راه های تربیت اجتماعی فرزندان

در همه فرهنگ‌ها خانواده، عامل اصلی اجتماعی شدن فرزندان در دوران طفولیت است البته در مراحل بعدی زندگی فرد عوامل دیگری مانند مدرسه، رسانه‌ها و گروه همسالان در این امر دخیل هستند، با این وجود نمی‌توان سهم خانواده را در این امر نادیده گرفت.

به گزارش کودک پرس ،یکی از راه های تربیت اجتماعی فرزندان، فراهم کردن زمینه پذیرش مسئولیت های اجتماعی و نقش آفرینی آنان در جامعه است تا خود را در موقعیت جدید محک بزنند و پایه های یک شخصیت سالم در ایشان شکل بگیرد. در دوره نوجوانی و جوانی، مسئله ابراز وجود، امری طبیعی است. اگر فرصت مناسب و معقولِ «ارائه خود و اظهار من» برای نوجوانان و جوانان فراهم نیاید، این نیاز به صورت غیرمنطقی و نادرست تأمین خواهد شد. برای مثال، توجه به زیبایی ظاهر، زینت و نوعی خودنمایی، در سنین ۱۵ ـ ۱۶ سالگی پدیدار می شود که از نشانه های نیاز «توجه به من» است. امام صادق (ع)، وظیفه پدران و مادران و مربیان را در این سنین، همراهی و مراقبت دختران و پسران می داند.

در این دوره حساس، پدر و مادر باید در چهره دوستی صمیمی و هم فکری صادق با فرزند فرد رفتار کنند و به همه نیازهای جسمی، روانی و دینی او به خوبی توجه داشته باشند. آن ها افزون بر این که می خواهند محبوب پدر و مادر باشند، دوست دارند که دیگران نیز آن ها را تمجید و تحسین کنند. یکی از راه های مناسب برای رسیدن به این مهم، فرصت دادن به آن ها برای مشارکت داشتن در فعالیت های جمعی است، به گونه ای که نوجوانان و جوانان، با تصویری روشن از مسئولیت محول شده، توانایی خود را در محدوده اختیاراتشان نشان دهند.

در همه فرهنگ‌ها خانواده، عامل اصلی اجتماعی شدن فرزندان در دوران طفولیت است البته در مراحل بعدی زندگی فرد عوامل دیگری مانند مدرسه، رسانه‌ها و گروه همسالان در این امر دخیل هستند، با این وجود نمی‌توان سهم خانواده را در این امر نادیده گرفت. باید به خاطر داشته باشیم که کودک ما مانند همه افراد دوست دارد در خانه و محیط‌های دیگر، خود را عضوی فعال و موثر احساس کند. اینکه همه کارها را مادر و پدر انجام دهند به تدریج این حس را به او القا می‌کند که سربار است و باید گوشه‌ای بنشیند.

باید به خاطر داشته باشیم که کودک ما مانند همه افراد دوست دارد در خانه و محیط‌ های دیگر، خود را عضوی فعال و موثر احساس کند. اینکه همه کارها را مادر و پدر انجام دهند به تدریج این حس را به او القا می‌کند که سربار است و باید گوشه‌ای بنشیند. باید از شرکت دادن او در فعالیت‌های خانوادگی آغاز کنیم و نقش و مسئولیتی به او بدهیم تا از این طریق احساس شخصیت کند، برای حاضر شدن در گروه‌ها نیز آماده شود، علاوه بر این، این کار وی را متعهد و مسئولیت‌پذیر بار خواهد آورد.

اگر می‌خواهید کودکی اجتماعی داشته باشید، باید عادت‌های اجتماعی فرزندتان را تقویت کنید. پس از شرکت دادن وی در فعالیت‌های خانوادگی در محیط خانه نوبت به گام دوم می‌رسد، باید به سراغ اجتماعات کوچک بروید. برای شروع، معرفی یک دوست جدید هم سن و سال به عنوان همبازی به فرزندتان کافی است.

می‌توانید او را در یک کلاس ثبت‌نام کنید، توجه داشته باشید که برای این کار فعالیتی را انتخاب کنید که او به آن علاقه‌مند باشد. می‌توانید با والدین دوستان فرزندتان هم مشورت کنید تا اگر آن ها هم مایل باشند، کودک خود را ثبت‌نام کنند، شاید این گونه علاقه دختر یا پسر خود را برای حضور در چنین برنامه‌هایی افزایش دهید.