اختلال اضطراب جدایی ربطی به محیط مدرسه ندارد

به گزارش کودک پرس ، نیلوفر گلپور، روان شناس بالینی با اشاره به آغاز فصل مدرسه ها و مشکلات والدین با کلاس اولی ها، اظهار کرد: یکی از اشتباهات رایج والدین در برخورد با کودکانی که اضطراب رفتن به مهد یا مدرسه را دارند این است که زیاد درباره محیط مهد یا مدرسه حرف می زنند.

وی توضیح زیاد را موجب افزایش اضطراب کودک دانست و افزود: والدین قبل از شروع مدرسه نباید مرتب درباره مدرسه و محیط آن و دوستان و هم کلاسی ها توضیح دهند، زیرا کودک در ذهن خودش تصویری می سازد که از مادرش دور شده و همین امر اضطراب او را بیشتر می کند.

روان شناس بالینی، به والدین توصیه کرد درباره نوع لباس پوشیدن و ساعت رفت و برگشت به مدرسه حرف بزنند و گفت: برخی از کودکان اضطراب جدایی از مادر را دارند لذا والدین به کودک خود این اطمینان را بدهند که در فضای مدرسه حاضر هستند تا کودک به آرامش برسد. اگر حضور والدین در فضای مدرسه چند روز طول بکشد، جای نگرانی نیست تا کم کم کودک با محیط جدید سازگاری پیدا کند.

مشاور امور کودک و والدین، با بیان اینکه مقایسه کودک با دیگر هم کلاسی هایش با عبارت «ببین بقیه بچه ها گریه نمی کنن» اضطراب او را مضاعف می کند، ادامه داد: باید کنار کودک ماند تا آرامش خاطر پیدا کند و او را در دوست یابی کمک کرد. والدین باید در چند روز اول با کودک خود مدارا کنند و این عادی است، اما اگر اضطراب کودک بیش از ۱۰ روز طول بکشد، باید به مشاور مراجعه کرد، زیرا در این مواقع اضطراب به اختلال تبدیل شده است.

دودل بودن مادر از ترک کودک دانش آموز را مضطرب می کند

وی از اولیای مدرسه نیز خواست مهربان و صبور باشند و برای کودکانی که ترس جدا شدن از والدین را دارند وقت بگذارند و خاطرنشان کرد: اولیای مدرسه باید محیط خانه را برای کودکان فراهم کنند تا کودک احساس بیگانگی و ناامنی نداشته باشد.

گلپور یکی دیگر از اشتباهات والدین را طولانی کردن خداحافظی با کودکان دانست و یادآور شد: دودل بودن مادر از ترک کودک خودش موجب انتقال اضطراب به دانش آموز می شود. در واقع کش مکش بین مادر و کودک نباید وجود داشته باشد و والدین قاطع خداحافظی کنند، اما به کودک قول دهند که بعد از پایان کلاس به مکان مورد علاقه او خواهند رفت یا اسباب بازی مورد علاقه اش را به عنوان هدیه روز اول مدرسه برای او خواهند خرید.

وی با بیان اینکه کودکان بعد از یک هفته معمولا به محیط مدرسه عادت می کنند، گفت: البته اختلال اضطراب جدایی ربطی به محیط مدرسه ندارد و معمولا این آسیب در دوران ۸ تا ۱۸ و ۲۴ ماهگی اتفاق می افتد.

روان شناس بالینی اضافه کرد: کودکان تا سه سالگی باید کنار مادرشان بمانند، اما اگر در سنین ۸ تا ۲۴ ماهگی مادر به گونه ای کودک را ترک کند که توانایی بازیابی مادر برای کودک وجود نداشته باشد، اختلال مذکور شکل می گیرد. کودکان در ماه های اولیه تولد به راحتی به آغوش دیگران می روند، اما از ۸ ماهگی نسبت به غریبه ها حساس می شوند که نشان دهنده رشد مغزی آنان است.

مربیان کودک را به زور از والدین جدا نکنند

گلپور با بیان اینکه کودک در ۸ ماهگی تجربه بازگشت مادر بعد از غیبت را ندارد و لذا شدیدا گریه می کند، افزود: این گریه ها موجب شکل گیری اختلال اضطراب جدایی می شود. بازی های دوران ۸ تا ۱۸ ماهگی نظیر دالی موشه و قائم باشک برای رشد مغزی کودکان است و به آنان یاد می دهد که قائم شدن دیدار دوباره و پیدا شدن را به همراه دارد و به رشد کودک کمک می کند.

وی با تاکید بر اینکه مربیان مهد یا مدرسه کودک را به زور از والدین جدا نکنند، افزود: آسیبی که کودک در این شرایط برای ماندن در محیط مدرسه می بیند، تجربه تلخی را برای او رقم می زند و برای همیشه از مدرسه انزجار پیدا می کند.

مشاور امور کودک و خانواده، خواستار همکاری دوطرفه مربیان مراکز آموزشی با والدین شد و تصریح کرد: مربیان باید درک کنند که برخی از بچه ها شرایط خاصی دارند و به زور ماندن در مدرسه به آنان آسیب می زند. البته برای مربیان نیز دشوار است که به همه رسیدگی کنند، اما باید بدانیم که کودکان آینده سازان این کشور هستند و نباید به جای شکوفایی، بسوزند.

منبع: ایکنا