زنگ خطر افزایش میل به کودک آزاری به صدا درآمد

به گزارش کودک پرس ، «سارینای 10 ساله قربانی مادر بی رحم شد»،«کودک 5 ساله ساوجی زیر شکنجه های مادر بی رحم جان باخت»،«پریای 5 ساله بر اثر آزارهای جنسی به کما رفته و جان باخت»،«کیمیای 7 ساله بیش از 70 بار تحت آزار جنسی توسط ناپدری اش قرار گرفت». روزی نیست که یکی از این خبرها از رسانه های مختلف به گوشمان نرسد و از شدت افسوس و ناراحتی به خود نپیچیم.

اخیرا، حسین اسدبیگی، رئیس اورژانس اجتماعی بهزیستی کشور با اشاره به آخرین وضعیت کودک آزاری در کشور، اظهار کرد: بر اساس گزارش های دریافتی میزان کودک آزاری در 6 ماه سال 96 نسبت به زمان مشابه در سال گذشته افزایش یافته است.

وی تصریح کرد: طبق آمار گرفته شده در سطح کشور در 6 ماه ابتدایی سال 96 در حوزه کودک آزاری، تعداد تلفن های ثبت شده از طریق (خط 123 ) 8 هزار 478 تماس، خدمات سایر 5 هزار 672 مراجعه و مرکز مداخله در بحران یک هزار و 193 بوده است.

تعریف کودک آزاری چیست؟

کودک آزاری عبارتست از آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان ویا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسئول هستند. معمولا کودک آزاری نتیجه بحرانی خانوادگی است و معضلی محسوب می شود که روز به روز در جامعه در حال گسترش است.

آزار رساندن به کوک یا همان کودک آزاری عملی است که از طرف بزرگترها متوجه کودک می شود ویکی از عوامل مهم آن احساس مالکیت والدین بر فرزنداشنان می باشد که سبب می شود جهت تنبیه یا مانع شدن از کاری اشتباه توسط کودک به هررفتاری که میخواهند با کودک برخورد کنند.

طبق دیدگاه جامعه شناختی، پدر و مادرها چون کتک در کوتاه مدت جواب می دهد به آن روی می آورند اما در واقع کتک زدن در دراز مدت پیامدهای بسیار جدی دارد و نه تنها موجب بهبود رفتار کودک نمی شود، بلکه رنجش و میل به انتقام را در کودک تقویت می کند. بچه هایی که کتک می خورند، اصولاً آنهایی هستند که سایرین را کتک می زنند.

تعریف سازمان جهانی بهداشت از کودک آزاری

سازمان بهداشت جهانی در تعریف کودک آزاری آورده است: «آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افراد دیگر که نسبت به او مسئول هستند. به عبارت دیگر هرگونه رفتار یا نارسایی از طرف والدین یا هر کسی که سرپرستی کودک را به عهده دارد که منجر به مرگ کودک، صدمات و آسیب های روحی، آزارهای جنسی یا استثمار کودک شود، کودک آزاری تلقی می شود. اگرچه کودک آزاری می تواند در محیط خانه یا خارج از آن اتفاق افتد، اما اکثر مطالعات نشان می دهد حدود70 درصد کودک آزاری ها در محیط خانواده صورت می گیرد».

طبق یک تحقیق پایان نامه ای که در سال ۱۳۸۲ انجام شده است: عواملی چون: ناخواسته به دنیا آمدن فرزندان، تعداد زیاد فرزندان، بیسوادی والدین، اعتیاد والدین، تنبیه والدین در کودکیشان در ایجاد کودک آزاری مؤثر است. ۵۶ درصد کودکان آزار دیده دختران و ۴۴ درصد پسران هستند. ۴۴ درصد از موارد کودک آزاری توسط پدران و ۱۲ درصد توسط مادران صورت می گیرد.

فشارهای عمومی و محل، مواجه شدن با یک بچه عقب مانده یا بچه ای با اختلال رفتاری، خاطره شخصی از مورد آزار قرار گرفتن (ضربه روحی و آسیب دوران کودکی)، استفاده از الکل و داروهای روانگردان، اختلافات زناشوئی، بیکاری و مشکلات اقتصادی از عمده ترین دلایلی هستند که دست به دست هم می دهند تا یک کودک مورد آزار قرار بگیرد.

یکی از علت های قابل ملاحظه این است که افرادی در گذشته مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند زمانی که خودشان والدین یا مراقب می شوند، بیشتر از سایرین تمایل به تکرار این عمل دارند. به علاوه بسیاری از اشکال آزار و سوءاستفاده از نادانی، انزوا و بی توجهی والدین نشأت می گیرد. گاهی اوقات فرهنگ (اعتقادی) سنتی باعث آزار می شود.

علت میل به کودک آزاری چیست؟

در یک مطالعه، محققان به مدت سه سال زنانی را که در کودکی مورد بدرفتاری قرار گرفته بودند پیگیری کردند و متوجه شدند که ۷۰ درصد آنها با کودکان خود بدرفتاری می کنند و یا به صورت ناکارآمد از کودکان خود مراقبت می کنند، در حالی که مادرانی که مورد بدرفتاری قرار نگرفته بودند، با کودکان خود چنین رفتاری نداشتند.

علاوه بر این عواملی مانند ناآگاهی والدین از رفتار درست با فرزندان، بیکاری، اعتیاد و مشکلات خانوادگی از مهمترین عوامل بروز و شیوع گسترده این معضل اجتماعی در ایران عنوان شده اند.

کارشناسان حقوق کودک در ایران می گویند علت اصلی بروز کودک آزاری، غفلت و کم توجهی والدین و جامعه به کودک است. تحقیقاتی که در فاصله سال های ۹۰ تا ۹۲ انجام شده نشان دهدهنده این است که مرگ های ناشی از کودک آزاری جسمی ۸۷ درصد در بین کودکان زیر پنج سال و ۶۵ درصد در بین کودکان زیر یک سال بوده است.

بر اساس ماده ۱۹ پیمان نامه حقوق کودک، دولت های عضو ملزم می باشند تمام اقدامات قانونی، اجرایی، اجتماعی و آموزشی لازم را به عمل آورند تا از کودکان در برابر تمام اشکال خشونت جسمی، روانی، آزار یا سوء استفاده، بی توجهی یا سهل انگاری، بد رفتاری یا بهره کشی از جمله سوءاستفاده جنسی در حین مراقبت والدین یا والد، سرپرست یا سرپرستان قانونی یا هر شخص دیگری که مسئولیت مراقبت از کودک را به عهده دارد، حمایت کند.

کودک آزاری جسمی، بدرفتاری عاطفی آسیبی اساسی و قابل توجه است که کارکردهای روان شناختی، رفتار و رشد کودک را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد و بهره کشی اقتصادی که بیشتر آن را در جامعه خودمان تحت هنوان کودکان کار مشاهده می کنیم که مراقبان کودک جهت کسب درآمد با فشار اوردن به کودک و تحمیل انجام کارهای مختلف، از او بهره کشی مالی میکنند از جمله انواع کودک آزاری است.

کودک آزاری جنسی هم که اخیرا در جامعه ما زیاد سر و صدا به پا کرده است و هرروز یکی از مواردش نمایان می شود و جامعه جز تاسف خوردن و همدردی کار دیگری نمیکند در حالی که باید برای پیشگری از تکرار اینگونه موارد کارهایی اساسی شود.

امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه خوارزمی با اشاره به اینکه کودک آزاری جسمی ریشه ای تاریخی دارد و در گذشته زدن کودک عادی و حق والدین محسوب می شده است، گفت: کودک آزاری پدیده ای است که متعلق به همه دنیاست و در کشورهای غربی هم بیشتر از کشور ما مشاهده می شود.

وی کودک آزاری و هر پدیده اجتماعی را چندعلتی دانست و افزود: بی برنامگی مسئولان، محرومیت جنسی، فقر،اعتیاد،بی سوادی از جمله عوامل کودک آزاری محسوب میشود. البته کودک آزاری در گذشته هم وجود داشته اما در خفا بوده که امروز به مدد رسانه ها خبرهای آن به صورت فوری منتشر می شود.

این جامعه شناس با بیان اینکه آگاهی بخشی، آموزش، رفع محرومیت و بیکاری از جمله عواملی هستند که کودک آزاری جسمی را کاهش می دهند؛ اظهار کرد: به خاطر فروریختن ارزش ها و باورها دچار بیماری فرهنگی شده ایم و همه این عوامل منجر به افزایش کودک آزاری شده است.

قرایی مقدم با تاکید بر اینکه جامعه ما بیمار است گفت: اراده آزاد وجود ندارد و این شرایط اجتماعی است که انسان را مجبور به کاری می کند. تا وقتی که این عقیده وجود دارد که خود انسان این کار را انجام میدهد و نظام اجتماعی مقصر نیست این پدیده افزایش پیدا می کند.

در پایان گفتنی است که هرچند کودک آزاری جنسی این روزها سوژه رسانه های مختلف شده است و ذهنیت جامعه به آن حساس شده اما شاهد هیچگونه برخورد و حساسیتی با موضوع کودک آزاری جسمی و عاطفی در محیط خانواده و البته آموزش و پرورش و کودک آزاری اقتصادی که در مورد بچه های کار صدق می کند نیستیم.

به نظر می رسد رسانه های همگانی باید در زمینه آگاه کردن خانواده ها برای تربیت صحیح فرزند به دور از هرگونه آزار جسمی، برنامه هایی آموزشی را تدارک ببینند و البته اورژانس اجتماعی و بهزیستی هم با اطلاع دادن اینگونه موارد به دستگاه های قانونی کشور، زمینه ساز برخورد با کودک آزاران شوند.

منبع:خبرنگاران جوان