیلمنامه‌های خوب نوشته اما نتوانسته همان روال را ادامه دهد.
اینکه فردی چند فیلمنامه خوب دارد دلیل نمی‌شود به دنبال فیلمنامه نویس‌های جوان نرویم چون اسم ندارند در حال حاضر ما فیلم نامه نویس‌های جوان خوبی داریم که می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.
فیلم‌های بخش بین‌الملل که تاکنون اکران شده نسبت به فیلم‌های ایرانی چگونه مقایسه می‌کنید؟
رسول سلیمیان : به نظر من این چند فیلم خارجی که تاکنون مشاهده کرده‌ام، فیلم‌های ایرانی نسبت به خارجی‌ها تولید و فیلم نامه قوی‌تری نسبت به بخش بین‌الملل داشت و این نوید خوبی در حوزه سینمای کودک است.
منبع: تسنیم
ارسال دیدگاه