پیشنهاد «آقای حکایتی» برای بهبود وضعیت سینمای کودک

به گزارش کودک پرس، بهرام شاه محمدلو که یکی از تشکیل دهندگان اولین گروه مرکز حرفه‌ای تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۵۰ است و فعالیت های فراوانی در زمینه برنامه سازی برای کودکان و نوجوانان انجام داده درباره دلایل وجود جشنواره فیلم کودک و نوجوان به ایسکانیوز، گفت: این جشنوار آیینه و بازتابی است از آنچه در فضای اجتماعی سینمای کودک می گذرد. بازتابی از درون تولیدات و محتوا گرفته تا تکنیک‌ها، روش‌ها، کارهای تولیدی و… از این جهت برگزاری جشنواره بسیار مهم است و آنچه که در جشنواره دیده می‌شود، به طور دقیق منعکس‌کننده همان مواردی است که در لابه لای فضای کاری و زندگی هنرمندان مرتبط با سینمای کودک است. از جهت دیگری که جشنواره مهم به نظر می‌رسد، اجماع دوستان، هنرمندان، ادیبان و نویسندگانی است که در فضاهای خاصی که بر اثر جشنواره ایجاد می‌شود گرد هم می‌آیند و صحبت‌ها، بحث‌ها، تبادل نظر و انتقال نظریات درخوری با یکدیگر دارند.

او ادامه داد: نکته دیگری که باید به آن اشاره کنم، جریان بین‌المللی جشنواره است که البته اگر این جریان گسترش پیدا کند باعث برقراری ارتباط های چندگانه می شود که یکی ارتباط فیلمسازان داخل کشور است و تعامل دیگری که به وجود می آید بین هنرمندان داخل و خارج از کشور خواهد بود. برقراری این ارتباطات به جهت آشنایی بیشتر و معرفی فرهنگ ایرانی به دیگر مناطق جهان بسیار موثر است ضمن اینکه از فعالیت هایی که در دنیا در زمینه سینمای کودک انجام می شود مطلع خواهیم شد. از طرف دیگر تبادل افکار و نظرهایی است که در طی برگزاری جشنواره به وجود می آید.

شاه‌محمدلو درباره جریان سازی که جشنواره کودک و نوجوان می تواند داشته باشد، تاکید کرد: ما باید جریان‌سازی کنیم، یعنی احساس نیاز را درباره سینمای کودک و نوجوان ایجاد کنیم؛ باید زمینه‌هایی را فراهم کرد که در سطوح نوجوانان و جوانان جریان‌های مربوط به سینمای کودک و نوجوان به وجود آمده و موجب شکل گیری تجربه هایی در این زمینه شود و در نهایت حاصل تجربیات را در معرض دید همگان قرار دهیم.

او ادامه داد: اگر به دنبال جریان‌سازی باشیم، ضرورت به احساس نیاز تبدیل می‌شود و احساس نیاز هم به همراه خود انرژی و موقعیت خاصی را ایجاد می کند که باعث می شود تا شرایط فعالیت فراهم شود.

وی در مورد اهمیت کمیت تولیدات در عرصه کودکان و نوجوانان گفت: بهتراست شرایط را در نظر بگیریم، طبیعی است که کمیت را می‌توان یکی از پارامترهای اصلی در نظر گرفت، بالاخره از دل این مجموعه با حجم گسترده، تجربیات خاص، ذهنیت‌های خلاق و شکوفا شده و یا حتی شکوفا نشده بروز پیدا می‌کند و آن وقت است که باید آنها را حمایت و پشتیبانی کرد تا بتوانند شاخص‌هایی را در جهت رشد و گسترش سینمای کودک ایجاد کنند.

این بازیگر سینما و تلویزیون درباره میزان تاثیرگذاری و اهمیت ارتباطات بین‌المللی در جشنواره گفت: ارتباط‌ها معمولا از طریق جشنواره‌ها اتفاق می افتند، می‌بایست امکان سازی شود، به بیانی دیگر باید امکانات و شرایط اقتصادی فراهم شود تا افراد، گروه‌ها، و کارگردانان شاخص و کسانی که در این حیطه فعال و دارای تجربیات خاص هستند را دعوت کنیم و به نسبت نیاز، کارگاه‌های آموزشی علمی برگزار کنند تا علاقمندان در آنها حضور داشته باشند. البته همان طور که گفتم ما باید احساس نیاز را تحت شرایطی خاص و از طریق تعدادی نیروی فعال، آماده و تجربه کرده درعرصه‌های مختلف و با نسبت‌های گوناگون ایجاد کنیم.

وی ادامه داد: البته در پی احساس نیازی که به وجود می آوریم باید امکاناتی را در اختیار افراد قرار دهیم تا تجربیات خود را در این حیطه عملی کنند در نتیجه این اقدام می تواند کمک کننده و یکی از انرژی‌هایی است که ایجاد حساسیت می کند.

او ادامه داد: از دیگر مواردی که باعث علاقمندی فیلمسازان در زمینه سینمای کودک و نوجوان است دیدن کارهای جذاب در عرصه‌های مختلف سینمای کودک و نوجوان است ضمن اینکه ادبیات مربوط به سینمای کودک و نوجوان و آنچه به آن وابسته است می تواند پنجره‌های گسترده تری را بگشاید. با این حساب ایجاد حس امید در این شرایط بسیار مهم است، چرا که سینمای بزرگسال به هر حال در جایگاه خود کار کرده و فعالیت تجاری خود را حفظ می کند،‌ اما سینمای کودک همیشه به حمایت نیاز داشته و دارد؛ مگر اینکه برای خلق آثار ماندگار، جذاب و زیبا دست فیلمسازان باز باشد. باید با ایجاد شرایط درست بتوان تخیل را به اندازه وسیع و بی حدو مرز وارد عرصه کرد.

شاه‌محمدلو درباره تاثیر سینمای کودک در روند تربیتی کودکان اظهار داشت: قطع به یقین مانند هر هنر دیگری موثر است؛ به خصوص سینما به دلیل دارا بودن بعد وسیعی از مخاطبان که به صورت جمعی با آنها برخورد می کند. از طرفی فضای مناسب را باید ایجاد کرد و نباید آن را منتهی به گیشه کرد. سینمای کودک را باید به داخل مدارس، دبیرستان‌ها، دانشگاه‌ها برد، نه الزاما دانشگاه‌ها و مراکز هنری، بلکه هر نوع مرکز آموزشی تا از این طریق نیروهای جوان و خلاق و حتی کودک فعال و صاحب اندیشه را کشف کرد و از همین روش روی آنها اثرگذار بود. برنامه‌های سینمایی باید در آموزش و پرورش و وزارت علوم و هر مکانی که با کودک سرو کار دارد وارد شود؛ نه اینکه ما صرفا به گیشه متکی باشیم، بلکه اقداماتی ساده باید عملی شوند تا این امر محقق شود.

منبع: ایسکا نیوز