فریبا عربگل در گفت‌وگویی، در توصیه‌هایی به والدین در خصوص نوع رفتار با کودکانی که رفتار‌های ساختارشکنانه دارند، بیان داشت: والدین باید همواره به نیازهای زمینه‌ای کودک توجه کنند، به کودک اطلاعات داده و دلایل خود را برای وی توضیح دهید؛ مثلاً اگر روی دیوار را خط خطی یا نقاشی می‌کند برای وی توضیح دهید که ما چرا فقط از کاغذ برای نقاشی و رنگ کردن استفاده می‌کنیم.

وی افزود: احساس زیربنایی و زمینه‌ای را در کودکان جستجو کنید، اگر کودک شما نسبت به خواهر کوچکترش خشم نشان می‌دهد و او را کتک می‌زند وی را تشویق کنید خشم و حسادت خود را به روش بی‌ضررتری نشان دهد. همچنین محیط را برای وی تغییر دهید، اغلب اوقات ایجاد تغییر در محیط آسان تر از تغییر دادن کودک است.

رئیس انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: اگر کودک شما مرتباً وسایلی را از کمد بیرون می‌آورد، در کمد را قفل کنید. اگر وسایل تزئینی جلوی تلویزیون را جابجا می‌کند، جای آن وسایل را عوض کنید.

وی اضافه کرد: راه‌های جایگزین بهتر و قابل قبول تری برای تغییر کودک پیدا کنید. به رفتار کودکتان تغییر جهت دهید و مستقیماً به او نگویید این کار را انجام نده، بلکه به او بگویید در عوض کجا می‌تواند این کار را انجام دهد. اگر نمی‌خواهید کودک شما در اتاق پذیرایی توپ بازی کند مستقیماً به او نه نگویید، بلکه بگویید این کار را می‌تواند در حیاط انجام دهد.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان خاطر نشان می‌کند: به کودک عملاً نشان دهید که می‌خواهید چگونه رفتار کند،‌ به جای دستور دادن به وی قدرت انتخاب بدهید، گاهی نیز تخفیف‌های کوچکی به کودکتان بدهید و مثلاً به او بگویید چون خسته هستی می‌توانی امشب مسواک نزنی.

وی تصریح کرد: حتی المقدور اجازه دهید پیامدهای طبیعی رفتار کودک رخ دهد و بیش از حد وی را نجات ندهید چرا که کودک بعد از مدتی به موجودی تنبل و تن پرور تبدیل می‌شود؛ مثلا اگر کودک شما حوله خیسش را پس از استحمام برای خشک شدن آویزان نکرده است، خودش روز بعد با حوله خیس مواجه خواهد شد.

عربگل تأکید کرد: البته باید در موقع لزوم محکم باشید. اگر کودک شما اصرار دارد هنگام عبور از خیابان دست شما را رها کرده و بدود، محکم دست او را بچسبید و نگهدارید. در عین حال که خطرات کارش را نیز شرح می‌دهید