مدیر جوانی که سینمای سنندج را رونق بخشید

به گزارش کودک پرس ، شهر زیبای سنندج 420 هزار نفر جمعیت دارد که در سال 95 بیش از 250 هزار نفر آنها به سینما رفته‌اند. در سنندج دو سینما فعال است. پردیس بهمن و سینما شیدا. سینما بهمن در دهه 50 شمسی ساخته شده. در سال 91 پردیس سینمایی بهمن (متعلق به حوزه هنری) با سه سالن (569، 130 و 60 صندلی) به جای سینمای قبلی راه‌اندازی شد.

سینما شیدا که در دهه 70 آغاز به کار کرده تنها سینمای بخش خصوصی این شهر است. در پردیس بهمن که راه می‌روید متوجه حال و هوای خاص آن می‌شوید. دیوارهای سینما از آثار هنری پر است. تابلوهای نقاشی و خطاطی و عکس‌ها و بیوگرافی بازیگران سرشناس سینما، تعریف مفاهیم کلیدی مثل میزانسن و حتی دیالوگ‌های ماندگار فیلم‌ها.

حیدر مرادی سه سال است مدیریت پردیس بهمن را برعهده دارد. او در این مدت با راه‌اندازی سینما تک، سینمای کودک، اکران‌های مردمی و برگزاری جلسات دوبله همزمان به این سینما، جانی تازه داده است. آمار حضور مردم سنندج در سینما و همچنین رونقی که این روزها این صنعت در این شهر دارد، عاملی شد تا گفتگویی با این مدیر داشته باشیم.

در آغاز بحث می‌خواهم از مردم این شهر بگویید. 250 هزار نفری که برای فیلم دیدن به سینما آمده‌اند. به نظر می‌رسد سینما رفتن یکی از سرگرمی‌های اصلی مردم این منطقه است.

مردم سنندج در کنار این که فیلم بین هستند، سینما را خیلی جدی دنبال می‌کنند و برایشان سینما، در کنار موسیقی و آواز جزو علایق اصلی است. آنها سلیقه و ذائقه خاصی دارند و به راحتی فیلمی را انتخاب نمی‌کنند. در بسیاری از شهرها، فیلم‌های کمدی پرفروش هستند اما در پردیس بهمن، «فروشنده» 30 هزار بیننده، «ابد و یک روز» 29 هزار بیننده داشت. همین موضوع نشان دهنده گرایش و سلیقه مردم است. بعضی افراد و خانواده‌ها برای دیدن یک فیلم، چند بار به سینما می‌آیند و اگر بعضی اقشار نمی‌توانند به سینما بیایند به خاطر مشکل اقتصادی است.

پردیس بهمن، تنها سینمای شهر نیست. شما یک رقیب هم دارید اما پردیس بهمن با سه سالن، انتخاب اول مردم است.

یکی از دلایل حضور مردم در این سینما محیط امن و خانوادگی آن است. من روی این موضوع خیلی حساسم که فضای سینما، مناسب برای خانواده ها باشد. رقیب اصلی ما طبیعت سنندج است. مردم خیلی علاقه‌مند هستند اوقات فراغتشان را در طبیعت زیبای شهر بگذرانند.

از شهرهای اطراف هم به سینمای شما می‌آیند؟

آخر هفته‌ها از شهر قروه، همدان، سقز و شهرهای نزدیک تماشاگر داریم. به ویژه برای اکران فیلم کودک مسافران بیشتری داریم.

اجرای طرح سینما کودک، سینما تک، دوبله همزمان در دوران مدیریت شما اجرا شده. ایده اجرای این طرح‌ها از کجا آمد؟

من با مردم ارتباط نزدیکی دارم. همیشه در اتاقم نیستم. به احترام مخاطب گاهی در گیشه می‌نشینم و بلیت می‌فروشم، گاهی تلفن جواب می‌دهم و حرف‌های مخاطبان را می شنوم. اگر عاشق کاری نباشید، نمی توانید در آن به موفقیت برسید. کاری مثل سینماداری آنقدر زمان بر و گاهی دشوار است که فقط با عشق می‌توان آن را ادامه داد. به مرور زمان متوجه شدم در هر حرفه‌ای می‌شود به مردم خدمت کرد، اگر این دغدغه وجود داشته باشد. در ارتباطی که با مردم داشتم آنها می‌گفتند چرا فیلم خارجی اکران نمی‌کنید؟ برای اکران فیلم خارجی به هر حال ضوابط و قوانینی وجود دارد. من از سه سال قبل شروع کردم به راه اندازی سینما تک و برای اولین بار در یک شهرستان در قالب هفته‌ای یک سانس، فیلم خارجی نمایش دادیم. فیلم ها طبق ممیزی و قواعد روی پرده می‌رفتند و روتوسکوپی می‌شدند. به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم و ماه صفر نمایش فیلم خارجی تعطیل شد و بعد از ماه صفر، با نمایش «آنابل 2» دوباره برنامه از سر گرفته می‌شود.

برای نمایش فیلم خارجی دو دلیل مهم داشتم، اول این که به خواسته مردم پاسخ بدهم. دوم این که قشری که معتقد بودند فیلم ایرانی جذاب نیست و به سینما نمی‌آمدند را دوباره با سینما آشتی دهم. اولویت اول من، فیلم ایرانی است. اگر قرار باشد برای دیدن بین فیلم ایرانی و خارجی قدرت انتخاب داشته باشم، فیلم ایرانی خوب را ترجیح می‌دهم. اما سلایق متفاوت است. از سویی این باور را دارم، نمایش فیلم خارجی و رونق دادن به سالن‌های سینما در نهایت به دیده شدن تولیدات سینمای ایران هم منجر می‌شود. من نسخه خانگی فیلم «ابد و یک روز» را به بسیاری از افرادی که می گویند فیلم ایرانی نمی بینند هدیه دادم، که متوجه باشند سینمای ایران چه آثار درخشانی دارد. به یک نکته هم توجه کنیم، در سینمای ایران بعضی ژانرها وجود ندارد. مثلا فیلم وحشت یا علمی، تخیلی جذاب نداریم و نمی‌توانیم مخاطب را از دیدن نمونه‌های خارجی این آثار محروم کنیم.

طرح سینما تک از روز اول موفق بود؟

بله سینما تک از دو سال پیش اجرا شد و از همان آغاز با استقبال مواجه شد و هنوز هم این اشتیاق در مردم وجود دارد. برای نمایش‌های سینما تک و سینمای کودک، تیزر و موزیک ویدئو ساختیم و اطلاع رسانی کردیم.

نمایش سانس ویژه کودکان هم قطعا مشکلاتی داشته. اولا تولید در این زمینه محدود است. ثانیا اکران عمومی این فیلم‌ها در شرایط و زمان مناسب اتفاق نمی‌افتد.

طرح سینمای کودک از سه سال قبل شر.ع شده، برای این طرح یک هدف مهم داشتم، این طرح سرمایه گذاری فرهنگی روی بچه های زیر 10 سال است. کودکی که عادت به فیلم دیدن در سینما دارد، عادت می‌کند یک ساعت و نیم سکوت کند و فیلم را دنبال کند. دانش بصری پیدا می‌کند. تخیلش تقویت می‌شود و از سویی دیگر سینما رفتن همراه خانواده، دیالوگ بین فرزندان و والدین را بیشتر می‌کند. بچه‌ها چه فیلم را بپسندند، چه دوست نداشته باشند، درباره آن با پدر و مادر حرف می‌زنند و ارتباط بین آنها شکل می گیرد. اگر در بعضی از شهرها، هر سال یک جشنواره کودک برگزار می‌شود، در سنندج هر هفته یک جشنواره کودک داریم. شور و شوق و استقبال کودکان و خانواده‌ها در این سینما و زمان نمایش فیلم کودک دیدنی است. یکی از برنامه‌های جانبی که انجام دادیم و برای مخاطبان جذاب بود، دوبله همزمان فیلم‌های کودک بود. دوبلورها از تهران آمدند و یک روز در حضور تماشاگران کودک سکانس‌هایی از یک فیلم را دوبله کردند. این برنامه هم برای بچه‌ها، جالب بود.

بچه‌ها ترجیح می‌دهند بیشتر فیلم کودک ایرانی ببینند یا خارجی؟

خارجی. فیلم ایرانی برای کودکان کم است. بیشتر تولیدات سینمای ایران درباره کودکان هستند و مخاطب بزرگسال دارند. اما در سینمای جهان ، فیلم‌های برای کودکان بیشتر است.

یکی از انتقادهایی که کارگردان‌ها و پخش کننده‌ها دارند، این است که واقعا نمی‌شود اکران شهرستان را مدیریت کرد و سینمادارها تعیین می‌کنند چه فیلمی، چگونه اکران شود؟

هیچ مدیری دوست ندارد سینمایش ضرر بدهد یا مخاطب آن ناراضی باشد. اگر فیلمی خوب باشد، قدرت جذب مخاطب را داشته باشد و مردم از آن استقبال کنند حتما دیده می‌شود. من سینمادار قادر نیستم، مردم را فریب بدهم، ممکن است در کوتاه مدت بشود سلیقه مردم را تحت تاثیر قرار داد اما برای همیشه نمی‌شود این کار را ادامه داد و مردم، اعتمادشان را به آن سینما از دست می‌دهند و این یعنی شکست یک سینما. واقعا برای من فرقی نمی‌کند فیلمی که ما سپرده می‌شود، توسط کدام دفتر تهیه شده یا متعلق به بخش خصوصی است یا دولتی.

یعنی سلیقه سینمایی خودتان را اعمال نمی‌کنید؟ کلا چه نوع فیلمی را دوست دارید؟

سینمای اجتماعی. فیلمی مثل «ابد و یک روز». اما هرگز سلیقه خودم را در انتخاب و چینش فیلم‌ها اعمال نمی‌کنم.

بزرگترین چالش و دغدغه شما در پردیس بهمن چیست؟

دغدغه‌ام این است که سینما را به روز نگه دارم. مهرماه امسال، پنج سال از افتتاح این سینما گذشت، تلاش همه همکاران من این بوده که سینما از نظر فیزیکی، مثل روز اول باشد. برایم مهم است که وضعیت سینما و سیستم صوت و تصویر را ارتقا بدهیم و همیشه به روز باشیم.

منبع:خبرآنلاین