تربیت مهم تر است یا ادب کردن!؟

به گزارش کودک پرس ، زینب محمدخانی سردبیر فرزندپرتال در یادداشتی اختصاصی برای کودک پرس به تربیت و پرورش کودکان و استفاده از ادب کردن به عنوان یک روش پرداخت.

واژه های تربیت، آموزش، تشویق و تنبیه و… بسیار کاربردی و مؤثر هستند و در واقع پایه و زیربنای طرز رفتار با کودکان را شکل می دهند. اما نکتۀ مهم این است که ادب کردن فرزندان ورای همه ی این موارد است؛ چرا که ادب کردن منحصراً مربوط به انسان است و هیچ موجود زنده ی دیگری ادب نمی آموزد و آن ها تنها آموزش می بینید. به بیان کامل تر تأدیب خاص وجود و نفس انسان است. آنچه شاکلۀ تأدیب را ترسیم می کند، اصول و قوانینی است که باید در متن زندگی رعایت شود.

این دستورات که در ارتباط مستقیم با اعمال و رفتار بیرونی کودک هستند، زمینه را برای مؤدب شدن وی فراهم می آورند. کودک زمانی که بیاموزد چطور مؤدبانه رفتار کند، صحبت کند و ارتباط برقرار کند، به اصطلاح متداول تربیت شده است.

کودکان تا قبل از سنین مدرسه آرمانی ترین فرد زندگی خود را پدر و مادر خود می دانند؛ پس بهتر است از این شناخت وی بهره برد و تلاش کرد که الگوی منطقی و اصولی را در ذهن آن ها تصویر کرد. بعد از ورود آن ها به مدرسه این ضرورت علاوه بر والدین بر دوش معلمان و مربیان هم قرار می گیرد به همین منظور در اکثر موارد مشاهده می شوند که دانش آموزان در تأیید سخنان معلمان خود نظری را می دهند و به طور معمول اگر والدین و معلمان در مسیر صحیح تأدیب پیش روند، کودکان همیشه برای جلب رضایت آن ها تلاش خواهند کرد.

بازی کردن کودک قبل از سنین مدرسه و حتی در دوران دبستان علاوه بر پاسخ به نیازهای جسمی و حرکتی آن ها می تواند به نحوی هدف دار باشد که کودک در ضمن آن درس ها و سبک زندگی را بیاموزد؛ که متاسفانه در عصر رسانه ای و تکنولوژی امروز این امر مهم مورد غفلت واقع شده است و بازی با موبایل، تبلت و … نه تنها به نیازهای جسمی و لذت بردن آن ها از بازی پاسخ نمی دهد، بلکه شرایط را به نحوی برای وی رقم می زند که از سبک زندگی درست دور شود و متحمل آسیب های مخرب روحی، روانی و… نیز شود.

زیرا بازی، فعالیت و در راستای آن تخلیه انرژی صحیح طبیعت کودکان است که باید به آن توجه شود. اگر به نیازهای کودک در هر سنی که قرار دارد به طور درست و اصولی پاسخ داده شود، خود رأی بودن، عدم فرمان پذیری آن ها از والدین در سنین مدرسه، بلوغ و حتی بعد از آن بسیار کمتر به چشم می خورد. در نهایت باید گفت که اصول رفتاری را باید در قالب رعایت ادب مد نظر داشت.

در این باب امام صادق علیه السلام فرموده اند:
«فرزند خود را در هفت سال آزاد بگذار تا بازی کند و هفت سال او را با آداب و روش های مفید تربیت کن و در هفت سال سوم مانند یک رفیق صمیمی مصاحب و ملازمش باش.»