تأثیر طلاق بر روی نوزادان

به گزارش کودک پرس ،تحقیقات نشان داده است که واکنش کودکان و نوجوانان به طلاق والدین شان از نظر کیفی متناسب با سن آن هاست و با یک دیگر در هر سنی فرق می کند. به نظر می آید این تفاوت ناشی از بلوغ فکری کودکان است که در آن کودکان بزرگ تر و نوجوانان بهتر می توانند دلایل اصلی جدایی را نسبت به کودکان کوچک تر بفهمند. کودکان کوچک تر وابسته ترند و به کمک های والدین شان نیاز بیش تری دارند. بعضی از تحقیقات نشان داده است که محدودیت درک کودکان کوچک تر از طلاق باعث می شود تا آن ها در برابر طلاق والدین یا اغتشاشات خانوادگی آسیب پذیری بیش تری از خودشان نشان دهند.

گرچه اطلاعات کمی درباره ی تأثیر طلاق بر روی نوزادان وجود دارد، ولی واکنش کودکان نوپا تحت تأثیر محدودیت های شناختی و توانایی های اجتماعی، وابستگی شان به والدین و محدودیت های شان در خانه قرار دارد. روان شناسان رشد بر اهمیت دلبستگی (پیوند عاطفی قوی میان کودک و والدین که در آن کودک برای رهایی از ترس های خود به دنبال حداکثر نزدیکی با والدین خود است) در دوران نوزادی تأکید فراوان دارند. هم چنین این باور وجود دارد که تحمل مشاجرات والدین در دوره ی نوزادی ونوپایگی می تواند فرایند واقعی دلبستگی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد و فضایی به هم ریخته و نامطمئن از دوست داشته شدن برای آن ها به وجود آورد. به علاوه، از عمر یک نوزاد مدت زمان زیادی نگذشته که بتواند مفهوم جدایی از والدین را بفهمد و از سوی دیگر کودکان این سن به تماس نزدیک و زیاد با والدین خود بسار نیاز دارند تا بتوانند رابطه ای صادقانه و ایمنی با آنان به وجود آورند.

عوامل رشدی که بایستی در نظر داشت

وقتی به تأثیرات جدایی و طلاق بر کودکان سنین تولد تا 2 سال می اندیشید بایستی به عوامل رشدی زیر توجه کنید:

– نوزادان توانایی محدودی برای درک آن چه اتفاق می افتد دارند.
– آن ها شدیداً برای رفع نیاز های شان به والدین وابسته هستند.
– ویژگی مهم این دوره ی رشد دلبستگی ایمن، داشتن روابطی صادقانه، منظم، مستمر و قابل پیش بینی با هر یک از والدین است.
– نوزاد تجارب گوناگونی از زمان دارد، از این رو اگر والدین او برای مدتی غایب باشند ممکن است احساس کند که نکند برای همیشه تنها بماند که این حالت برای او بسیار دردناک خواهد بود.

علایم و نشانه های پریشانی

رفتارها و عواطفی که به عنوان واکنش های خاص این دوران شناسایی شده اند، عبارتند از:

– مشکلات خوردن و خوابیدن
– رفتارهای بازگشتی به سنین پایین تر (مانند ادرار در شلوار و مکیدن انگشت)
– بی سر و صدا بودن، کناره گیری کردن یا اخمو شدن
– افزایش رفتارهای مشکل دار (مانند خشم، ناتوانی در کنترل رفتار یا عواطف)
– اضطراب جدایی (مانند چسبیدن بیش از حد به والدین و نگرانی از پاس کاری شدن میان آن ها)
– عدم امنیت
– عدم کارایی آرام بخش ها
– تأخیر در رشد زبان و ماهیچه های حرکتی