داریوش فرضیایی: کودکان را در فضای مجازی نباید تنها گذاشت

به گزارش کودک پرس ،داریوش فرضیایی یا همان “عموپورنگ” چند سالی است از آن برنامه‌های زنده استودیویی تلوزیون به سمت کارهای نمایشی رفته و با تِم جدیدی از برنامه‌سازی و یا سریال‌سازی نمایشی، دغدغه‌هایش در حوزه کودک و نوجوان را پیش می‌برد. عمویی که خودش از قدیم‌الایام بالا و پایین می‌پرید، شادمانی می‌کرد و بچه‌ها را هم در برنامه‌هایش به میدان می‌آورد.

ترانه‌هایی مثل “اردک تک تک” یا “لب خندون، در قندون” که با ریتم شاد و کودکانه خوانده شدند و احتمالاً شمار زیادی از طرفداران عمو پورنگ آن‌ها را حفظ‌اند و البته امروز او و همکارانش سعی کرده‌اند از بازیگران سرشناس دیگری در این راه بهره بگیرند و تنوعی در حوزه ساخت کار کودک و نوجوان و البته خانواده ایجاد شود. فرضیایی سه فصل با “محله گل و بلبل” و چندین قسمت “بچه محل” و نهایتاً امروز با “کلبه عمو پورنگ” در میان رمضانی‌های تلویزیون دیده می‌شود.

او این روزها مجری و یا به قولی راهبرِ کلبه‌ای است که پیش از نوروز 1400 راه افتاد و این روزها در ایام ماه مبارک رمضان هر روز از شبکه دو روی آنتن می‌رود. کاری که بازیگرانش گریم و لباس متفاوتی دارند؛ برخی‌ عجیب و غریب‌اند و برخی هم مثلِ عمو پورنگ هر روز با لباس یکی از اقوام در این مجموعه نمایشی ظاهر می‌شود.

این مجموعه در قالب نمایشی و برخوردار از بخش‌ها و آیتم‌های متنوع و جذابی با رگه‌های طنز است که به موضوعاتی همچون تحکیم روابط کودکان و خانواده و پرداختن به مفاهیم سبک زندگی ایرانی- اسلامی، تشویق به حفظ محیط زیست و رعایت مسائل شهری و احترام به قوانین می‌کند.

به همین مناسبت خبرگزاری تسنیم گفت‌وگویی با داریوش فرضیایی صورت داده است که بخش‌های خواندنی آن در ادامه آمده است.

عمو پورنگ فقط برای تهران و تهرانی‌ها نیست

– به اتفاق تیم همکار به این نتیجه رسیدم که در سری جدید مجموعه “کلبه عمو پورنگ” در پوشش همین شخصیت (عمو پورنگ) اما با تغییراتی مثل لباس اقوام وارد شویم. آموزش و بالا بردن شناخت بچه‌ها نسبت به لباس و فرهنگ اقوام ایرانی برای ما اهمیت داشت و این هدف را نشانه گرفتیم.

– تصمیم بر این شد هر قسمت را با یک لباس اجرا کنم و به نظرمن خیلی خوب است آینده‌سازان این مرز و بوم، فرهنگ‌های مختلف کشورشان را بشناسند. هرچند توضیح درباره این مقوله در بطن مجموعه نمایشی کوتاه است اما وقتی مخاطبان ما از اقوام مختلف، این مجموعه نمایشی را می‌بینند عمو پورنگ را متعلق به شهر و فرهنگ خودشان می‌دانند؛ اینکه عمو پورنگ فقط برای تهران و تهرانی‌ها نیست.

– لباس خوزستانی، کُردی، گلیکی و خیلی از اقوام دیگر را می‌‌پوشم تا بگویم همه ایران سرای من است و همه در یک خاک زندگی می‌کنیم و به نوعی باید با همدیگر دوست و متحد باشیم.

کلبه عمو پورنگ صرفاً کار کودک نیست

– کلبه عمو پورنگ در گروه اجتماعی شبکه دو تهیه می‌شود و صرفاً کار کودک نیست بلکه بارها به انواعِ مختلف از خانواده‌ها دعوت کرده‌ایم این مجموعه را در کنار هم تماشا کنند که تأثیرات بیشتری هم دارد. از طرفی به همین درکِ کودک هم کمک می‌کند و مفاهیم و محتوای کار بهتر جا می‌افتد.

– این مجموعه کاملاً یک اثر تله‌تئاترگونه است؛ اما گفتارهایی که نویسنده می‌نویسد تا بازیگر و هنرمند به عنوان دیالوگ مطرح کند از فیلتر نویسنده و کارشناسان تربیتی و کودک رد می‌شود و ما آن را اجرا می‌کنیم.  نکات جامع و خوبی مطرح می‌شود و اگر بزرگترها کمک کنند بهتر فرهنگسازی می‌شود.

– بارها گفته‌ایم این کارها صرفاً کودک نیست و خانواده مورد هدف‌ ما بوده تا بتوانند بهتر مفاهیم را برای بچه‌ها توضیح بدهند؛ اصلاً هدف از بیان این موضوعات، خانواده است تا آن‌ها برای تربیت نسل امروز، راه بهتری را انتخاب کنند و اصطلاحاً کودک هم با شنیدن آن دیالوگ و دیدن آن موقعیت‌های نمایشی، دچار سوء تفاهم نشود.

نباید کودکان را با فضای‌مجازی تنها بگذاریم

همان‌طور که بچه‌های ما “هری پاتر” و خیلی از انیمیشن‌های جدیدی را که حتی خود من ندیده‌ام نگاه می‌کنند، این هم جزئی از آن مقوله است که بچه‌ها باید با دنیای امروز آشنا شوند. کاملاً موضوع و مطالبی که در این مجموعه نمایشی (کلبه عمو پورنگ) مطرح می‌شود در راستای آموزش غیرمستقیم است.

دغدغه‌ای که امروز با تمام سعی و تلاش دنبال می‌کنم سرگرم‌کردن بچه‌ها در فضای کرونا است. از آن سو، بهتر از من می‌دانید فضای مجازی خیلی جلوتر از خانواده‌ها و هر سیستمی در این کشور حرکت می‌کند و مانور می‌دهد. اگر خیلی نگران این ماجرا هستید باید بچه‌هایمان را یک جورایی کنترل کنیم و به نوعی همراه و کنار آن‌ها باشیم در ارتباط با مطالبی که در فضای‌مجازی انتخاب می‌کنند آن‌ها را راهنمایی کنیم آگاهانه‌تر در این مسیر قدم بردارند.

قرار نیست بچه‌ها همه‌چیز را در فضای مجازی ببینند و بخوانند. از طرفی همه‌چیز را هم گردن این و آن نیندازیم؛ همه مسئولیم؛ چه پدر و مادران و چه کسانی که در قامت بزرگ‌ترند باید حواسمان را جمع کنیم که این فضا را در اختیار بچه‌ها قرار می‌دهیم، آلودگی‌هایش گریبان فرزندانمان را نگیرد.

کودکان مثل گذشته در اولویت نیستند

– همه ساعت‌ها که عمو پورنگ نیست که رصد و بچه‌ها را راهنمایی کند و شبهه‌ها و تناقض‌ها و مشکلات را برایشان توضیح دهد . پدر و مادرها می‌توانند مطالبی را در فضای مجازی انتخاب کنند که به سن و سال و آگاهی بچه‌ها بخورد و مورد رشد و تعالی‌شان بشود نه اینکه آن‌ها را با فضای‌مجازی تنها بگذارند و با فضایی روبرو شوند که بیشتر در معرض ایجاد شبهه و سوء تفاهم و تناقض قرار بگیرند.

– در مجموع فضای رسانه این روزها می‌بینیم بیشتر برنامه‌های بزرگسال مدنظر است و مثل گذشته کودکان اولویت نیستند. خوشبختانه برنامه ما از سوی مسئولین محترم مورد توجه و عنایت قرار گرفته و در حد توانمان سعی می‌کنیم در این روزهای سخت کرونایی بچه‌هایمان را سرگرم کنیم.

– ما کاری خارج از این نداریم؛ تلویزیون یک رسانه جمعی و وسیله‌ای است  که الان در هر خانه‌ای می‌تواند وجود داشته باشد. شاید خیلی از مردم، امکان خرید اشتراک و فیلم‌های پلتفرم‌ها یا به تعبیری تماشای VODها را نداشته باشند اما تلویزیون این بستر را به صورت گسترده فراهم می‌کند، ارزان‌تر و کمتر به لحاظ مالی متحمل هزینه بشوند.

– به همین خاطر سعی کردیم این فضا را بیشتر مدنظر داشته باشیم. فعلاً در این فضا حضور دارم در قامت مجری بازیگر یا بازیگر مجری؛ این دو حالت را در این مجموعه به کار می‌گیرم طبق نوشته‌های نویسنده و آنچه شما می‌بینید. برخی اوقات با دوربین صحبت می‌کنم و برخی مواقع دیگر، در قالب نقش به عنوان یک بازیگر ظاهر می‌شوم.

– در این سال‌ها به من برای بازی در فیلم‌های سینمایی پیشنهاد زیادی شده است. بیشتر آن‌ها فیلم‌های تجاری و گیشه‌ای بود؛ فیلمنامه‌ها خوب نبودند و برای همین آن‌ها را نپذیرفتم. البته اگر در آینده فیلمنامه‌ای خوب پیشنهاد شود، پیشنهاد بازیگری‌شان را قبول می‌کنم.