ارتباط گیری درست با کودک

به گزارش کودک پرس ،مهربانی و انس با کودک، نقش مهمی در تربیت و شکوفایی استعدادهای نهفته او دارد. کودکان در سنین مختلف، نیازمند توجه و احترام هستند. از این رو والدین باید با دقت خواسته آن ها را پاسخ گویند. روح ظریف و حساس کودکان با رفتارهای نسنجیده، ناراحت و پژمرده می شود. بنابراین باید از هرگونه تحقیر و تمسخر آن ها و به زبان آوردن عیب ها و خطاهایشان به ویژه در میان جمع، پرهیز کرد.

بچه ها از پنج ماهگی اسم خودشان را می شناسند. از ۹ ماهگی کلمات کاربردی مثل «بله» و «خیر» را می شناسند. وقتی با کودک حرف می زنید هم سطح او حرف بزنید. اسمش را صدا بزنید و منتظر بمانید تا تماس چشمی با شما برقرار کند و بعد به سراغ سوال بعدی بروید.

شفاف باشید. آرام و ساده و در جملات کوتاه حرف بزنید. به کودک تصویر چیزی که در موردش صحبت می کنید را نشان دهید. یا به چیزی که درموردش حرف می زنید اشاره کنید. هر چه گفتگوهای خود را ساده تر کنید هم نحوه سخنرانی تان پیشرفت می کند و هم رفتارتان را بهتر مدیریت می کنید. باید در یک پیام ساده به کودک نشان دهید که چه کاری باید انجام دهد. در صورت لزوم می توانید زمان و چگونگی آن را شرح دهید. هر چه کلمات کمتر باشند بهتر است. قبل از حرف زدن کلمات را جمع و جور کنید تا کودک را گیج نکنید.

در زمان حال زندگی کنید. درباره زمان حال صحبت کنید نه درباره اتفاقی که دیروز افتاد یا برنامه هایی که برای فردا چیده اید. خیلی از بچه ها حتی تا بعد از مهد کودک مفهوم زمان را کاملا درک نکرده اند. سر و صداها را خاموش کنید. هر نوع صدایی مثل تلویزیون، رادیو و حتی صدای ماشین لباسشویی کودک را در ارزیابی زبان دچار مشکل می کند. هنگام گفتگو و برقراری ارتباط با کودک صداهایی که باعث حواس پرتی کودک می شود را کاملا حذف کنید.

به او فرصت صحبت کردن بدهید. برای ما بزرگترها سکوت طولانی کمی آزاردهنده است به همین دلیل سکوت را از بین می بریم و به کودک فرصت شکل دادن به افکار و بیان آن ها را نمی دهیم. وقتی از کودک خود سوالی می پرسید منتظر بمانید تا به سوال شما فکر کند و پاسخ بدهد. بچه ها برای ارزیابی سوال و واکنش نشان دادن به فرصت نیاز دارند. پس این سکوت را با حرف زدن از بین نبرید.

در حوزۀ ارتباط با کودک، قاطعیت یعنی استواری و ثبات در نظر، گفتار، و رفتار، بطوری که کار با دلیل خاصی انجام شود، ادامه پیدا کند، و به راحتی تغییر نکند. برخی والدین بسیار قاطع و برخی فاقد کم‌ترین قاطعیت اند. در حوزۀ ارتباط با کودک، منظور از محبت همان پذیرش و صمیمیتی است که والدین در مقابل کودک از خود نشان می‌دهند. برخی از والدین بسیار صمیمی و برخی طرد‌کننده اند، یعنی با کودک به گرمی رفتار نمی‌کنند و او را از خود می‌رانند.