ایجاد همبستگی با هم غذایی

به گزارش کودک پرس ،در شهر‌های بزرگ، به دلیل دوری مسافت‌ها، و طولانی‌تر بودن زمانی که کودکان در مدرسه می‌مانند خود مدارس نیز اقدام به دادن ناهار و اختصاص زنگ ناهار می‌کنند. گاهی هم مادران برای این که کودکشان گرسنه نماند ناهار کودک را با او همراه می‌کنند. به هر حال در سنین کودکی گرسنه ماندن کودک در طول روز، تبعات ناخوشایندی داشته و بر آموختن درس و قدرت یادگیری کودک نیز تاثیر نامناسب می‌گذارد، اما سر یک سفره نشستن با خانواده و ناهار خوردن دسته جمعی در کنار اعضای خانواده نیز مزایایی دارد که نباید از نظر دور بماند.

غذا را باید دسته‌جمعی خورد و غذا هر چقدر هم که خوشمزه باشد، در تنهایی مزهاش را از دست می دهد. بنابراین توصیه می‌کنند برای لذت بردن بیشتر از غذا، با افرادی که به نوعی با آن ها احساس نزدیکی می‌کنید، مثل اعضای خانواده و دوستان، در غذا خوردن شریک شوید. این احساس لذت شاید برای این باشد که همه انسان‌ها دوست دارند خود را متعلق به گروهی اجتماعی بدانند و از طریق آن با سایر افراد ارتباط برقرار کنند و یکی از این گروه‌ها هم‌ غذاهای ما هستند.

هم غذایی می‌تواند نوعی همبستگی به وجود آورد و ارتباط بین افراد را تقویت کند. در بسیاری از مواقع کسانی که در احساساتمان شریک می شوند، در غذایمان هم سهیم‌ اند. به همین دلیل در بسیاری از جوامع، جشن‌های آیینی یا عزاداری با خوردن غذا همراه است که فرصتی است برای برقراری پیوندهای جدید و تقویت پیوندهای پیشین.

هم‌غذایی، بیشتر مخصوص انسان ها است. اما متأسفانه در بسیاری از جوامع پیشرفته سر سفره خانواده نشستن در حال انقراض است؛ به خصوص در جوامع صنعتی و پیشرفته امروز، صرف غذا به صورت فردی، استفاده از غذاهای حاضری و رفتن به رستوران های fast food، جایگزین اجاق گرم خانه و دور هم جمع شدن افراد خانواده شده است.

در گذشته، که خانواده واحد تولید و مصرف بود و اقتصاد خودکفا داشت، فرد نمی توانست به صورت یک جانبه تصمیم بگیرد که چه چیز و چه وقت بخورد. اما امروز دیگر چندان مهم نیست که عضوی از خانواده هنگام غذا خوردن حاضر نباشد؛ چرا که تقریبا هر عضوی از خانواده هر وقت بخواهد و هر چه بخواهد می خورد! این موضوع برای عدهای نشانه استقلال است ولی عدهای دیگر آن را نشانه جدا افتادگی اعضای خانواده می دانند که گاهی هم غیر قابل اجتناب است. افراد، به ویژه در شهرهای بزرگ بیش از سه چهارم زمان بیداری خود را بیرون از خانه در مدرسه، محل کار و… صرف می‌کنند. پس شاید میز غذاخوری تنها محل ملاقات آن ها باشد و فرصتی پیش آورد تا عضویت خود را در خانواده یادآوری کنند. اکنون، اگر اشخاص از هم غذایی نیز دست بکشند، گویی خانوادهای هم ندارند.

با توجه به همه این مطالب، به نظر می‌رسد تا جایی که امکان دارد بهتر است سفره‌ها و هم غذایی‌ها در خانواده‌ها حفظ شوند. اگر ساعات مدرسه کودک شما کم است، ناهار او را به مدرسه نفرستید و سعی کنید با هم ناهار بخورید و اگر کودکتان گرسنه می‌شود لقمه‌ای را در مدرسه با او همراه کنید. اگر هم ساعات مدرسه زیاد است و ناچارید ناهار را با کودک خود همراه کنید، حتما مراقب باشید که سفره صبحانه و شام خانوادگی شما برقرار باشد و هم غذایی خانواده مختل نشود. یکی از بهترین خاطرات کودکی هر کسی را شادی و هم صحبتی مثبت پای سفره‌های گرم و صمیمانه تشکیل می‌دهد. بگذارید کودکان شما هم چنین خاطراتی را در ذهن و روح خود حک کنند.