نکاتی خاص در آموزش اصول معاد، به کودکان

به گزارش کودک پرس  اگر چه اعتقاد به خدا و معاد، زیربنای اعتقاد به دیگر اصول و معارف دینی است، اما بهتر است بحث از معاد را پس از بحث نبوت تدریس کرد تا در نخستین روزهای ورود به مدرسه، روحیه ی لطیف کودکان با مسایل مربوط به مرگ و دوری و جدایی از نزدیکان و دوستان و رفتن به جهان آخرت متأثر نگردد، بلکه نخست باید زمینه های ذهنی لازم را فراهم ساخت و به تدریج از این معارف سخن به میان آورد.

تأکید زیاد بر مسأله مرگ و دهشتناک بودن آن و عذاب های الهی پس از آن، با روحیات این سنین سازگاری ندارد و باید نظرها را بیشتر متوجه بعد دلپذیر و شیرین این قضیه که همانا رحلت از این دنیا به سوی بهشت جاوید برای نیکوکاران است، معطوف ساخت.

به  نمونه شعری که چنین مقصودی را دنبال می کنند، توجه فرمایید:

بـــــهاره   و   بـــــهاره                                 درخـــت ها گـل میاره

سوسن و سرو و سنبل                               طـوطی و کبک و بلبل

شکــوفه هـای قشــنگ                               گل های رنگ و وارنگ

از خــواب نـــاز پـــــریده                                تا کـــه بــهار و دیــده

دوبـــــاره زنــدگی شـد                                مــوسم بـــندگی شد

بـــهار دیـگر هـم هست                               که اصل زندگی هست

بیدار بـاش و بیدار بـاش                               به فکر اون بــهار بـاش

ز آن جا که بسیاری از معارف مربوط به معاد و بهشت و دوزخ انتزاعی است، نباید از حد توصیفات ساده فراتر رفت و به خامی های تفکر کودکان دامن زد و آنان را با طرح چنان مطالبی بی جهت درگیر ابهاماتی ساخت.

در مجموع «تعلیم خداشناسی و معادشناسی، باید یک تعلیم همراه با انس و مهر و محبت باشد و کاملاً دلنشین و به طور مداوم انجام گیرد. در این بحث ها نباید یک سلسله فرمول هایی را ردیف کرد که بدون انس و مهر القا می شود.»

منبع:     نو گرا