لغو اعزام وزنهبرداران جوان و نوجوان در روزهایی که نیاز به خون تازه در رگهای وزنهبرداری کشور موج میزند از عجایب ورزش کشورمان است.
به گزارش کودک پرس ، تیمهای ملی وزنه برداری نوجوانان و جوانان ایران پس از ماهها تمرین و اردو نشینی با اعلام فدراسیون وزنه برداری به مسابقات آسیایی کره شمالی اعزام نشدند. این اتفاق برای دومین بار در سال گذشته رخ داد و پس از آن که تیمهای پایه پارسال نتوانستند در رقابتهای رقابتهای قهرمانی جهان در آمریکا حضور داشته باشند، بار دیگر اعزام نشدن نوجوانان و جوانان وزنه برداری به مسابقات برون مرزی رقم خورد.
نخستین واکنش به این اتفاق از سوی مربی تیم ملی جوانان بود و مهدی بهرام زاده در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران از کمک نشدن به فدراسیون وزنه برداری برای اعزام تیمهای پایه گلایه کرد و گفت: متاسفانه، بودجهی مقرر از طرف وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در اختیار این تیمها قرار نگرفت. ماه هاست که در اردو به سر میبریم، اما حالا نمیدانم ضعف در کجاست و نمیدانیم باید چه بگوییم.
بهرام زاده که خودش از این اتفاق بسیار ناراحت بود، ادامه داد: وزنه برداری ورزشی است که قشر ضعیف جامعه در آن فعالیت میکند. افراد پولدار و اقشار مرفه جامعه که سراغ چنین ورزشی نمیآیند. کسی در وزنهبرداری بچه سوسول نیست! وزنه برداران همگی گلادیاتوری برای خودشان هستند. اما متاسفانه حمایت نمیشویم.
او با اشاره به وضعیت روحی نامناسب وزنه برداران تیمهای پایه پس از شنیدن خبر اعزام نشدنشان به مسابقات آسیایی، اظهار کرد: ۴-۵ نفر از بچههای نوجوان که اتفاقا دلنازک هم بودند و در حین رکوردگیریها با خراب کردن وزنهها گریه میکردند، اکنون ۱۰ برابر آن زمان اشک میریزند.
همان زمانی که مربی تیم ملی جوانان وزنه برداری از اوضاع نامناسب روحی ملی پوشان صحبت میکرد، برخی از ملیپوشان نوجوان و جوان با انتشار ویدیوهایی در صفحات اجتماعی خود، دست به دامن وزیر ورزش و مسئولان کمیته ملی المپیک شدند. آنها به خاطر ماهها تمرین و دوری از خانوادههایشان حالا از دیگران درخواست کمک میکردند. دربین این افراد، علیرضا یوسفی، قهرمان المپیک نوجوانان وزنه برداری که از امیدهای اصلی این دوره از مسابقات محسوب میشد، به آمادگی بالای خودش و دیگر ملیپوشان اشاره کرد و گفت: بچههای ما در این چند ماه تلاش فراوانی داشتند و شبها با درد میخوابیدند و با درد نیز تمرین میکردند تا برای کشور افتخاری کسب کنند. اما ۴ روز قبل از اعزام به ما گفتند که تیم به مسابقات اعزام نمیشود.
یوسفی اضافه کرد: برای بچهها این موضوع گران تمام میشود و اعزام نشدن تیمهای پایه، این ورزشکاران را به مهره سوختهای در وزنهبرداری تبدیل میکند. واقعا حیف است. من میتوانستم ۶ مدال در این بازیها به دست آورم. هم در رده نوجوانان و هم جوانان ۶ مدال کسب میکردم. اما متاسفانه این تیم به مسابقات اعزام نمیشود.
اما اتفاق عجیبی که در این بین رخ داد، خبری مبنی بر گلریزان برای اعزام تیمهای پایه به این مسابقات بود. عباس رحیمی، رئیس هیئت وزنهبرداری استان مازندارن که مطرح شده بود برای اعزام این تیم آماده است تا گلریزانی برای این بچهها کند، در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران اصل این موضوع را تایید کرد، اما صحبتهای او مبنی بر بی میلی فدراسیون وزنه برداری در نوع خود جالب بود.
رحیمی درباره این موضوع اظهار کرد: ما چنین پیشنهادی را به فدراسیون وزنه برداری دادیم، اما رغبتی از سوی فدراسیون دیده نشد. حتی خانوادهها میخواستند هر کدامشان بخشی از مبلغ را تقبل کنند، اما فدراسیون تماسی با ما نگرفت و گویا خود فدراسیون نمیخواست که این تیم به مسابقات آسیایی اعزام شود.
او ضمن انتقاد از علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری بیان کرد: اگر به عنوان مثال، من نتوانم هزینههای هیئت خودم را تامین کنم پس چرا باید در این سِمت باقی بمانم؟ از علی مرادی باید سوال کرد که چرا فدراسیون نشینها پیگیر پیشنهاد ما نشدند.
حالا علی مرادی نفر اول فدراسیون وزنه برداری که فشار زیادی را نسبت به خود احساس میکند، به این موضوع واکنش نشان داد. او پیرامون این اتفاق تلخ ضمن یادآوری بودجه سالانه این فدراسیون، اعزام نشدن تیمهای پایه وزنهبرداری را نوعی مدیریت هزینه توصیف کرد و گفت: با توجه به شرایط اقتصادی و منابع محدود مالی و از طرفی به خاطر اعزامهای متعدد پیش رو خصوصا رقابتهای گزینشی المپیک که در ترکیه، قطر و حتی میزبانی جام بینالمللی فجر که به زودی در پیش خواهد بود، باید منابع مالی خود را مدیریت میکردیم.
مرادی ادامه داد: فدراسیون وزنه برداری ۴ میلیارد تومان در سال بودجه در اختیار دارد و در سال، ۱۱ ماه تیم هایمان در اردو به سر میبرند. اعزام تیمهای نوجوان و جوان به مسابقات آسیایی بالغ بر یک میلیارد تومان هزینه در برداشت که با توجه به همه موارد و جمع بندیها تصمیم بر آن شد که تیمهای پایه به کره شمالی اعزام نشوند.
لازم به ذکر است که مشکلات مالی فدراسیون وزنه برداری و حتی دیگر فدراسیون های ورزشی بر کسی پوشیده نیست، اما چیزی که مسجل است، پرپر شدن ماهها تمرین و دوری از خانواده بودن این ورزشکاران نو پا است. همانهایی که به قول یوسفی شبها با درد میخوابیدند و صبح را هم با درد و البته امید آغاز میکردند. آنهایی که می توانستند در رده پایه افتخار و عنوانی برای خود و وزنهبرداری ایران کسب کنند و با همین مدالها پا به یک رده سنی بالاتر بگذارند.
نکته مهم درخصوص این ۲ تیم جایی است که اغلب وزنهبرداران نوجوان و جوان، آخرین سالی را طی میکردند که میتوانستند در رده سنی فعلی خود حضور داشته باشند. حالا اکثر وزنه برداران نوجوان و جوان از سال آینده باید به ترتیب در رده جوانان و بزرگسالان وزنه بزنند.
در این بین و زمانی که بچههای نوجوان و جوان با ناراحتی و اردونشینی چندماهه، راهی شهر و دیار خود میشدند و مطالبی را در صفحات اجتماعیشان منتشر میکردند، برخی از فدراسیون نشینها اصل موضوع را رها کردند و پیکان انتقادات خود را به سمت بچههای تیم ملی گرفتند. در حالی که مهدی بهرام زاده و ملیپوشان توقع خود را از سوی فدراسیون به سمت دیگر مدیران ارشد ورزشی معطوف ساخته بودند اما آقایان مدیر از همین کار ساده وزنهبرداران نوپا انتقاد و کار آنها را با کیانوش رستمی که سالیان متمادی به صورت انفرادی تمرین میکرد، مقایسه کردند. در چنین برهه حساسی وقتی ملیپوشان به خاطر اعزام نشدن به مسابقات شرایط روحی خوبی ندارند، ای کاش حداقل نمک روی زخم آنها پاشیده نمیشد!
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
ارسال نظر