چرا تألیف ایرانی برای کودکان، مخاطب چندانی ندارد؟

به گزارش کودک پرس ، احمد عربلو  درباره ادبیات کودک و اینکه آیا در این بخش محتوای خوبی تولید شده که دیده نشده باشد، اظهار داشت: اصلی‌ترین مسأله در این قضیه، خود نویسنده است؛ چرا که باید مخاطب را خوب بشناسد، اما به این دلیل که این شناخت وجود ندارد آثاری تولید می‌کنیم که توقع داریم خوانده و دیده شود.

وی در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر این مطلب که مخاطب‌شناسی ما ضعیف است و اغلب آثار از این منظر ضربه می‌خورند، گفت: نویسنده باید هنگام تالیف خود را جای مخاطب قرار دهد و ببیند آیا مخاطب این متن را می‌پسندد یا خیر؟ هر چند فکر می‌کنم در این حوزه کمی به بیراهه رفته‌ایم.

این نویسنده کودک و نوجوان در میان سخنانش به روانشناسی کودک در تولید آثار هم اشاره کرد و ضمن تاکید بر اینکه این مسأله و شناخت دقیق باعث تولید نثر خوب و مناسب می‌شود، ابراز داشت: آثار کلاسیک، نمونه خوبی برای این مدعاست؛ چرا که این داستان‌ها که هنوز هم بر سر زبان‌هاست نشان می‌دهد مخاطب‌شناسی دقیقی در مسیر تولیدشان صورت گرفته و نویسنده مخاطب را می‌شناخته. حتی با فضای ذهنی کودک آشنا بوده و توانسته اثری تولید کند که نسل به نسل جذاب باشد.

به گفته عربلو، مشکل ما امروز این است که آثار ماندگار تولید نمی‌کنیم و این موضوع نشان دهنده آن است که شناختمان از مخاطب دقیق نیست. باید بازگشتی به مخاطب‌شناسی داشته باشیم. من معتقدم گاهی ما تند می‌رویم.

عربلو البته در ادامه سخنانش به لطمه ادبیات از بخش ترجمه در بخش کودک هم اشاره کرد و در این باره عنوان داشت: ادبیات ما به خصوص بخش کودک این لطمه را از ترجمه خورده است؛ چرا که در مقطعی ترجمه‌های بی‌رویه و کنترل نشده به ادبیات کودک لطمه زد؛ در حالی که ارشاد می‌توانست متولی باشد و آثار ترجمه را محدود کند.

وی خاطرنشان کرد: این‌ها در حالی است که ما عضو کنوانسیون برن نیستیم و قانون کپی رایت در کشورمان رعایت نمی‌شود. همین موضوع هم باعث افزایش ترجمه‌های فله‌ای شده است. باید بدانیم اگر ادبیات ترجمه از یک حد بیشتر شود، ادبیات تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.

منبع: فارس