تبعات رفتاری و اجتماعی مقایسه کردن کودکان با یکدیگر

به گزارش کودک پرس ، صدیقه رضایی با اشاره به اهمیت بالا بردن تاب‌آوری در کودکان و برقراری ارتباط سازنده با محیط، اظهار کرد: رسیدن به هدف دست‌یافتنی است و مطالعات کنونی حاکی از آن است که برای اشخاصی که ازنظر ژنتیکی این ویژگی در آن‌ها کم‌رنگ‌تر است، آموزش‌های لازم را ارائه داد.

وی بابیان اینکه در همه کشورها به دنبال توانمندسازی سرمیاه انسالنی هستند، ادامه داد: با مداخله و آموزش می‌توان بر روی توانمندهای افراد  برنامه‌ریزی و کارکرد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به عوامل تاب آوری اظهار کرد: مقایسه کردن کودکان از بدو تولد از عوامل اساسی و بنیادی که می‌تواند این ویژگی را  تحت تاثیر قرار داده و اثر تخریبی بر روی تاب‌آوری کودک داشته باشد و به جای قوی‌تر کردن کودک ضعف او را به دنبال دارد.

رضایی بابیان اینکه باید منحصر به فرد بودن را از خودمان یاد گرفته و سپس مقایسه نکردن را  به کودک آموزش دهیم، افزود: چنانچه مقایسه کردن کودک از بدو تولد شروع شود این روند تا پایان عمر و حتی در دوران ازدواج، بچه‌دار شدن و سن بازنسشتگی نیز با فرد می‌ماند.

وی این نوع مقایسه کردن‌های متوالی موجب یاس، ناامیدی، کاهش اعتماد شده و تاب‌آوری آنها را در برابر مشکلات هم کاهش می‌دهد، از بین بردن مقایسه کردن با دیگران یکی مسایل اساسی در جامعه بوده که نیازمند فرهنگسازی است.

این روانشناس کودک و نوجوان معتقد است که شگفت‌انگیزی خلقت و قدرت خداوند را روی دو چیزی مشابه هم نمی‌‍‌توان پیدا کرد و معمولا میان موجودات جهان تنوع وجود دارد، مقایسه گاهی روی روند زندگی افراد تاثیر گذاشته و با عوارضی هم همراه است.

وی بابیان اینکه رسیدن به مرحله خودآگاهی به منظور افزایش و کنترل پایه‌های تاب آوری در کودکان حایز اهمیت است، اظهار کرد: عامل بسیار مهم دیگری که به تاب آوری کودکان کمک می‌کند این است که بتوانند در مواقع خطر مقاومت خوبی را داشته و  با شرایط به خوبی کنار بیایند.

رضایی تصریح کرد: کودکان بسیاری از رفتارها را از طریق مشاهده الگوها به ویژه در رفتار والدین می‌پذیرند. والدینی که تاب‌آور نیستند در اثر کوچک‌ترین حادثه ناگواری در زندگی استقامت‌شان را از دست داده و نمی‌توانند الگوی خوبی در زمینه تاب‌آوری  برای پرورش کودکان باشند.

وی با اشاره به اینکه والدین می توانند روی تاب آوری خودشان کار کرده و این ویژگی را  در فرزندان هم تقویت کنند، اظهار کرد: همه ما نیاز به گذراندن یک دوره پذیرش افکار، احساسات و هیجان‌هایمان هستیم و باید با آنها کنار آمده و در جهت یکی زندگی هدفمند و ارزشمند گام برداریم.

 روانشناس کودک و نوجوان با یادآوری اینکه بحث‌های طولانی مدت خانواده‌ها درباره عوامل اقتصادی کنونی در روحیه فرزندان هم تاثیرگذار است، افزود:  بحث‌های طولانی مدت بسیاری از خانواده‌ها موجب ناامیدی و ترس از آینده در فرزندان می‌شود و متاسفانه وجود شرایط کنونی مراجعه به مراکز مشاوره را افزایش داده و شدت افسردگی و اضطراب در کودکان را بالا می‌برد.

رضایی بابیان اینکه والدین می‌توانند فرصت‌های تهدید آمیز را تبدیل به فرصت‌های آموزش و یادگیری کنند، افزود: در تاب آوری  آموزش کنار آمدن با بدترین شرایط و مدیریت آن به فرزندان  لازم است، کاهش تاب‌آوری والدین کم شدن میزان تاب‌آوری در بین کودکان را به دنبال دارد..

وی افزایش تاب آوری در کودکان در دوره نوجوانی را ضروری اعلام کرد و گفت: والدین می‌توانند نوجوانان را در فعالیت‌های خانه مشارکت داده تا با  با برقراری ارتباط و کمک به دیگران تجربه‌هایی را کسب کرده و با درک واقعیت‌ها در جامعه میزان تاب آوری خود را بالا ببرند.

این روانشناس کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: باید والدین فرصت خطرپذیری را در اختیار کودک قرار داده و به جای واکنش‌های شدید در برابر اشتباهات کودکان روش‌های حل مساله را به آنها یاد دهند. کودکان در تعامل با دیگران تنوع انسان‌ها را درک کرده و با همدلی کردن و بهره‌مندی از تجربه‌های دیگران افزایش تاب آوری در موقعیت‌های مختلف زندگی خواهند داشت.